Στα πλατό του γυρίσματος της νέας ταινίας του Λαρς Φον Τρίερ.
Ο Λαρς παρακολουθεί αναστατωμένος. Μπροστά από την κάμερα ο πρωταγωνιστής της ταινίας έχει πέσει στα τέσσερα και παίρνει πίπα από έναν Κινέζο.
Ο Κινέζος ατάραχος. Ο άλλος, ο πρωταγωνιστής, βγάζει ήχους ευχαρίστησης.
Ο Λαρς πετάγεται όρθιος: «ΣΤΟΠ!»
Ο κάμεραμαν αφήνει την κάμερα, τα φώτα ανοίγουν, οι μακιγιέρ πλησιάζουν για να φροντίσουν τους ηθοποιούς, αλλά ο πρωταγωνιστής συνεχίζει.
«Στοπ, είπα, στοοοοπ!» φωνάζει ο Λαρς πλησιάζοντας.
Ο Κινέζος αναγκάζεται να σπρώξει τον πρωταγωνιστή για να απεγκλωβίσει το πέος του.
Εκείνος κοιτάζει τριγύρω απογοητευμένος:
«Τελειώσαμε; Κιόλας;» λέει σκουπίζοντας το στόμα του.
«Τι κάνεις;» τον ρωτάει ο Λαρς.
«Γίνομαι ο ρόλος μου», λέει ο ηθοποιός και προσθέτει: «Στανισλάφσκι.»
«Μα τι αρλούμπες είναι αυτές που λες; Εσύ φαίνεσαι να το απολαμβάνεις.»
«Δεν πρέπει;» ρωτάει ο ηθοποιός, σηκώνεται και φτιάχνει τα γυαλιά του.
Ο Λαρς τον κοιτάει αποσβολωμένος. Μετά κλείνει τα μάτια και παίρνει μερικές αναπνοές για να ηρεμήσει.
«Λοιπόν», λέει μετά από λίγο. «Παίζεις έναν ρόλο υποταγής. Δεν σου αρέσει αυτό που συμβαίνει, κατάλαβες;»
«Μα… Νόμιζα ότι είμαι νυμφομανής.»
«Όχι… Όοοχι. Αυτή ήταν η προηγούμενη ταινία μου, ένα διαφημιστικό τρικ για να τραβήξω τα φώτα της δημοσιότητας… Εσύ δεν είσαι νυμφομανής.»
«Και γιατί παίρνω τόσες πίπες;»
«Για να βοηθήσεις τη χώρα σου… Δεν διάβασες το σενάριο;»
«Το διάβασα, αλλά… δεν καταλαβαίνω. Πως θα βοηθήσω τη χώρα μου κάνοντας πίπες;»
«Δε θα τη βοηθήσεις, αυτό είναι το νόημα της ταινίας.»
Ο ηθοποιός δεν φαίνεται να καταλαβαίνει. Ο Λαρς τον τραβάει παράμερα για να του εξηγήσει.
«Λοιπόν, άκου», του λέει όσο πιο ήρεμα μπορεί. «Ο ρόλος σου είναι ο εξής: Προσπαθείς να πείσεις τους πολίτες της χώρας σου ότι παίρνεις πίπες για να τους βοηθήσεις. Το ξέρεις ότι δεν τους βοηθάς έτσι και το ξέρουν κι αυτοί. Αλλά είναι ηλίθιοι, έτσι η άποψη τους δεν έχει καμία σημασία για το έργο σου. Οι μόνοι που το ευχαριστιούνται είναι οι πελάτες σου.»
«Και γιατί το κάνω;»
«Γιατί είσαι πόρνη, ηλίθιε! Αυτή είναι η δουλειά σου: Να παίρνεις πίπες.»
Ο ηθοποιός το σκέφτεται.
«Ναι», λέει μετά, «αλλά δεν θα ήταν καλύτερα αν φαινόταν ότι το απολαμβάνω κιόλας;»
«ΌΟΟΟΧΙ, όχι, όχι… Όχι.»
Ο Λαρς κοιτάει απελπισμένος τριγύρω του. Βλέπει την υπεύθυνη κάστινγκ.
«Άνγκελα, που τον βρήκες αυτόν τον ηλίθιο;»
«Η Κριστίν μου τον πρότεινε. Δεν έχει μεγάλη εμπειρία, αλλά είναι πολύ βολικός.» Πλησιάζει τον Λαρς και του ψιθυρίζει: «Και φτηνός. Ο άλλος, ο… φαλακρός, μας στοίχισε τα μαλλιά της κεφαλής μας.»
«Άσε, μην μου τον θυμίζεις κι αυτόν. Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος, κανονικά.»
«Αυτός είναι τζάμπα… Μεγάλη ψωνάρα, το απολαμβάνει να παίρνει πίπες.»
«Ναι, το ξέρω… Το ξέρω.»
Γυρνάει στον ηθοποιό και τον πιάνει να κλείνει το μάτι σε έναν Άραβα. Ο Λαρς σκύβει το κεφάλι και παίρνει αναπνοές. Μετά χαμογελάει, όσο μπορεί.
«Προσπάθησε να με ακούσεις λιγάκι», του λέει. «Σε όλες μου τις ταινίες οι ήρωες υποφέρουν. Δεν είμαι η Nία Βάρνταλος, εγώ κάνω ποιοτικές ταινίες, τραγικές.»
«Ίσως θα ήταν καλό να τις ελαφρύνεις λιγάκι, η τραγωδία δεν έχει πέραση», του λέει ο ηθοποιός.
«Σε παρακαλώ. Μη μου κάνεις υποδείξεις. Είμαι ο σημαντικότερος Ευρωπαίος σκηνοθέτης όλων των εποχών.»
«Μετά τον Μπέργκμαν.»
«Αυτός είναι εκτός ανταγωνισμού.»
«Και τον Αϊζενστάιν.»
«Κομμουνιστικές παπαριές.»
«Και τον Χάνεκε.»
«Ε, ΟΧΙ! Δεν μπορείς να με συγκρίνεις με τον Χάνεκε.»
«Και τον Μπόιλ».
«Τον κύριο Ολυμπιακοί Αγώνες;»
«Α, α… Και ο Κιούμπρικ;»
«Λοιπόν, εντάξει. Ωραία…» Ο Λαρς ξεφυσάει. «Άκου… Απλά θέλω να κάνεις ότι υποφέρεις. Ότι βασανίζεσαι. Είσαι μια πόρνη. Οι πόρνες δεν το κάνουν γιατί τους αρέσει, είναι αναγκασμένες να το κάνουν, για τα λεφτά.»
«Ναι, αλλά οι πόρνες πρέπει να προσποιούνται ότι τους αρέσει, για να χαίρονται οι πελάτες…»
Για πρώτη φορά ο Λαρς φαίνεται να καταλαβαίνει τι θέλει να κάνει ο ηθοποιός.
Εκείνος παίρνει θάρρος.
«Δεν είμαι μια πόρνη του δρόμου, είμαι μια συνοδός πολυτελείας. Πρέπει να κάνω τους πελάτες μου να νιώσουν ότι είναι μοναδικοί και έτσι να έρχονται πάντα σε μένα όταν θέλουν να γαμήσουν.»
Ο Λαρς το σκέφτεται. Ο ηθοποιός συνεχίζει.
«Φαντάσου τώρα, μια πόρνη που δεν προσποιείται, αλλά πραγματικά απολαμβάνει τη δουλειά της… Δεν θα ήταν η πιο επιτυχημένη;»
«Για συνέχισε», του λέει ο Λαρς.
«Φαντάσου μια πόρνη που κάνει περισσότερα απ’ όσα της ζητάνε… Την πληρώνουν για μια πίπα και αυτή τα δίνει όλα.»
«Δεν είναι άσχημη ιδέα.»
«Ο πελάτης της λέει: Θα σε πληρώσω μόνο για το ιεραποστολικό. Κι εκείνη… Του κάνει τα πάντα.»
Ο Λαρς γελάει.
«Αυτό είναι αθέμιτος ανταγωνισμός», λέει ο σκηνοθέτης.
«Σε ελεύθερη αγορά δεν ζούμε; Τίποτα δεν είναι αθέμιτο.»
Ο Λαρς πιάνει τον ηθοποιό από τους ώμους και τον κοιτάει στα μάτια.
«Εσύ θα πας μπροστά», του λέει.
«Το κατά δύναμιν», απαντάει αυτός. «Λοιπόν, να συνεχίσουμε;»
«Βεβαίως», κάνει ο Λαρς και ψάχνει για το βοηθό σκηνοθεσίας. «Μάριο, ποιον έχουμε τώρα;»
«Τον Βλαντιμίρ», απαντάει εκείνος.
«Τον Βλαντιμίρ; Τι έγινε ο άλλος, ο μαυρούλης, ο Αμερικάνος;»
«Έχουμε κάποια προβλήματα με τον ατζέντη του.»
«Καλά, φέρε το Ρώσο…» Στρέφεται στον ηθοποιό. «Λοιπόν, βάλε τα δυνατά σου. Και, ξέρεις…»
«Ξέρω, ξέρω, το απολαμβάνω.»
Αρχίζει το γύρισμα. Ο πρωταγωνιστής στα τέσσερα παίρνει πίπα από τον Βλαντιμίρ.
Πλησιάζει τον Φον Τρίερ ο Όλιβερ Στόουν.
«Πως πάει;» ρωτάει ο Όλιβερ.
«Τον έχω σίγουρο τον Φοίνικα», λέει ο Λαρς. «Εσύ τι κάνεις;»
«Βρήκα έναν πιτσιρικά… Δεν μιλάει καλά αγγλικά, αλλά είναι μεγάλο ταλέντο», λέει ο Όλιβερ.
«Ηθοποιοί», λέει ο Λαρς. «Δεν μπορείς να τους αντέξεις, αλλά δεν μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτούς.»
«Ακριβώς», λέει ο Όλιβερ και γελάνε.
