Σαν ήρθε η άνοιξη ο βοσκός με το ψυχογιό του ξεκίνησαν για να ανεβάσουν το κοπάδι στα ορεινά βοσκοτόπια.Το παιδί, που άφηνε για πρώτη φορά την πεδιάδα, θαμπώθηκε από τη θέα που ανοιγόταν κάτω από τα πόδια του.
Είδε το ποτάμι και το χωριό του που ήταν σπαρμένο στις όχθες του. Είδε το τέλος του δάσους και τη θάλασσα που λαμπύριζε, πέρα από τους λόφους.
“Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε τόσο πιο μακριά βλέπουμε”, είπε κοιτώντας το βοσκό. Έπειτα κοίταξε γύρω και μονολόγησε: “Κι όσο πιο μακριά τόσο πιο πολλά.”
“Ας ‘τα ψηλά και κοίτα μπρος σου”, έκανε ο βοσκός και πέταξε τη γκλίτσα του για να εμποδίσει μια γίδα να ξεστρατίσει.
