Μπήτνικ σχόλια στην κολεκτίβα του Γελωτοποιού

Το μπλοκ του Γελωτοποιού έχει αρχίσει, εδώ και πολύ καιρό, να κολεκτιβοποιείται (αδόκιμος όρος).

Τα σχόλια στο «Συμπόσιο» του μπλοκ (ως γνήσιος Έλλην, με μακρύτερο το δεύτερο δάκτυλο του ποδιού, θα προτιμήσω αυτή τη λέξη από το λατινικό «forum») είναι συνήθως μεγαλύτερα σε έκταση –και πιο σαφή- από τα ίδια τα κείμενα.

Πριν περάσουμε στην απόλυτη εκδημοκράτιση (άλλος ένας αδόκιμος όρος;), όπου ο καθένας θα αναρτεί ό,τι θέλει –το οποίο ουσιαστικά συμβαίνει, αφού τα σχόλια δεν κρίνονται ούτε λογοκρίνονται πριν αναρτηθούν, ο Γελωτοποιός θα κρατήσει ένα μικρό έλεγχο του μπλοκ –ως κρυπτοφασίστας που είναι.

Έτσι αναδημοσιεύει (κάπως αλλιώς πρέπει να λέγεται αυτό, αφού συμβαίνει μέσα στο ίδιο το μπλοκ, ίσως «αναμασάει») ένα κείμενο της Ιωάννας που ήταν σχόλιο σε προηγούμενη ανάρτηση του Γελωτοποιού.

Χρειάστηκε να του κάνει μια φιλική επιμέλεια κειμένου, αφού η Ιωάννα γράφει σαν να είναι υπό την επίδραση μπενζεντρίνης.

Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό θα σας πληροφορήσω ότι ο Τζακ Κέρουακ έγραψε το «Στο δρόμο» και πολλά άλλα βιβλία του (το «Οι υποχθόνιοι» σε τρεις μέρες) μπενζεντρινομένος.

Η μπενζεντρίνη είναι μια αμφεταμίνη που ήταν πολύ της μόδας ανάμεσα στους μπήτνικ-συγγραφείς.

Με τη βοήθεια αυτής της ουσίας ο Κέρουακ δεν κοιμόταν καθόλου ενόσω έγραφε. Έτρωγε μόνο φασόλια-κονσέρβα και για να μη χρειάζεται να διακόπτει τον τζαζ ειρμό της σκέψης του -αλλάζοντας σελίδες στη γραφομηχανή- είχε τοποθετήσει ένα ρολό χαρτί και έγραφε ασταμάτητα (δεν ξέρω τι έκανε με την τουαλέτα, δεν αναφέρεται πουθενά).

Αυτό έκανε τον Τρούμαν Καπότε να πει περιφρονητικά για το «On the road»:

Όσοι όμως έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα (και είμαστε εκατομμύρια) ξέρουν ότι: «That’s not writing… That’s dreaming.»

Κάπως έτσι, ως ένα όνειρο, μάλλον γράφτηκε και το ακόλουθο κείμενο της Ιωάννας:

(Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αν ο Καπότε είχε αναλάβει την επιμέλεια του «On the road», θα είχαμε ένα ευνουχισμένο κείμενο περιπλάνησης. Οπότε κι εγώ δε θα παρέμβω στο κείμενο της Ιωάννας, αλλά θα το αναμασήσω ως έχει, με τη δυναμική της μπενζεντρίνης και με το ιλιγγιώδες μπητ του Τσάρλι «The Bird» Πάρκερ… Διαβάστε ‘το γρήγορα, σαν να ακούτε το σαξόφωνο από το «Ornithology»).

«Λοιπόν, μπαίνουμε στην βουλή με κάποια πρόφαση, καμπόσοι θεοκουζουλοι, κρατώντας μαζί μας φαγιά και κρασοτσικουδιές. Στρώνουμε τραπέζι για όλους εκεί, και αρχίζουμε να πίνουμε και να τρώμε. Όταν πια η τσικουδιά, το κρασί και τα καλούδια έχουν κάμει ντρετη δουλειά, αρχίζουμε να τους λέμε με την γλώσσα του δρόμου ότι πρέπει για να τους φέρουμε στον δικό μας δρόμο του συναισθήματος. Κάποιοι μετατρέπουν τη μάζωξη σε ρωμαϊκή κατάσταση μπας και μας τραβήξουν την προσοχή, αλλά εμείς στο σκοπό μας. Ο Αντωνάκης άμαθος στα καλά φαγοπότια, έχει αρχίσει να μοιράζεται με τον χοντρομπενυ τον μια ωραία φούντα από τα χωριά εκεί στο νησί μου, και κλαίει γιατί δεν ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, αλλά μάνατζερ της Αννούλας. Ο χοντρομπενυ γελάει μαζί του γιατί ο ίδιος ήθελε πάντα να γίνει πρωθυπουργός έχοντας μαζί του τη φτωχή του γυναίκα, και στρέφεται με προσοχή στον πεθερό του, τον οποίο κρυφογουστάρει… Ο Φωτάκος από την άλλη, αφού έκανε ερωτική εξομολόγηση στην Αλέκα, έχει κοιμηθεί λόγω ηλικίας. Η Αλέκα σοκαρισμένη, κάνει κι αυτή ερωτική εξομολόγηση στον Αλέξις και καταλήγει να του κάνει στριπτίζ, νομίζοντας πως είναι ο Αντρέας, αυτός την σταματάει λέγοντας της πως είναι ο Αλέξης και της δίνει μια κασέτα από λόγο του Αντρέα κι αυτή το ευχαριστιέται μοναχούλα στο βάθος. Ο Αλέξης ευτυχισμένος που γλύτωσε το σοκ παίρνει αγκαλιά τον Φοίβο, και του λέει μαζί θα την φτιάξουμε αυτήν την ρημαδοπατρίδα. Όλοι μαζί (οι πολιτικοί) αρχίζουν να γελάνε μαζί του λέγοντας είσαι μικρός ακόμα για να σώσεις τη χώρα. Εμείς τον κοιτάμε με μισό μάτι και ξεφουρνίζουμε το παραμύθι μας. Τους βάζουμε να υπογράψουν όλοι παραιτήσεις, να ζητήσουν εκλογές, με την προϋπόθεση όμως πως το σαράντα τοις εκατό θα είναι κληρωτοί. Όχι από τα κόμματα αλλά από την καθαρή κοινωνία. Σε ένα μήνα η χώρα είναι κουργιαλι. Οι πρώην πολιτικοί είναι ακόμα μεθυσμένοι στα σπίτια τους. Μας ζητάνε ευθύνες για αυτο που τους κάναμε αλλά εμείς τα ρίχνουμε στην κρασοκατάνυξη που συνέβη. Τα κόμματα έχουν πάει στον αγύριστο και οι πολίτες μαθαίνουν μετά από ύπνο αιώνων πώς είναι τελικά να έχουν οι ίδιοι την εξουσία στη χώρα και τις ζωές τους.»

Τέλος 

(σε δωδεκατονική).

Μόνες ερωτήσεις –φιλολογικές- του Γελωτοποιού:

Τι σημαίνει ντρετη (και πως τονίζεται);

Τι σημαίνει κουργιαλι (και πάλι, πως τονίζεται);

Παρεμπιπτόντως θα πρότεινα στην Ιωάννα μια πιο ψυχεδελική εισβολή στη Βουλή: Λίγο LSD-25, το οποίο είναι άγευστο-άχρωμο-άοσμο, στο νερό τους και ο Σαμαράς θα ξεκινούσε να λικνίζεται σαν την Τζάνις Τζόπλιν –πριν την πρέζα.

Όλοι οι βουλευτές θα αγκαλιάζονταν και θα ξεκινούσαν να τραγουδάνε: «All you need is love».

Το μόνο επικίνδυνο σε αυτή την «εικαστική παρέμβαση» είναι ότι οι νεοναζί μπορεί να «τρώγανε άσχημο τριπάρισμα» και να βλέπανε παντού τριγύρω τους ανθέλινες, σιονηστές και λαθρωμαιτανάστες.

Αλλά, εδώ που τα λέμε, αυτό το τριπάρισμα το έχουν ήδη φάει…