Ηθικότης πρωτίστως!

Η πόλις εάλω. Ο πολιτισμός μας κατέρρευσε. Η Καρχηδόνα ατιμασμένη είναι…

Ανοίγεις την τηλεόραση για να ενημερωθείς και αλλεπάλληλες εικόνες απροκάλυπτου γυμνού βομβαρδίζουν τους πυλώνες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: Την ηθική και τη σεμνότητα.

Παντού βλέπεις χυδαία σώματα, στην καλύτερη περίπτωση με ένα φύλλο συκής, το οποίο δεν κρύβει τίποτα άλλο από τα προσχήματα του φύλου –και αφήνει να διαφαίνονται τα σχήματα.

Στις ταινίες και τα σίριαλ ξεδιάντροποι ηθοποιοί, με το άλλοθι της «καλλιτεχνικότητας», ξεγυμνώνονται μπροστά στις κάμερες  και επιδίδονται σε σεξουαλικές ακρότητες και ανωμαλίες με μια ευχαρίστηση που σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν υποκρίνονται, αλλά το απολαμβάνουν αληθινά.

Στις διαφημίσεις πάντα υπάρχει μια τσίτσιδη γυναίκα που κάνει κάτι άσχετο με το αντικείμενο της διαφήμισης. Αν, για παράδειγμα, διαφημίζει αυτοκίνητο αρχίζει να το πλένει φορώντας μόνο ένα ημιδιάφανο μπλουζάκι, το οποίο -με τη βοήθεια του νερού και του σκηνοθέτη- καταντάει απολύτως διάφανο και ο ρόλος του δεν είναι πια να κρύψει αλλά να φανερώσει δια της εις άτοπον απαγωγής τα σφριγηλά, στητά και υπερμεγέθη στήθη της.

Βάζεις να δεις ειδήσεις, να μάθεις για τον καιρό, και η κάμερα σου κάνει μια ευρυγώνια περιήγηση στα λαδωμένα οπίσθια των γυναικών που ξαπλώνουν στην παραλία.

Γυρνάς το κανάλι για να βρεις λίγη μουσική και βρίσκεσαι μπροστά σε μια «τραγουδίστρια» της οποίας –εμφανώς- το βαθύτερο ταλέντο της δεν είναι το λαρύγγι της.

Ακόμα και τα κινούμενα σχέδια βρίθουν από καλλίπυγες ζωγραφιστές υπάρξεις, με εφαρμοστά φορέματα και μακριά πόδια, που ουδεμία σχέση  έχουν με την αθωότητα της παιδικής ψυχής.

Για το διαδίκτυο, τον κολοφώνα της ανηθικότητας, τι να πούμε;

Κάνεις αναζήτηση εικόνων για τη Μητέρα Τερέζα και σου βγάζει δεκάδες ημίγυμνες –στην καλύτερη περίπτωση- φωτογραφίες. Και αν τολμήσεις, απλά και μόνο από επιστημονική περιέργεια, να γράψεις «γυμνή γυναίκα», ή «σέξι κορίτσια», η οθόνη σου γεμίζει από ανεκδιήγητες εικόνες νυμφιδίων.

Και δεν αρκεί όσα συμβαίνουν στα media. Η ζωή μας, η καθημερινότητα μας, κατατρέχεται από σκανδαλιστικές εικόνες, από ζωντανά παραδείγματα ερωτικής ανηθικότητας.

Πηγαίνεις στο σούπερ-μάρκετ να ψωνίσεις για την οικογένεια σου και εκεί που δεν το περιμένεις μια νεαρή σκύβει χωρίς καθόλου να προσέχει, αποκαλύπτοντας σου το πίσω μέρος από το μικροσκοπικό εσώρουχο της (αν φυσικά φοράει και δεν έρθεις αντιμέτωπος με το σημάδι που άφησε ο ήλιος στις παρυφές των οπισθίων της).

Μέσα στο λεωφορείο, ενώ ιδρώνεις και προσπαθείς να συγκρατηθείς, κορίτσια μετά βίας 18 χρονών κολλάνε τα δίχως σουτιέν στήθη τους πάνω σου, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων τους, σαν να σε προκαλούν να ασελγήσεις πάνω τους.

Αν τολμήσεις να βγεις έξω το βράδυ, για να διασκεδάσεις ήσυχα με το έτερον ήμισυ, πρέπει να φοράς παρωπίδες. Ξετσίπωτες γυναίκες, με μίνι φούστες που θυμίζουν πιο πολύ ζώνες, κάθονται με ανοικτά τα πόδια ή χορεύουν έξαλλα, αφήνοντας σε κοινή θέα όχι μόνο το εσωτερικό των μηρών τους, αλλά ακόμα και άλλα σημεία -τα οποία κοκκινίζω μόνο που τα σκέφτομαι.

Για την παραλία τι να πούμε; Επειδή ο γράφων έχει και γιο στην εφηβεία, ο οποίος δεν μπορεί ακόμα να τιθασέψει τα ζωώδη ένστικτα του, πρέπει να αποφεύγουμε τα πολυσύχναστα μέρη, όπου οι κοπέλες περιφέρονται πολλές φορές γυμνόστηθες ή με εκείνα τα αποκρουστικά μαγιό που δεν αφήνουν τίποτα για τη φαντασία, αλλά εκθέτουν κάθε εκατοστό της μαυρισμένης και υγρής σάρκας τους στα μάτια κάθε τυχαίου μπανιστιρτζή.

Αλλά στις απόμερες παραλίες ο κίνδυνος μπορεί να είναι μεγαλύτερος. Γιατί αυτό είναι συνήθως το λημέρι αλλοδαπών τουριστριών που ξαπλώνουν ολόγυμνες (!) στην αμμουδιά, ανοίγοντας τα πόδια τους και τεντώνοντας το σώμα τους αποκαλύπτοντας τις πιο μύχιες πτυχές του φύλου τους, κάνοντας τους σεμνούς παραθεριστές να υποφέρουν από το θέαμα.

Και αλήθεια, κάποιες φορές, βιώνοντας αυτόν τον κυκεώνα από στενά παντελόνια, κοντές φούστες και ανύπαρκτα εσώρουχα, φτάνω στο σημείο να μπορώ να κατανοήσω τους εφαψίες, οι οποίοι σε μια στιγμή αδυναμίας προβαίνουν σε μια πράξη την οποία έχει προκαλέσει το αντικείμενο της πράξης.

Μετά, το αληθινό θύμα -που δεν είναι άλλο από τον άντρα που δεν αντέχει αυτόν τον οπτικό καταιγισμό από ακάλυπτα σώματα- διασύρεται, ενώ ο φταίχτης, το ξετσίπωτο γύναιο που ως άλλη Ιεζάβελ διαφημίζει δημοσίως τα κάλλη της, παρουσιάζεται ως αθώα περιστερά που κακοποιήθηκε αναίτια.

Για να σας αποδείξω και οπτικά (αφού μια εικόνα είναι σαν χίλιες λέξεις) την ορθότητα των σκέψεων μου, έκανα μια προσωπική υπέρβαση και περιπλανήθηκα πολλές μέρες στο χυδαίο τοπίο του διαδικτύου, προκειμένου να συγκεντρώσω και να σας παρουσιάσω κάποιες φωτογραφίες τόσο αισχρές και ανήθικες που μου προκαλούσαν ρίγη οργής καθώς τις συνέλλεγα.

Για λόγους σεμνότητας και μόνο δεν αναρτώ τις πιο αποκαλυπτικές από αυτές που ανακάλυψα, γιατί δεν θέλω να σας σοκάρω με το μέγεθος της ξετσιπωσιάς που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Αποτέλεσμα αυτής της ανηθικότητας είναι και η διαφθορά που παρατηρούμε παντού τριγύρω μας. 

Δημόσιοι υπάλληλοι, οχυρωμένοι στο απυρόβλητο της μονιμότητας τους, λοιδορούν τους εργατικούς και έντιμους ανθρώπους σαν κι εμάς -που ποτέ δε θελήσαμε να γίνουμε κηφήνες για να ρεμβάζουμε και να πληρωνόμαστε.

Νεόπλουτοι αχρείοι που περιφέρουν τα τζιπάκια τους χωρίς αιδώ, κολυμπάνε στα κρυστάλλινα νερά της πισίνας τους, πηγαίνουν διακοπές όποτε κι όπου θέλουν, απολαμβάνουν τα ακριβότερα εδέσματα, παντρεύονται ανερυθρίαστα γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι κόρες τους, και ζουν ζωή χαρισάμενη  χωρίς να νιώθουν τύψεις.

Χρηματιζόμενοι πολιτικοί, με τους παχυλούς μισθούς τους και τις παχύσαρκες μίζες τους, ίδιοι τύραννοι, χωρίς καμία αίσθηση πατριωτισμού και ευθύνης, που παραδέχονται απροκάλυπτα ότι διόρισαν τα παιδιά τους (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Αν εμείς κάναμε τα ίδια –που ποτέ δε θα τα κάνουμε ευτυχώς- δε θα μπορούσαμε ούτε να κοιμηθούμε τα βράδια.

Εκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι -εφοπλιστές, εργοστασιάρχες και τραπεζίτες, μίζεροι μέσα στα πλούτη τους και καταδικασμένοι σε αιώνια μοναξιά. Ποιος υπεύθυνος άνθρωπος θα ήθελε να ζήσει σαν κι αυτούς και να αποχωριστεί το γλυκό μόχθο της καθημερινής εργασίας, που σε κάνει να εκτιμάς ακόμα και το λίγο ψωμί που βάζεις στο τραπέζι σου;

 

Ηθικότης λοιπόν. Ηθικότης πρωτίστως! Όσο η ψυχή μας θα διαβάλλεται από τέτοιες εικόνες και θα ταλανίζεται από τη χυδαία επίδειξη πλούτου και φυγοπονίας τόσο θα πιστεύουμε ότι η εντιμότητα δεν είναι τίποτα άλλο από το προπύργιο των δειλών.