Η γυναίκα της φωτογραφίας είναι η Ε.
Ο σύζυγος της είναι μάγκας, μεσήλικας και βίαιος.
“Εσύ φταις που σε χτυπάω”, της λέει. “Αν δεν είχες μπλέξει μ’ εκείνον τον αλήτη, τον Γιωργάκη, θα ‘μασταν μια χαρά.”
Τη χτυπάει για το καλό της, για να συμμορφωθεί. Κι επειδή φταίει.
“Τελευταία φορά που τις τρως. Από ‘δω και πέρα θα ‘μαστε καλά. Αρκεί να φέρεσαι κι εσύ εντάξει.”
Αναγκάζει την Ε να δίνεται σε ξένους.
“Τους χρωστάμε λεφτά”, λέει. “Τι τα ‘θελες τα λούσα και τις διακοπές; Είσαι σπάταλη κι άχρηστη, τίποτα δεν μπορείς να καταφέρεις, είσαι χαζή, είσαι ένα μηδενικό. Τώρα άνοιξε τα πόδια σου να ξεπληρώσεις.”
Η Ε υποτάσσεται. Όχι μόνο επειδή φοβάται, αλλά και γιατί συνεχίζει να πιστεύει ότι ο άντρας της την αγαπάει. Κι ότι έχει δίκιο. Χωρίς εκείνον τι θ’ απογίνει;
“Ένα χρόνο ακόμα”, της λέει.
Αλλά τα χρόνια περνάνε κι όλο περισσότερα χάνει η Ε. Γιατί χρωστάνε. Ποιος χρωστάει;
~~{}~~
Έπειτα η Ε γνώρισε έναν νεαρό. Εκείνος είναι όμορφος και γλυκός. Της λέει ν’ αφήσει τον άντρα της και να πάει να ζήσει μαζί του. Είναι τρυφερός, της διαβάζει ποιήματα και της στέλνει μονόστιχα στο twitter: “Έλα μαζί μου, ν’ αλλάξουμε τον κόσμο”.
~~{}~~
Τι πρέπει να κάνει η Ε;
Να μείνει με τον άντρα της και να πιστέψει ότι κάποτε θα σταματήσει να τη δέρνει;
Ή να προτιμήσει τον εραστή και ν’ αφεθεί στο όνειρο;
~~{}~~
Η Ε πρέπει ν’ αγαπήσει τον εαυτό της. Να σταματήσει να εμπιστεύεται τυφλά τον κάθε νταβατζή , τον κάθε προικοθήρα .
Η Ε δεν τους έχει ανάγκη. Αυτοί την έχουν ανάγκη.
Πρέπει να βαρέσει τη γροθιά της στο τραπέζι και να φωνάξει: “Ως εδώ!” Η αγάπη δεν μπορεί να είναι βίαιη ούτε προσβλητική.
Κι ο επόμενος που θα την αγαπήσει θα πρέπει να της αξίζει. Αν δει ότι είναι μόνο λόγια κι υποσχέσεις να τον διαολοστείλει νωρίς.
Η Ε πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της. Να μην αφήσει κανέναν να της φερθεί άσχημα ξανά, να μην δεχτεί να την υποβιβάσουν ξανά.
Γιατί εκείνη είναι η ζωή, το Α και το Ω.
Και γιατί το χρωστάει στ’ αγέννητα παιδιά της.
