Οι πρόγονοι του Αδάμ
Η ιστορία του Αντώνη εδώ – Η ιστορία της Ελένης εδώ
Το πρώτο μέρος της ιστορίας του Αδάμ εδώ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
25 Μαρτίου 1943
Στο βαγόνι
La Mort sans pleurs.
Το μόνο που προσμονώ πια είναι ο θάνατος. Αδιατάραχος και αιώνιος, χωρίς ίχνος μιζέριας, χωρίς ίχνος φόβου, χωρίς ίχνος ζωής. Θέλω να σβήσω μέσα στο μηδέν, χωρίς δάκρυα, χωρίς τύψεις.
Qu’ est mon neant aupres de la stupeur qui vous attend?
Χίλιες φορές νεκρός, χίλιες φορές στο μηδέν, παρά να βολοδέρνω σαν όρθιο πτώμα στην αποχαύνωση αυτού που λένε ζωή.
Μπορείς να πεθάνεις μια φορά, μπορείς και να πεθαίνεις κάθε μέρα.
Μπορείς να ζήσεις όλη σου τη ζωή σαν νεκρός, σαν υπνοβάτης, χωρίς ποτέ να πάρεις μια απόφαση, χωρίς ποτέ να διεκδικήσεις, χωρίς ποτέ να κοιτάξεις κατάματα έναν άνθρωπο, χωρίς ποτέ να τρελαθείς, χωρίς ποτέ να ονειρευτείς κάτι μεγαλύτερο από ό,τι υπάρχει, χωρίς να γκρεμίσεις όλα εκείνα που σε εγκλωβίζουν, χωρίς να γελάσεις στα μούτρα του θεού σου.
Να ζήσεις χωρίς ποτέ να νιώσεις un amour désespéré, χωρίς να κάνεις un joli Crime.
Η ζωή των νεκρών δεν διαφέρει από τη ζωή των νεκροζώντανων, που κοιμούνται και ξυπνάνε, έχοντας την απόγνωση για μαξιλάρι και τη συγκατάβαση για στρώμα.
Qu’ est mon neant apres de la stupeur qui vous attend?
Χίλιες φορές νεκρός, χίλιες φορές στο μηδέν, παρά να βολοδέρνω σαν όρθιο πτώμα στην αποχαύνωση της ζωής, αυτού του πράγματος που ονομάζουμε ζωή.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γαιτί η επιβίωση δεν είναι ζωή. Να ‘χεις να τρως και να χέζεις δεν είναι ζωή, είναι σαν να πιστεύεις ότι ο εγκέφαλος υπάρχει για να φυτρώνουν οι τρίχες, σαν να πιστεύεις ότι η θάλασσα υπάρχει για κάνουμε θαλασσογραφίες, σαν να πιστεύεις ότι τα αστέρια υπάρχουν για να μην είναι μαύρος ο ουρανός, σαν να πιστεύεις ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για να τον αιματοκυλίσουν οι έκπτωτοι πίθηκοι.
Voici, Γιαχβέ, le temps des Assassins, τα πιθήκια τιμούν τον πατέρα τους.
~~~~~~~~~~
I should have been a pair of ragged claws, scuttling across the floors of silent seas.
Ναι, θα έπρεπε να ήμουν ένας κουρελιασμένος κάβουρας, που σεργιανάει άσκοπα στο βυθό των σιωπηλών θαλασσών. Καλύτερα έτσι, παρά πίθηκος, παρά πίθηκος.
~~~~~~~~~~~~~~
Η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα, αυτό όλοι το ξέρουν, αλλά προσπαθούν να κρύβονται πίσω από ανούσιες λεπτομέρειες και μακροπρόθεσμα σχέδια.
“Θα φτιάξω ένα σπίτι”, λέει ο ένας και όλη τη ζωή χτίζει. Μετά πεθαίνει.
“Θα βγάλω λεφτά”, λέει ο άλλος και όλη του τη ζωή πλουτίζει. Μετά πεθαίνει.
“Θα κατακτήσω τον κόσμο”, λέει ο σφαγέας και όλη του τη ζωή πολεμάει. Μετά πεθαίνει.
“Θα σώσω τους ανθρώπους”, λέει ο άγιος και όλη του τη ζωή σώζει. Μετά πεθαίνει.
“Θα γίνω μεγάλος ποιητής”, λέει ένας άλλος και όλη του τη ζωή γράφει. Μετά πεθαίνει.
“Θα πεθάνω”, λέει ένας σοφός. Μετά πεθαίνει.
Τι σημασία έχει να ζεις, αφού όλα είναι εφήμερα; Μόνο ο θάνατος είναι αιώνιος, μόνο αυτός. Ας έρθει λοιπόν να με λυτρώσει από την αυταπάτη της ζωής, ας έρθει.
Qu’ est mon neant apres de la stupeur qui vous attend?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
La Mort sans pleurs.
Κανείς δεν θα μάθει ότι πέθανα, κανείς δεν θα κλάψει στην κηδεία μου, κανείς δεν θα γράψει επικήδειο για τον λαμπρό ποιητή. Αλλά καλύτερα έτσι. Θέλω να χαθώ σαν ποτέ να μην υπήρξα, λες και δεν ήταν το
Δραπέτευσαν! ΔΥΟ ΝΕΟΙ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑΝ!
Ο ένας τουλάχιστον, ο ένας τα κατάφερε. Πάτησαν πάνω στο βαρέλι με τα σκατά και έφτασαν στην οροφή. Τα πτώματα τριγύρω τους φώναζαν να σταματήσουν.
“Θα μας τιμωρήσουν”, τους φώναζαν.
“Θα μας σκοτώσουν όλους, που πάτε;” τους φώναζαν.
Και ο νέος, ο πρώτος που ανέβηκε, τους είπε από ‘κει πάνω ότι είναι ήδη νεκροί και να πάνε στο διάολο, εκείνος δεν θα καθόταν να τον σκοτώσουν με τη θέληση του.
Ανέβηκε και μετά τον ακολούθησε κι άλλος ένας.
Ο πρώτος πήδηξε καλά. Ο δεύτερος, δεν ξέρω, ίσως να φοβήθηκε, έπεσε ανάμεσα στα βαγόνια. Μάλλον σκοτώθηκε. Αλλά οι ναζήδες δεν πήραν χαμπάρι, το τρένο συνεχίζει κανονικά, ίσως και λίγο πιο γρήγορα, μάλλον όπου να ‘ναι φτάνουμε στην Κρακοβία.
~~~~~~~~~
Νυχτώνει.
~~~~~~~~
Άλλος ένας βγήκε.
Μάλλον τα κατάφερε.
~~~~~~~~~~~~~~
Θα φύγω κι εγώ! ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ.
Φτάνει πια να κλαίγομαι και να βρίζω, φτάνει πια με το γράψιμο, θα ανέβω και θα ζήσω.
L’ air et le monde point cherches. La Vie!
Ο βασιλιάς Αρθούρος της ποίησης σταμάτησε να γράφει και έγινε τυχοδιώκτης, σταμάτησε να γράφει και ξεκίνησε να ζει. Δεν έγραψε ούτε μια λέξη μετά ο μέγιστος από τους μεγάλους, ο Ρεμπώ μας.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ναι, θα σταματήσω να είμαι ποιητής, θα σταματήσω να είμαι ο Αδάμ, τον σιχάθηκα τον Αδάμ. Θα γίνω Arthur. Θα γίνω Αρθούρος!
L’ air et le monde point cherches. La Vie!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ίσως και να μην τα καταφέρω. Αλλά θα προσπαθήσω.
Do i dare disturb the universe?
In a minute there is time for decisions and revisions which a minute will reverse.
Καλύτερα να πεθάνω προσπαθώντας να ζήσω, παρά να ζήσω προσπαθώντας να μην πεθάνω.
~~~~~~~~~~~~~~~
Είναι το δάσος εκεί έξω. Αν τα καταφέρω ίσως να συναντήσω και τους παρτιζάνους. Θα πάω μαζί τους. Θα γίνω ο πιο αμείλικτος διώκτης που συνάντησαν ποτέ οι ναζί, χειρότερος κι απ’ τον Γιαχβέ.
~~~~~~~~~~
Σχεδόν νύχτωσε.
~~~~~~~~~~~
Αναρωτιόμουν ποια θα ήταν η τελευταία λέξη που θα έγραφα σ’ αυτό το τετράδιο. Τώρα ξέρω.
L’ air et le monde point cherches.
La Vie!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Σύμφωνα με την ερευνήτρια Tanja von Fransecky, 764 άνθρωποι κατάφεραν να πηδήξουν από τα τρένα του θανάτου και να επιβιώσουν. Διαβάστε και το σχετικό άρθρο. “Αυτοί που πήδηξαν από τα ναζιστικά τρένα του θανάτου”.)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι “Πρόγονοι του Αδάμ” συνεχίζονται με την ιστορία του Σπύρου (Σίσπυρος – Έμπουσες και λάμιες).
