«Κάθε σώμα στο σύμπαν έλκει κάθε άλλο σώμα με δύναμη ανάλογη του γινομένου των μαζών τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης του κέντρου μάζας τους».
Νεύτωνας
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Είναι ένας μικρός κόσμος ο πλανήτης μας, όσο αχανής κι αν φαίνεται κάποιες φορές.
Κάθε άνθρωπος επηρεάζει με τις πράξεις του και τις μη-πράξεις του, με τις λέξεις του και τις σιωπές του, όλους τους άλλους, κι επηρεάζεται απ’ αυτούς.
No man is an island, λέει ο ποιητής. Κανείς δεν είναι απομονωμένος, έξω απ’ τον κόσμο, ούτε καν ο ασκητής στο κελί του.
Με το διαδίκτυο αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας έγινε ακόμα μικρότερος. Το ίντερνετ σκότωσε τον χρόνο και την απόσταση, ιδιότητες του ίδιου σχήματος, αυτό που λέμε πραγματικότητα, για να ‘χουμε κάπου να πατάμε.
Μετά την Τρίτη Πληροφοριακή Επανάσταση (βλ. “Εκλεκτικές Συγγένειες στα χρόνια της Τρίτης Επανάστασης” http://sanejoker.info/2014/10/montaigne-and-the-third-revolution.html) ζούμε στον ψηφιακό πλανήτη, με όσα δυσάρεστα ή ευχάριστα έχει αυτό.
Σήμερα θα αναφερθώ σε μία απ’ τις θετικές πλευρές αυτής της επανάστασης.
~~
Ας ξεκινήσουμε με κάποιες τεχνολογικές πληροφορίες, καθώς πολλοί -όπως κι ο υποφαινόμενος- δεν γνωρίζουν τα πάντα. Κι αυτοί που τα ξέρουν όλα, συχνά γνωρίζουν λιγότερα απ’ όσα πιστεύουν ότι γνωρίζουν.
Το google analytics είναι ένα εργαλείο, κάτι σαν κατσαβίδι αλλά χωρίς το κατσαβίδι. Το “δένεις” στο site ή στο blog σου και παρακολουθείς, μαθαίνεις για τους επισκέπτες σου.
Όταν κάποιος από εσάς επισκέπτεται το blog του Γελωτοποιού, το google analytics μου δείχνει προσωπικά σας στοιχεία.
Από ποια πόλη μπαίνετε, αν χρησιμοποιείτε pc, tablet, phone, κι αν χρησιμοποιείτε mozilla, chrome, safari, android, αν έχετε ξαναμπεί, πόση ώρα μένετε, το φύλο σας, το μορφωτικό σας επίπεδο και τι χρώμα εσώρουχα φοράτε (αυτό δεν το δείχνει σε μένα, αλλά η google μάλλον το ξέρει).
Έπειτα μου δείχνει στατιστικά και αναλύσεις, όπως πόσοι επισκέφτηκαν το μπλογκ τον τελευταίο μήνα, τι ποσοστό απ’ αυτούς αποχώρησε σε δύο λεπτά, από που μπήκαν (facebook, άλλο site όπου υπάρχει αναδημοσίευση ή με αναζήτηση στο google) και πολλά ακόμα που δεν έχω ψάξει γιατί έχω και καλύτερα πράγματα να κάνω απ’ το να κατασκοπεύω.
~~
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο google analytics είναι ένας μικρός χάρτης που εμφανίζει όταν επιλέγεις “Επισκόπηση σε Πραγματικό Χρόνο”.
Σ’ αυτόν βλέπεις με πορτοκαλί κουκίδες πάνω στην υφήλιο, από ποιο μέρος του κόσμου είναι ο κάθε αναγνώστης σου -καθώς και τι διαβάζει, πόση ώρα μένει,ποιος είναι ο σεξουαλικός του προσανατολισμός.
Τους τελευταίους δυο μήνες σημείωνα -κάπως άτσαλα- τις πόλεις που έβλεπα, τις πόλεις απ’ όπου κάποιος είχε μπει στο μπλογκ.
Ήταν ένα παιχνίδι, καθώς και τεστ γεωγραφίας, αφού έπρεπε να μαντέψω που βρίσκεται η κάθε πόλη (το google analytics δεν ονομάζει τη χώρα, παρά μόνο την πόλη).
Πέρα από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά, Κέρκυρα και λοιπές ελληνικές πόλεις, όπου φυσικά βρίσκονται οι περισσότεροι αναγνώστες του μπλογκ, ορίστε μερικές που σημείωσα, εκτός Ελλάδας.
Βόννη, Cardiff (Αγγλία), Soest (Ολλανδία ή Βέλγιο), Μάντσεστερ, Στοκχόλμη, Σηάτλ (δυτική ακτή των ΗΠΑ), Νέο Δελχί, Λονδίνο, Οξφόρδη, Miami Beach, Κολωνία, Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ), Βαρκελώνη, Baune-les-Danes (Γαλλία ή Ελβετία), Montpellier, Μόναχο, Ρότερνταμ, Ludwigshafen (αυτό ακούγεται πολύ γερμανικό), Ντουμπάι, Αμβούργο, Ultrecht (?), Ashburn (ανατολική ακτή των ΗΠΑ), Groningen, Μελβούρνη, Βιέννη, Villa Mercedes (Αργεντινή;), Ρώμη, Βερολίνο, Trier (?), Arnhem (Δανία;), Βοστώνη, Maastricht (το γνωστό), Petah Tihva (Ισραήλ;), Τζακάρτα (!!), Λευκωσία, Famagusta Bay (Κύπρος), Κάιρο, Soest (Βέλγιο;), Λυόν, Bangor (Αγγλία), Αγία Πετρούπολη, Τορίνο, Doha (Σαουδική Αραβία;), Σίντνεϊ, Lyngby (Σουηδία ή Νορβηγία), Goppinger (;), New York, Οξφόρδη.
Κι αυτές σε διάστημα δύο μηνών, ούτε καν 80 μέρες.
~~
Στο μπλογκ μου γράφω μόνο ελληνικά, τη γλώσσα που μου έδωσαν για να παίζω στις αμμουδιές του Ομήρου.
Οπότε αυτός ο χάρτης, αυτή η καταγραφή, δείχνει τη διασπορά των Ελλήνων στον πλανήτη. Παντού υπάρχει κάποιος Έλληνας, σε κάθε ήπειρο, πέρα απ’ την Ανταρκτική -αν και ποτέ δεν ξέρεις.
Αναλογιστείτε αυτό το παράδοξο που δημιούργησε η Τρίτη Επανάσταση.
Ένας άνθρωπος κάθεται στο μπαλκόνι του σπιτιού του, κάπου στη χερσόνησο του Αίμου, στη Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα και πιο συγκεκριμένα στο Ντεπό, και γράφει τα κείμενα του με τον παραδοσιακό τρόπο, σ’ ένα τετράδιο, με στυλό διαρκείας (με τα bic που λέμε εδώ στο Ελλάδα).
Γράφει για ψυχολογικά πειράματα και για τη φυσική, γράφει βιογραφίες και συνταγές επαναστατικής μαγειρικής, γράφει για την πολιτική και τους πολιτικούς, γράφει για τα βιβλία που διάβασε και τους συγγραφείς που αγάπησε, γράφει για το μέλλον και το παρελθόν, γράφει για τους ανθρώπους που συνάντησε, γράφει φανταστικές αφηγήσεις, γράφει για τα ψυχολογικά του αδιέξοδα και τις υπαρξιακές του κρίσεις, γράφει γι’ αυτό που δεν είναι κρίση αλλά πόλεμος, γράφει για την κατάντια του πολιτισμού μας, γράφει παιδικές αναμνήσεις, γράφει ό,τι του έρθει να γράψει.
Ως εκεί πρόκειται για την -αρρωστημένη σχεδόν- ανάγκη του να γράψει, που υπήρχε πολύ πριν ανακαλύψει το διαδίκτυο.
Μετά όμως αυτός ο άνθρωπος μετατρέπει τις λέξεις του -το μελάνι, το αίμα και το κρασί που αφήνει στο χαρτί- τις μετατρέπει σε ψηφιακά φαντάσματα. Τις μεταγράφει στο μπλογκ του και τις κοινοποιεί παγκοσμίως, πατώντας μόνο ένα κουμπί: ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ.
Τότε οι αφηγήσεις του (δεν είμαστε παρά ζώα που αφηγούμαστε) ταξιδεύουν στον πλανήτη, σαν ψηφιακές σαρδέλες χαμένες σ’ έναν απέραντο ωκεανό αναρτήσεων.
Τις ψαρεύουν άνθρωποι -που μιλάνε ελληνικά, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στο Κάιρο, στο Σίντνεϊ, στη Τζακάρτα, στη Νέα Υόρκη.
~~
Έχω δημοσιεύσει στο μπλογκ 647 κείμενα τα τελευταία πέντε χρόνια (στα 666 καίγεσαι). Με μέσο όρο τις 3-4 σελίδες είναι συνολικά πάνω από 2.000 σελίδες.
Νόμπελ το ξέρω δεν θα πάρω, ούτε καν Κορινθιακό βραβείο διηγήματος, κι ούτε έβγαλα χρήματα για ν’ αγοράσω ένα laptop -μεταχειρισμένο. (Παρεμπιπτόντως εκεί στα δεξιά, αν μπείτε στην αρχική σελίδα, έχει ένα κουμπί donate, που δεν είναι διακοσμητικό, λειτουργεί).
Ούτως ή άλλως θα έγραφα, ακόμα κι αν κανείς δεν διάβαζε τα κείμενα μου. Το κάνω από δώδεκα χρονών, αν και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Απλά δεν γίνεται αλλιώς.
Χάρη στην Τρίτη Επανάσταση έχω την ηθική ικανοποίηση μιας κουκίδας που ανάβει κάπου στην Αυστραλία, και ξέρω ότι είναι ένας άνθρωπος αυτή η κουκίδα, κάποιος που ξέρει ελληνικά και διαβάζει ένα κείμενο μου. Και κάποιες φορές μου γράφει ένα “ευχαριστώ” και σκέφτομαι ότι κάτι έκανα κι εγώ στη μικρή ζωή μου, έκανα έναν άνθρωπο να νιώσει κάτι, να σκεφτεί κάτι, τον πλησίασα.
~~
Όλοι επηρεάζουμε, με τις λέξεις και τις σιωπές μας, όλοι επηρεαζόμαστε, από τις λέξεις και τις σιωπές των άλλων.
Και τα κείμενα που διαβάζετε στο μπλογκ του Γελωτοποιού, που -δυστυχώς- αστείος καθόλου δεν είναι, γιατί αστείος δεν είναι ο κόσμος που ζούμε, αυτές οι λέξεις που διαβάσατε εδώ, ελπίζω να σας έδωσαν κάτι. Ίσως μόνο την αίσθηση ότι δεν πέφτετε-πετάτε μόνοι σας στο κενό.
Να είστε καλά, όπου κι αν είστε, και να θυμάστε πάντα τα λόγια του ποιητή:
“Ο άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση”.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΥΓ: Τα παρακάτω print screen είναι όλα από το βράδυ της Πέμπτης, 15 Οκτωβρίου, καθώς κάνω ψηφιακές τις λέξεις που έγραψα στο τετράδιο μου. Ένα μικρό ταξίδι στον κόσμο, απ’ το Τορόντο ως τη Σεούλ.
