(Το κείμενο προέρχεται από τα τετράδια του Αδάμ. Τα σχόλια μέσα στις παρενθέσεις είναι από το Γελωτοποιό.)
Χρειάστηκε επανειλημμένα να διαψεύσω τις κακοήθεις φήμες που φέρουν το όνομα μου να εμπλέκεται σε αθεϊστικές οργανώσεις, καθώς και να με παρουσιάζουν βλάσφημο και παγανιστή, μερικές φορές τολμούν να με εντάσσουν και στα κυκλώματα των αγνωστικιστών. Ασφαλώς δε θα σχολιάσω τα δημοσιεύματα που με ταυτίζουν με τον Αντίχριστο.
(Κλασική περίπτωση μεγαλομανίας, καθώς και μανίας καταδίωξης, νευρώσεις πολύ συνηθισμένες ανάμεσα στους ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν ότι αδικηθήκαν από τη ζωή.)
Η αλήθεια, ως συνήθως, είναι πολύ διαφορετική. Πιστεύω στο θεό, ιδιαίτερα όταν πεινάω. Πάντα κάνω το σταυρό μου μπροστά σε μια πλούσια μακαρονάδα και σε ένα γενναιόδωρο κομμάτι ρόστο.
Ναι, υψώνω το βλέμμα στο ταβάνι και ευχαριστώ τον ποιητή των πάντων, ορατών τε πάντων και αοράτων, που μου έδωσε ένα πιάτο φαΐ.
(Το ρόστο, διαβάζουμε στην εγκυκλοπαίδεια μαγειρικής, είναι κοκκινιστό χοιρινό στην κατσαρόλα, συνταγή που συνηθίζεται στο ορεινό χωριό της Απείρανθου.)
Ο καλός θεούλης, παρότι με αφήνει ξεκρέμαστο συναισθηματικά και σεξουαλικά πολύ συχνά, δεν παραλείπει να μου προσφέρει κάποια ψίχουλα μεγαλοψυχίας και περιστασιακά να με καθιστά ευτραφή.
(Έλλειψη ικανοποιητικής σεξουαλικής ζωής, καθώς και συναισθηματική αστάθεια, τις οποίες αναπληρώνει η βουλιμική εκτόνωση.)
Και δε στεναχωριέμαι που το ατελές ετούτο όν, που ονομάζεται Αδάμ, προορίζεται να αποτελέσει ένα εξαιρετικό γεύμα για τα σκουλήκια, τους μύκητες και τους λοιπούς μικροοργανισμούς, οι οποίοι κάποια στιγμή θα μασουλάνε τα τραγανά μου μάτια και θα δοξάζουν το υψιστοσκούληκο που τους έδωσε ένα τόσο θρεπτικό γεύμα, που τους εξασφάλισε το πτώμα το επιούσιο.
(Αποδοχή της θνητότητας ή άρνηση της με τη χρήση χιούμορ και κυνικής φρασεολογίας;)
Δε στεναχωριέμαι γιατί, καθώς ένα δάκτυλο θα φορτωθεί στην πλάτη ενός μονόφθαλμου αρουραίου, το αθάνατο μέρος μου, αυτό που αποκαλούμε ψυχή, θα πάρει αγκομαχώντας το δρόμο του προς το Ουράνιο Βασίλειο, συντροφιά με διάφορους άλλους εκλιπόντες ανάξιους λόγου.
(Απόρριψη της υπόλοιπης ανθρωπότητας, που συνάδει με την προαναφερθείσα μεγαλομανία.)
Θα περιμένουμε στο καθαρτήριο, το οποίο μοιάζει με γιγάντιο πλυντήριο αυτοκινήτων, μέχρι να έρθει η εκπληκτική και ανεπανάληπτη στιγμή της Τελικής Κρίσης –και αλίμονο σε ‘κεινον που άγγιξε λάδι Μεγάλη Παρασκευή.
(Τρόμος του Επέκεινα;)
Μια ειδική αντιτρομοκρατική ομάδα αγγέλων θα ψάξει μέχρι την κωλοτρυπίδα του ασυνείδητου μας, μπας και έχουμε κρύψει εκεί καμιά υποψία αθεΐας και κατόπιν θα μας περάσει στο λόμπι του Παραδείσου.
Δυστυχώς δεν ξέρω τι ακριβώς θα συμβεί μετά, αλλά κάτι μου λέει ότι θα περάσουμε ζωή και κότα -όπως πριν από την κρίση.
(Εδώ δεν πρέπει να συγχέουμε την «κρίση» με την οικονομική κρίση, αφού το συγκεκριμένο κείμενο έχει γραφτεί ανάμεσα στο 2002 και στο 2004, όταν οι Έλληνες συνέχιζαν να πιστεύουν ότι η χώρα τους είναι η Δανία του νότου.)
Από την άλλη υπάρχει και το πρόβλημα των αλλόθρησκων. Τι θα γίνουν όλοι εκείνοι οι άθλιοι μουσουλμάνοι, Εβραίοι, βουδιστές και γενικά οι οπαδοί των ψευδοθρησκειών;
Οι Πατέρες της Εκκλησίας υποστηρίζουν ότι θα σταλούν στην Κόλαση, όπου θα βασανίζονται αιωνίως, μα με όλη μου την καλή διάθεση και ταπεινότητα, οφείλω να τους φανερώσω την αλήθεια όπως μου φανερώθηκε σε ένα όραμα.
(Όπως κάθε διαταραγμένο άτομο –βλέπε πρωθυπουργός- ο Αδάμ πιστεύει ότι έχει μια ξεχωριστή και προσωπική σχέση με το θεό.)
Οι αλλόθρησκοι θα είναι οι δούλοι μας και οι υπηρέτες μας στον Άλλον Κόσμο. Γιατί ποιος νομίζετε ότι θα καθαρίζει πατάτες και κρεμμύδια για λουκούλλεια γεύματα των αληθινών χριστιανών; Εγώ; Αν είναι έτσι τότε για ποιο λόγο νηστεύω και τηρώ το Λόγο του Θεού και δε μοιχεύω, παρότι ανύμφευτος, και δε φονεύω μυρμήγκι –αν και νομίζω ότι εκείνη τη γριά την έπνιξα με το μαξιλάρι.
(Αυτή η εμμονή της δολοφονίας επανέρχεται συχνά στα κείμενα του Αδάμ. Η αναφορά της εκτός γάμου αρετής φανερώνει άτομο στερημένο σεξουαλικά. Η μισαλλοδοξία είναι κοινός τόπος για όλους τους πιστούς –ανεξαρτήτως θρησκεύματος.)
Ο Παράδεισος θα προσφέρει πολλές ευκαιρίες στους άπιστους. Συγκεκριμένα ευκαιρίες εργασίας και μάλιστα εργασίας εικοσιτετράωρης και αιώνιας, χωρίς φόβο απόλυσης.
Ο κάθε Ναγκίμπ θα πετούσε στα σύννεφα –κυριολεκτικά- αν του δινόταν η ευκαιρία να καθαρίζει τις τουαλέτες των χριστιανών αντί να καίγεται στο άσβεστο πυρ. Δεν νομίζω να περιμένει κανείς ότι οι άγγελοι θα τρίβουν τις χέστρες;
(Ναγκίμπ: Αναφορά σε Αιγύπτιο που ο Αδάμ γνώρισε στην όαση Φαγιούμ και εκδήλωσε την επιθυμία να εργαστεί στην Ελλάδα.)
Άλλωστε πέρα από την ανάγκη καθαριότητας υπάρχει και η ηδονή της εξουσίας. Το υπέροχο εκείνο συναίσθημα, που όλοι έχουμε ζήσει, να κάνεις έναν άνθρωπο κουρέλι υποβιβάζοντας ‘τον στο επίπεδο του κτήνους, επίπεδο στο οποίο δικαιωματικά ανήκουν όλοι εκείνοι οι βρομιάρηδες σχιστομάτηδες που λατρεύουν παχύσαρκα αγάλματα, καθώς και οι αιρετικοί που λένε χωρίς καθόλου να ντρέπονται filioque.
(Filioque= Και εκ του Υιού… Πρόκειται για την αφορμή του σχίσματος ανάμεσα στη Δυτική και Ανατολική εκκλησία. Ο Πάπας πρόσθεσε στο δόγμα της Πίστης ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό, ενώ οι Βυζαντινοί υποστήριζαν ότι μόνο ο Πατήρ έχει αυτή τη δύναμη.)
Τι γλυκιά η ηδονή να αναγκάζεις τους Εβραίους να δουλεύουν τα Σάββατα και να τους αλείφεις με κρέας και γάλα.
Τι υπέροχη αίσθηση να εκτοξεύεις ατιμωρητί βρισιές και μπέικον σε κάθε απολίτιστο μουσουλμάνο.
Να σφάζεις αγελάδες μπροστά στους Ινδουιστές και να χρησιμοποιείς τους αλαζονικούς άθεους για να καθαρίζεις τις ακαθαρσίες από τα υποδήματα σου, να ενώνεσαι με το θεό καθώς αποτελειώνεις την τελετουργική δολοφονία κάποιου αγνωστικιστή.
(Η μισαλλοδοξία και η αίσθηση ανικανότητας –η οποία είναι αποτέλεσμα της αναφροδισίας ζωής- εκφράζεται με φαντασιώσεις εκδίκησης και ταπείνωσης. Η αναφορά στο «κρέας και γάλα» έχει πιθανότητα να κάνει με την απαγόρευση της Ιουδαϊκής θρησκείας.)
Ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος, γι’ αυτό και δε θα αφήσει τον εκλεκτό λαό του χωρίς δούλους στον Παράδεισο.
(Ο Αδάμ δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται το οξύμωρο του συλλογισμού του: Πολυεύσπλαχνος Θεός- τιμωρία όλων των αλλόθρησκων.
Παρότι στο κείμενο του διαφαίνεται ο εκφραστικός πλούτος και η πληθώρα των ιδεών, σε συνδυασμό με αρκετές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, η γενική εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για άτομο περιορισμένης αντίληψης, ολοφάνερα διπολικός χαρακτήρας, με ροπή στη βία… Χαρακτηριστική περίπτωση ψυχαναγκαστικού ατόμου.)
