Περπατώ σε κεντρικό δρόμο της Ουδετερούπολης. Ένα στα τρία καταστήματα ενοικιάζεται ή πωλείται ή κατεδαφίζεται.
Περνάω μπροστά από ένα κουρείο. Ο ιδιοκτήτης, με τα χέρια στο στήθος, στέκεται στην πόρτα και κοιτάει έξω.
Διακρίνω στο βλέμμα του την ανάγκη, τον πόθο, να με καθίσει στην καρέκλα και να με κουρέψει, έστω και χωρίς αμοιβή, μόνο για να κάνει κάτι.
Ανοίγω το βήμα, ενώ νιώθω τα μάτια του στην πλάτη μου ή μάλλον στην κόμη μου.
Το επόμενο μαγαζί είναι ένα γραφείο τελετών.
Ενισχύστε Το Συγγραφέα
Λογαριασμός Τράπεζας Πειραιώς GR2801722100005210104042557
Πάω πιο γρήγορα, σχεδόν τρέχω.
