Η απόδραση
Ελάχιστα γεγονότα δημιουργούν λαϊκούς ήρωες και η απόδραση απ’ τη φυλακή είναι ένα από αυτά.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία του διδύμου Σπάρτακου- Ρόζας, σκύλου και γάτας αντίστοιχα, που σπάζοντας τα στερεότυπα, μπόρεσαν να συνεργαστούν άψογα και να δραπετεύσουν από ένα από τα σκληρότερα Pet- Shop στην Ευρώπη, αυτό που βρίσκεται επί της οδού Ι. Μεταξά, στο Παγκράτι.
Ο Σπάρτακος και η Ρόζα από την πρώτη στιγμή ασφυκτιούσαν πίσω από τη φανταχτερή βιτρίνα του εν λόγω pet- shop. Δεν άντεχαν να βρίσκονται εκεί, παρά τη θέλησή τους, δεν είχαν επιλέξει να αποτελούν εμπόρευμα, να πουλιούνται, χωρίς να έχουν το δικαίωμα της άρνησης. Πάντα το όνειρό τους ήταν να τρέχουν ελεύθερα στην εξοχή, να κοιμούνται όπου βρουν, να κάνουν σκανδαλιές, να ερωτοτροπούν.
Από την πρώτη στιγμή αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια ιδιαίτερη χημεία. Η αίσθηση της ελευθερίας ήταν η συγκολλητική ουσία, που τους ωθούσε σε μια σειρά από παράτολμες ενέργειες, που πάντα τις έκαναν συντονισμένα.
Πρώτα, άρχισαν να κάνουν ζημιές και καταστροφές στο μαγαζί- φυλακή, για να αγανακτήσουν οι ιδιοκτήτες και να τα διώξουν. Δεν απέδωσε. Αντίθετα υπέστησαν βασανιστήρια, που ούτε καν άνθρωπος δεν θα άντεχε. Αλλά δεν πτοήθηκαν, αντίθετα, παθιάστηκαν ακόμα περισσότερο.
Δεύτερο βήμα, ξεκίνησαν απεργία πείνας, προκειμένου να μην είναι θελκτικά προς τους υποψήφιους αγοραστές και έτσι να εκδιωχθούν. Αυτό παραλίγο να έχει αποτέλεσμα, αλλά οι ιδιοκτήτες, χρησιμοποιώντας μεθόδους τρομερής σωματικής και ψυχολογικής βίας, τα εξανάγκασαν σε σίτιση.
Τέλος, δεν έμενε άλλος δρόμος, παρά μόνο, η απόδραση. Μετά από εφτά μήνες προσεκτικού σχεδιασμού, χρησιμοποιώντας τις πιο ευφυείς μεθόδους αντιπερισπασμού, μπόρεσαν να σκάψουν τρία τούνελ (για να έχουν εναλλακτικές επιλογές), που οδηγούσαν στη πίσω πλευρά του μαγαζιού και από εκεί μπορούσαν να διαφύγουν άνετα. Έτσι και έγινε.
Ήταν Κυριακή πρωί στις 1/1/1979, το μαγαζί άδειο, έξω πυκνό χιόνι. Η Ρόζα, που πάντα ήταν πιο οργανωτική, έδωσε το σήμα.
Και έτσι πραγματοποιήθηκε η πιο θρυλική ζωική απόδραση στην ιστορία, πηγή έμπνευσης για δεκάδες άλλα ζώα.
Μετά ακολούθησε ένα άνευ προηγουμένου γατοσκυλοκυνηγητό, με τη συνδρομή και ειδικών ομάδων της αστυνομίας, αλλά οι δυο μας δραπέτες παραμένουν ασύλληπτοι μέχρι σήμερα.
Δείξε μου το σκύλο σου, να σου πω ποιος είσαι
Ο Ρόκι είναι ένα αρσενικός γερμανικός ποιμενικός με λευκό τρίχωμα. Ιδιοκτήτης του ο Ηλίας, ένας ματατζής και μέλος της Χρυσής Αυγής.
Μετά από σκληρή και βάναυση εκπαίδευση 3 ετών, ο Ηλίας υποστηρίζει ότι το σκυλί του είναι το πιο άγριο και επιθετικό στο κόσμο. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά περηφανεύεται, αποτελεί προέκταση του ανδρισμού του.
Το έχει χρησιμοποιήσει δεκάδες φορές σε δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε πρόσφυγες, αριστερούς και καλλιτέχνες, ενώ το διατάζει να κατασπαράζει και γάτες για εξάσκηση και ευχαρίστηση.
Παρόλα αυτά, ο Ρόκι το τελευταίο διάστημα, κάνει νερά. Τις προάλλες αρνήθηκε να επιτεθεί σε έναν Πακιστανό ηλικίας 15 ετών, που πουλούσε χαρτομάντιλα, στερώντας έτσι την επαγγελματική ανέλιξη σε δεκάδες Έλληνες, ενώ ταυτόχρονα έδειξε έντονη επιθετικότητα απέναντι στον Μαρινάκο, γνωστό εφοπλιστή και φίλο του Ηλία.
Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες φίδια έχουν ζώσει τον Χρυσαυγίτη, καθώς, όπως του αποκάλυψε ο φίλος του Γιάννης, έπιασε τον Ρόκι, να ερωτοτροπεί με τον Χόρχε, ένα αρσενικό, χαριτωμένο, παιχνιδιάρικο και με μαύρο τρίχωμα Τζακ Ράσελ.
Πόσα να αντέξει ο Ηλίας, πήγε να τα πει ένα χεράκι στον Ρόκι.
“Και πούστης, και ενάντια στον εφοπλιστή και άρνηση να επιτεθείς σε Πακιστανό και να γαμιέσαι μ’ έναν μαύρο, εσύ ένας σωστός άριος;”, του είπε και άρχισε να τον ξυλοφορτώνει βίαια, αφού δεν μπορεί να πει συνεχόμενα περισσότερες από 20 λέξεις.
Ο Ρόκι ψύχραιμος, σηκώθηκε στα δύο πόδια τον δάγκωσε άγρια, αφήνοντας τον αιμόφυρτο. Και έφυγε.
Σήμερα ζει ευτυχισμένος με τον Χόρχε, κάπου στην Ρούμελη.
Μαλώνουν σαν το σκύλο με τη γάτα.
Πάντα αναρωτιόμουν πώς προέκυψε αυτή η φράση, αν ίσχυε πάντα και τι έχουν να χωρίσουν αυτά τα δύο υπέροχα είδη του ζωικού βασιλείου.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα αυτή την παροιμία στα φαρσί آنها مثل سگ با گربه می لرزند, καθώς και την ιστορία που τη συνοδεύει.
Τεχεράνη, Ιράν, Απρίλιος 1978
Το κίνημα για την ανατροπή του θεοκρατικού και απολυταρχικού καθεστώτος του Σάχη βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Μαζί με τους φοιτητές/τριες, τους διανοούμενους, τους εργάτες και τους απλούς ανθρώπους, συμβαίνει και κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό. Ξεσηκώνονται και τα σκυλιά μαζί με τις γάτες, καθώς οι συνθήκες ζωής τους ήταν ανυπόφορες. Οι κυνομαχίες γνώριζαν άνθηση, ενώ τις γάτες τις ήθελαν εγκλωβισμένες στους 4 τοίχους των σπιτιών.
Σε πρώτη φάση συνεργάζονται υποδειγματικά και καταφέρνουν να φέρουν σε δύσκολη θέση το καθεστώς. Τότε, ο μονάρχης, Ρεζά Παχλαβί, αποφασίζει να εφαρμόσει τη γνωστή μέθοδο του “διαίρει και βασίλευε”. Αρχίζει να δίνει προνόμια στις γάτες (γνωστές και ως “γάτες Περσίας”), περισσότερο φαγητό, λουτρά, κομμωτήρια, κ.α., ενώ στα σκυλιά ακολουθεί κατασταλτική πολιτική.
Αυτό προκαλεί έριδες ανάμεσα στα δύο είδη και ξεσπάει ένα αιμοβόρος εμφύλιος, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και ψύχραιμες φωνές, ανάμεσα στις δύο ομάδες, που αποκάλυπταν το σχέδιο του βασιλιά και καλούσαν σε συνέχιση του αγώνα και κοινή δράση. Από τότε καθιερώθηκε διεθνώς η φράση: “Μαλώνουν σαν το σκύλο με τη γάτα”.
Ο Λουκάνικος
Κατά κόσμον Θοδωρής, γνωστός διεθνώς ως riot dog, επαναστατικό ψευδώνυμο Λουκάνικος. Το 2011 το περιοδικό Time τον συμπεριέλαβε στις 100 πιο σημαντικές προσωπικότητες της χρονιάς.
Όλα ξεκίνησαν το 2008 στην εξέγερση της νεολαίας, μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη. Ο σκύλος αγανακτεί, παύει πια να είναι μόνο βιολογική ύπαρξη (άραγε τι θα έλεγε ο Παβλόφ), γίνεται πολιτικό ον και εμπλέκεται στον αγώνα. “Δεν πληρώνω” το 2010, “Οι αγανακτισμένοι” του 2011, Οι μεγάλες Απεργίες το 2012. Θα βρεθεί και έξω από την ΕΡΤ το 2013, αλλά και στις Σκουριές.
Τον φρόντιζε ένα νεαρό ζευγάρι, η Αθανασία και ο Μάριος. Όπως είπαν στην κηδεία του: “Ο Θοδωρής ήταν πάντα ανήσυχο, επαναστατικό, αλλά ταυτόχρονα και τρυφερό πλάσμα. Όταν του πηγαίναμε φαγητό, γάβγιζε απειλητικά μέχρι να βγάλουμε τα κράνη”.
Ο γιατρός που τον εξέτασε λίγο πριν πεθάνει, το Νοέμβρη του 2014, είπε: “Η υγεία του ήταν επιβαρυμένη λόγω της χρόνιας έκθεσης σε χημικά και δακρυγόνα”.
Η σοκολάτα
1 Ιουνίου 1943, Αγ. Παντελεήμων, Φλώρινα
Τα ναζιστικά στρατεύματα ελέγχουν πλήρως την Δυτική Μακεδονία. Οι εκτελέσεις, οι εκτοπίσεις και τα βασανιστήρια αποτελούν πλέον καθημερινότητα. Μάλιστα, πολλές φορές οι θηριωδίες στις οποίες προβαίνουν οι Έλληνες συνεργάτες των Ναζί, ξεπερνούν σε βαναυσότητα και αυτές των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών.
Πώς μπορείς, όμως, να σβήσεις τη φλόγα της ζωής; Όσα φράγματα και αν υψωθούν, πάντα το ποτάμι της ελευθερίας θα βρίσκει τρόπους να περάσει.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για δυο μικρά κορίτσια, ηλικίας 8 ετών, την Κατίνα και την Μάρω. Μαζί τους πάντα, πιστός συνοδοιπόρος, ο Θωμάς, ο σκύλος της Μάρως.
Είχαν αναγκαστεί να αφήσουν το σχολείο στην δεύτερη τάξη του Δημοτικού. Και οι δυο οικογένειες επταμελείς και ενταγμένες στο ΕΑΜ. Η οικονομική ανέχεια ανείπωτη. Ακόμα και η προμήθεια με νερό απαιτούσε τρίωρο βάδισμα μέχρι τη λίμνη.
Τα κορίτσια είχαν βγει απογευματική βόλτα. Στην επιστροφή αντικρίσαν ένα ναζιστικό καμιόνι. Μέσα είχε κάθε λογής καλούδια.
Τους φάνηκε μαγικό και πρωτόγνωρο. Σαν αυτά τα παραμύθια, που διηγούταν ο παππούς Βαγγέλης για τους τσιγγάνους, που ερχόντουσαν στο χωριό και πουλούσαν ό,τι μπορείς να φανταστείς, μπαχαρικά για να νοστιμεύει το φαγητό, βοτάνια για να περνάει ο στομαχόπονος και ο έρωτας, πυξίδες για να μην χάνεις το δρόμο.
Η Κατίνα τράβηξε τη Μάρω από το χέρι και κρυφτήκαν πίσω από ένα δέντρο. Έπειτα έρποντας πλησίασαν το καμιόνι και μπρος στα μάτια τους εμφανίστηκε κάτι, που μόνο στα παραμύθια είχαν ακούσει: Μια μαύρη σοκολάτα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, την αρπάξαν. Για κακή τους, όμως, τύχη, εμφανίστηκε στην απέναντι γωνία ένας Ναζί.
Τότε ο Θωμάς, ο σκύλος, γράπωσε τη σοκολάτα και εξαφανίστηκε. Τα κορίτσια πέρασαν αμέριμνα μπροστά από τον στρατιώτη, με τα χέρια τους άδεια.
Μετά από μισή ώρα ανταμώσαν στο καταφύγιό τους, στη Βεγορίτιδα. Ανοίξανε τη σοκολάτα και τη μοιράστηκαν οι τρεις τους. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής τους.
~~~~~~~~~~~~~~~
Τα κείμενα έγραψε ο Θανάσης Μ, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
