(Στάση αστικού λεωφορείου στη Θεσσαλονίκη. Δυο άνθρωποι περιμένουν το Οκτώ. Φοράνε κουρελιασμένα ρούχα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νομίζεις ότι θα καταφέρουμε να μπούμε αυτή τη φορά;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν είναι αυτό το ερώτημα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ποιο είναι το ερώτημα;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να μπει κανείς ή να μη μπει;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Λες ότι είναι θέμα θέλησης;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όλα είναι θέμα θέλησης. Αν θες κάτι πραγματικά τότε το σύμπαν συνωμοτεί.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Οπότε εμείς δεν θέλουμε να μπούμε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι. Δεν το θέλουμε ολόψυχα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Παράξενο, δεν το είχα σκεφτεί έτσι.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Πρέπει να το δεις βουδιστικά. Η επιθυμία είναι πόνος. Αν δεν θέλεις να μπεις, τότε δεν υποφέρεις.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αν δεν μπεις δεν θα πας πουθενά.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση, μια maya. Το πουθενά είναι παντού.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν το είχα σκεφτεί αυτό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Ούτε κι εγώ.
(Κοιτάνε αριστερά. Βλέπουν ένα λεωφορείο να πλησιάζει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Λες να είναι το οκτώ;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Μπορεί. Όλα τα λεωφορεία μοιάζουν.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αυτό ακούστηκε λίγο ρατσιστικό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Γιατί;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Είναι σαν να λες ότι όλοι οι Κινέζοι μοιάζουν.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τι σχέση έχουν οι Κινέζοι με τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Σε τι μοιάζει ένα κοράκι μ’ ένα γραφείο;
(Το λεωφορείο περνάει από μπροστά τους χωρίς να ελαττώσει ταχύτητα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Ήταν εκτός λειτουργίας.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αλλά λειτουργούσε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Φαινομενικά.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και τα φαινόμενα απατούν. Έχεις δίκιο. Και τώρα τι κάνουμε;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Περιμένουμε το οκτώ.
(Ο επιβάτης 2 βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Λέω ν’ ανάψω τσιγάρο.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Καπνίζεις;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι, είναι ο νόμος του Μέρφυ για τα λεωφορεία: Μόλις ανάβεις τσιγάρο το λεωφορείο έρχεται.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν νομίζω να ισχύει αυτός ο νόμος στη Θεσσαλονίκη.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Γιατί;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ο Μέρφυ ήταν Ιρλανδός. Σαν τον Μπέκετ.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν πειράζει να δοκιμάσω.
(Ανάβει το τσιγάρο. Κοιτάνε προς τ’ αριστερά. Ο επιβάτης 2 ρουφάει μια τζούρα. Κοιτάνε ξανά. Τίποτα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Στο είπα ότι είναι Ιρλανδός.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Ναι, δεν λειτουργούν οι νόμοι στη Θεσσαλονίκη.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και τώρα τι κάνουμε; Μήπως να φύγουμε;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν μπορούμε να φύγουμε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Γιατί;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Περιμένουμε το οκτώ.
(Πετάει το τσιγάρο κάτω. Το σβήνει με το πόδι. Μετά μαζεύει τη γόπα και την πετάει στα σκουπίδια.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Βλέπω είσαι πολύ Ευρωπαίος.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όλα είναι θέμα πολιτισμού.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νόμιζα ότι όλα είναι θέμα τύχης.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Στην Ελλάδα είναι έτσι. Στην Ευρώπη είναι αλλιώς.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ε, όπως να το κάνεις, αυτοί περάσανε και Διαφωτισμό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Και Αναγέννηση.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και ναζισμό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Αυτό που το βάζεις; Δεν συμφωνώ με τις απόψεις τους, αλλά όπως να το κάνεις είχαν ήθος.
(Κοιτάνε τον ηλεκτρονικό πίνακα. Δείχνει πληροφορίες για την όπερα Νυχτερίδα του Στράους. Για τα λεωφορεία τίποτα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αυτός είναι ο Στράους με τον Δούναβη;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Νομίζω ότι είναι ο αδελφός του ή ξάδελφος. Ή απλή συνωνυμία.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Από πού ήταν αυτός;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Λίγο πιο βόρεια.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ιρλανδία;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Είχα πάει στην Ιρλανδία.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και γιατί δεν έμεινες;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Για να μην πάθει η χώρα μας brain drain.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Είσαι πατριώτης.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Εσύ δεν είσαι;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Εξαρτάται τη μέρα. Τις Παρασκευές και τις Τρίτες είμαι πολύ.
(Κοιτάνε τον πίνακα. Γράφει τις βασικές αρχές της Μπουντχαντχάρμα του Βούδα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν λέει τίποτα για το οκτώ.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Είναι ανευθυνότητα αυτό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ποιο;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να τα περιμένεις όλα απ’ τον ΟΑΣΘ και τον πίνακα. Εσύ τι κάνεις για την πατρίδα σου;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν ξέρω τι να κάνω.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Κάνε υπομονή.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νομίζω ότι έρχεται.
(Κοιτάνε αριστερά. Πλησιάζει το οκτώ. Εκατό μέτρα πριν τη στάση σταματάει. Βγάζει καπνούς. Κατεβαίνει κόσμος.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Χάλασε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Παραλίγο να μας έφτανε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Πάλι θα χάλαγε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Αλλά θα έφτανε. Κάτι θα ήταν κι αυτό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Καλύτερο απ’ το τίποτα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Και τώρα τι κάνουμε; Μήπως να μοιραστούμε ένα ταξί;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Τι θες; Το μισό πίσω ή το μισό μπροστά;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να το μοιραστούμε εγκάρσια.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Κι εγκάρδια. Λεφτά έχεις;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τίποτα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ούτε κι εγώ.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τότε τι κάνουμε;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Περιμένουμε το οκτώ.
(Τους πλησιάζει μια γυναίκα με έναν σκύλο.)
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι περιμένετε εδώ;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Το οκτώ.
ΓΥΝΑΙΚΑ(στον σκύλο): Μην τραβάς, μην τραβάς, περίμενε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τι ράτσα είναι;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ποιος;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (στον 2): Αυτό που είπες ακούστηκε λίγο ρατσιστικό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Είναι ημίαιμος;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Σιγά μην είναι κοπρίτης. Είναι τσόου τσόου. Κινέζικος.
(Η Γυναίκα με τον σκύλο φεύγει τσαντισμένη.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Εμένα όλα αυτά τα κινέζικα τσόου τσόου μπόου μπόου τσιν τσαν τσον μου φαίνονται ίδια.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και χαλάνε εύκολα τα κινέζικα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Σαν τα λεωφορεία.
(Ο Επιβάτης 1 ανοίγει τη τσάντα του. Βγάζει ένα ταπεράκι. Στρώνει μια πετσέτα στο κάθισμα της στάσης. Βγάζει ντολμαδάκια, γίγαντες και σαρδέλα κονσέρβα. Κάνει τον σταυρό του κι αρχίζει να τρώει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Παίζει καμιά καλή ταινία το βράδυ;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (μασουλώντας): Νομίζω έχει το Speed.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Λες να προλάβουμε να φτάσουμε σπίτι πριν νυχτώσει;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1(μασουλώντας): Εννοείς απόψε; Τι μήνα έχουμε;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεκέμβρη.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Πήγε κιόλας Δεκέμβρης; Πώς περνάει έτσι ο χρόνος στη στάση;
(Ο Επιβάτης 2 κοιτάει αριστερά. Βλέπει ένα λεωφορείο να πλησιάζει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Νομίζω ότι έρχεται το οκτώ.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (μασουλώντας): Φάτα Μοργκάνα είναι. Αντικατοπτρισμός.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Αυτό συμβαίνει στην έρημο Σαχάρα. Σε τριτοκοσμικές χώρες.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (μασουλώντας): Ναι, ξέχασα, εμείς μένουμε Ευρώπη.
(Το λεωφορείο περνάει χωρίς να σταματήσει. Γράφει Υπηρεσιακό.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τι κουβαλάνε τα υπηρεσιακά λεωφορεία;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Υπηρεσίες.
( Ο Επιβάτης 1 τελειώνει το φαγητό του. Μαζεύει τα ταπεράκια.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Στην Ιρλανδία οι επιβάτες περιμένουν τα λεωφορεία σε ουρά.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Όταν εμείς στεκόμασταν σε ουρά εκείνοι είχαν άλογα ακόμα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Και μπαίνουν ένας ένας.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Γκέι.
(Πλησιάζει ξανά η Γυναίκα με τον σκύλο. Αυτή τη φορά είναι η γυναίκα στα τέσσερα και την τραβάει ο σκύλος.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2 (στον σκύλο): Τι ράτσα είναι;
ΣΚΥΛΟΣ: Γαβ, γαβ.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (στον Επιβάτη 2): Αυτό που είπες ακούστηκε λίγο σεξιστικό.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι ρατσιστικό;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ο σεξισμός προηγείται του ρατσισμού.
ΣΚΥΛΟΣ: Γαβ, γαβ.
(Κοιτάνε αριστερά. Βλέπουν το οκτώ να έρχεται. Ο Επιβάτης 1 κάνει τον σταυρό του. Το λεωφορείο φτάνει στη στάση. Σταματάει. Αλλά οι πόρτες δεν ανοίγουν. Οι επιβάτες είναι εγκλωβισμένοι και φρακαρισμένοι. Πασχίζουν να αναπνεύσουν. Το Οκτώ φεύγει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Έφυγε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Το παρατήρησα.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Μήπως να πάμε με τα πόδια;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν μπορούμε.
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Γιατί;
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Περιμένουμε το οκτώ.
ΤΕΛΟΣ
(Οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Οι καταστάσεις πραγματικές.)
