(1)
Τι είδους άνθρωπος πρέπει να είσαι για να διαλέξεις τη λέξη “θάλασσα” μέσα από διάφορες άλλες για μια εργασία; Μάλλον φυγόπονος και προβλέψιμος, ίσως και λίγο βαρετός.
(2)
Το να γράφεις για τη θάλασσα είναι εύκολο. Πόσα και πόσα μυθιστορήματα δεν είναι σχετικά με αυτήν.
Κανονικά όσοι συγγραφείς γράφουν για τη θάλασσα θα έπρεπε να αποκλείονται από τους διαγωνισμούς. Να διαγωνίζονται σε μια δική τους κατηγορία: “Κρατικό βραβείο θαλασσινού συγγραφέα 2020″.
(3)
Μόνη μας πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδικά χρόνια των περισσότερων σημαίνουν θάλασσα. Άρα μόνη μας πατρίδα η θάλασσα. Αυτό είναι κάτι που το βρίσκω όμορφο.
(4)
Θάλασσα σημαίνει ελευθερία. Σε ποιο άλλο δημόσιο χώρο μπορεί κανείς να βγάλει τα ρούχα του, να κοιμηθεί, να χασομερήσει, χωρίς να τον περάσουν για παράξενο;
(5)
Οι άνθρωποι που δεν τους αρέσει η θάλασσα μου προκαλούν ανησυχία. Μα δεν τους αρέσει η ελευθερία;
(6)
Όταν ήμουν μικρός ο πατέρας μου είχε στο αυτοκίνητο μία και μόνο κασέτα που ήταν κατάλληλη για παιδιά, και την έλεγε “παιδικά”, αυτό είχε γράψει και στην ετικέτα της.
Είχε μέσα ένα τραγούδι που πήγαινε: “θάλασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς, θαλασσάκι μου/μην τους θαλασσοδέρνεις…”
Τώρα που το σκέφτομαι είχε ακόμα ένα που πήγαινε “ο ταχυδρόμος πέθανε, ο ταχυδρόμος πάει.” Νομίζω ότι αυτή η κασέτα δεν θα έπρεπε να λέγεται “παιδικά”.
(7)
Το “Παντελής Θαλασσινός” πρέπει να είναι ασφαλώς καλλιτεχνικό ψευδώνυμο.
(8)
Το σκούρο μπλε της θάλασσας είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Νομίζω ότι το αγαπημένο χρώμα είναι μια λίγο πεπερασμένη προτίμηση.
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, ποιος μπορεί να έχει για αγαπημένο του χρώμα το μαύρο ή το μπεζ ή το πορτοκαλί; Αν γινόταν ένα γκάλοπ θα ήταν πρώτα το πράσινο και το μπλε, και σε κάποιους ακόμα θα άρεσε το κόκκινο.
Οι υπόλοιποι θα ήταν ελάχιστοι. Ίσως έτσι να σκέφτονταν κι εκείνοι που έφτιαχναν τα μεταπολιτευτικά κόμματα στην Ελλάδα το 1974.
(9)
Είναι αστείο να παρατηρεί κανείς τα βρέφη όταν είναι περίπου ενός έτους και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την άμμο. Τα ενοχλεί ιδιαίτερα.
(10)
Όταν κολυμπάει κανείς και πνίγεται με θαλασσινό νερό, ο πατέρας μου του λέει “σιγά ρε φίλε, θα μας πιείς όλη τη θάλασσα και που θα κολυμπάμε μετά”. Μόλις τώρα συνειδητοποιώ πόσο τρυφερό είναι αυτό.
(11)
Μεγάλωσα σε ένα μέρος που είχε γύρω γύρω θάλασσα, κι έτσι έχω μάθει να προγραμματίζω εγκαίρως τις μετακινήσεις μου. Είναι ένα προτέρημα που έχουν οι νησιώτες.
(12)
Και η ίδια η ζωή προέρχεται από τη θάλασσα λένε. Δηλαδή κάποτε ένα ψάρι είπε “ας βγω εκεί έξω να περπατήσω να δω πως είναι”; Δεν το χωράει ο νους μου.
(13)
Πάντα με απωθούσε το τραγούδι που λέει “στη στεριά δε ζει το ψάρι”.
(14)
Κάποιοι άνθρωποι δεν βλέπουν τη θάλασσα παρά μόνο σπάνια.
Θα φανταζόταν κανείς πως αναφέρομαι σε εκείνους που ζουν στα βάθη της Κίνας και στα υψίπεδα του Κιργιστάν – λένε πως κάπου εκεί είναι το μέρος που απέχει όσο κανένα άλλο από τη θάλασσα.
Όμως εγώ σκέφτομαι κάποιους που μεγάλωσαν στην Κοζάνη ή τα Γιαννιτσά. Είναι άνθρωποι με τους οποίους μπορεί να έχουμε τόσα κοινά, και όμως δεν πηγαίνουν σχεδόν ποτέ στη θάλασσα.
(15)
Γνωρίζω κάποιο ζευγάρι που ο άντρας είναι από τα ορεινά του νομού Τρικάλων και η γυναίκα από την Πάρο. Η αντίθεση είναι τόσο έντονη που καταλήγει πολύ ενδιαφέρουσα.
(16)
Τα ωραιότερα αγωνίσματα στους ολυμπιακούς αγώνες είναι όσα γίνονται στο νερό. Κολύμβηση, καταδύσεις, ιστιοπλοΐα, κωπηλασία.
Οι θεατές δεν βλέπουν ποτέ τους αθλητές από κοντά, κι έτσι αυτοί παραμένουν μυστηριώδεις, απρόσιτοι, σχεδόν ημίθεοι.
(17)
Όταν φυσάει βοριάς στη Νότια Κρήτη, πολύ συχνά παρασύρει στο πέλαγος μπάλες ή φουσκωτά παιχνίδια. Τότε λένε ότι “η μπάλα πάει στον Καντάφι”.
Μεγάλωσα μισώντας αυτόν τον Καντάφι που μου έπαιρνε ένα σωρό παιχνίδια κάθε καλοκαίρι.
(18)
Δεν καταλαβαίνω γιατί το ψάρι θεωρείται εκλεκτή τροφή. Δεν είναι άσχημο, αλλά το κρέας είναι ανώτερο. Και οι σοκολάτες βέβαια είναι ακόμα νοστιμότερες.
(19)
Τι σκέφτονται τα ψάρια; Έρχεται ένα μεγαλύτερο ψάρι ξαφνικά και τρώει εσένα και άλλους χίλιους πεντακόσιους φίλους σου, είναι τώρα ζωή αυτή;
(20)
Έχει υπάρξει ποτέ κάποιο ψάρι που να πέθανε από γηρατειά;
(21)
Ένα από τα ωραιότερα μεμονωμένα επεισόδια σειράς που θυμάμαι είναι σε ένα καρτούν για ενήλικες, όπου ο ήρωας είναι ένα άλογο-άνθρωπος, και σε ένα επεισόδιο κατεβαίνει στο βυθό της θάλασσας.
Αυτή είναι μια πολύ μπερδεμένη πρόταση για όποιον δεν έχει δει αυτό το καρτούν.
(22)
Οι λίμνες είναι απαίσιες και θα πρέπει να απαγορευτούν. Ελπίζω να μη δει αυτό το κείμενο ο φίλος μου ο Χάρης που είναι από τα Γιάννενα.
(23)
Κάποιοι λένε πως στη θάλασσα τους έρχονται οι καλύτερες ιδέες, άλλος ισχυρίζεται πως σκέφτηκε ένα ολόκληρο μυθιστόρημα ενώ έπαιρνε το μπάνιο του σε κάποιο νησί του Ιονίου.
Δεν συμφωνώ, όταν είναι κανείς στη θάλασσα παραδίνεται πλήρως στην ομορφιά της, είναι αδύνατο να σκεφτεί κάτι άλλο.
(24)
Η λέξη “θαλασσοδέρνω” δεν είναι έγκυρη, δε μπορεί να μας δέρνει η θάλασσα, η θάλασσα μας αγαπάει.
(25)
Πρόσφατα διάβασα ένα καλαμπούρι που ισχυριζόταν πως η Γη είναι 70% θάλασσα και 30% γη, οπότε θα έπρεπε να λέγεται πλανήτης Θάλασσα.
(26)
Είναι τυχαίο πως στις ΗΠΑ όσες πολιτείες βρέχονται από θάλασσα ψηφίζουν συνήθως υπέρ των Δημοκρατικών, ενώ όσες είναι κλειστές από ξηρά το αντίθετο;
(27)
Τι στο διάβολο είναι το “Μέλυδρον”; Έτσι έχουν ονομάσει οι Πυξ Λαξ ένα τραγούδι τους που λέει πως η θάλασσα είναι ωραία γιατί κινείται πάντα.
(28)
Άραγε τα μέλη του συγκροτήματος Χειμερινοί Κολυμβητές να κολυμπάνε και το χειμώνα ή απλά μας κοροϊδεύουν;
(29)
Κανονικά εδώ είναι που σχεδίαζα να αναφέρω ότι τελικά δεν είναι εύκολο να γράψεις για τη θάλασσα, ότι έχω μετανιώσει για τα λόγια που αναφέρονται στο (2).
Όμως μου φάνηκε σχετικά εύκολο.
(30)
Μικρός, όταν έφτανα τα 30 μπάνια συνήθως ήταν ακόμα Ιούνιος. Όταν τώρα φτάσω τον ίδιο αριθμό σε ένα καλοκαίρι, αυτό είναι ένα επιτυχημένο καλοκαίρι.
(31)
Δεν θυμάμαι απ’ έξω πόσες μέρες έχει ο κάθε μήνας. Η μόνη εξαίρεση είναι ο Αύγουστος, έχει 31 μέρες, αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
(32)
Αν κάποιος δεν μετρούσε τα καλοκαιρινά μπάνια και παγωτά του όταν ήταν μικρός, τότε μάλλον είναι ένα παράξενος άνθρωπος.
(33)
Μου φαίνεται αστείο να μην ξέρει κάποιος να κολυμπάει.
(34)
Αν είχα πολλά λεφτά, σίγουρα θα αγόραζα ένα ιστιοπλοϊκό. Ή ένα γιοτ.
(35)
Όταν ταξιδεύω βράδυ με πλοίο, κοιμάμαι πολύ ικανοποιητικά. Κάποιοι άλλοι φοβούνται, κι έτσι περνούν όλο το βράδυ ξύπνιοι.
(36)
Πιστεύω ακράδαντα πως όταν θα είμαστε παππουδάκια οι πιο αξεθώριαστες αναμνήσεις μας θα είναι από τη θάλασσα.
(37)
Βρίσω συγκλονιστική την αντίληψη ότι η θάλασσα είναι ενιαία.Η θάλασσα στο Τόκυο είναι η ίδια με εκείνη στην Σαρδηνία.
Ένα κύμα που γεννιέται στην Υεμένη δεν αποκλείεται να σβήσει στις ακτές της Αυστραλίας. Κατά κάποιο τρόπο η θάλασσα είναι μία παγκόσμια σταθερά.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτές τις 37 θαλασσογραφίες έγραψε ο Γιώργος Μακριδάκης, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Τη Θαλασσογραφία τη ζωγράφισε ένα παιδί, στο Nelly’s Secret Garden
