Όταν ο ελέφαντας εξαφανίστηκε από το Ελληνικό, το διάβασα στην εφημερίδα. Το ξυπνητήρι μου με ξύπνησε εκείνη τη μέρα,όπως πάντα, στις 8:00. Πήγα στην κουζίνα, έφτιαξα καφέ, έστριψα ένα τσιγάρο, άνοιξα το ραδιόφωνο, ξεδίπλωσα την εφημερίδα στο τραπέζι της κουζίνας και άρχισα να καπνίζω και να διαβάζω.
Είμαι από αυτές που διαβάζουν την εφημερίδα από την αρχή ως το τέλος, με τη σειρά, και έτσι μου πήρε κάμποση ώρα μέχρι να φτάσω στο άρθρο για τον εξαφανισμένο ελέφαντα. Περιηγήθηκα μέσα από διάφορα άλλα άρθρα που έλεγαν πόσο καλά τα πάει η Ελλάδα στη πανδημία, για τον άψογο σχεδιασμό και την εκτέλεση του εμβολιαστικού πλάνου, για τα επιδόματα που θα δοθούν για την ενίσχυση των κλειστών επιχειρήσεων.
Κάθε μέρα η ίδια ιστορία. Κάθε μέρα επιλέγω να τιμωρώ τον εαυτό μου, διαβάζοντας όλα αυτά τα χυδαία ψέματα, που άλλοτε μου προκαλούν γέλιο και άλλοτε με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου. Έτσι βασανιστικά, πέρασε μισή ώρα μέχρι να πέσει το μάτι μου στον τίτλο “Ελέφαντας αγνοείται στα νότια προάστια της Αθήνας”. Και μόνο από τον τίτλο το άρθρο μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Διαβάζοντας παρακάτω, έμαθα πως χτες αργά το βράδυ χάθηκαν τα ίχνη ενός ελέφαντα που εδώ και κάποια χρόνια φιλοξενούταν στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού.
Δεν πρέπει να είναι πάνω από πέντε χρόνια από όταν έκλεισε το μεγαλύτερο τσίρκο της πόλης μας. Τότε, μετά από πολλές συζητήσεις στο δημοτικό συμβούλιο, είχε συμφωνηθεί κάποια ζώα του τσίρκου να διαμείνουν στο εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο. Υπήρξαν φιλοζωικές οι οποίες εκδήλωσαν μεγάλη προθυμία, να στείλουν κάποια άτομα σε αυτό το χώρο ώστε να παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Έτσι κι έγινε.
Τα τελευταία χρόνια το Ελληνικό από ένα άψυχο, ερημωμένο μέρος, το οποίο ολοένα και παραδινόταν στη φθορά του χρόνου, γέμισε ζωή. Λογιών λογιών ζωάκια μαζευτήκαν γύρω από τα σαπισμένα αεροπλάνα, που ήταν το μόνο που κοσμούσε ως σήμερα το χώρο και το προσωπικό ανασκουμπώθηκε για δουλειά.
Δεν είναι και εύκολο άλλωστε να μετατρέψεις ένα αεροδρόμιο σε χώρο φιλόξενο για ελέφαντες, αρκούδες και λιοντάρια ούτε και να δημιουργήσεις δεσμούς φιλίας μαζί τους. Κι όμως οι φύλακες τα κατάφεραν. Τα τάιζαν, τα καθάριζαν και τα φρόντιζαν καθημερινά, τους έδωσαν αγάπη και αυτά τους την επέστρεψαν διπλή.
Ο νεοσύστατος ζωολογικός κήπος, που διόλου δεν έμοιαζε με άλλον, είχε περιφραχτεί από όλες τις πλευρές με στόχο την ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής. Παράλληλα, είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών οικογενειών, που με τα παιδιά τους κάθε σαββατοκύριακο συγκεντρώνονταν γύρω του,θαυμάζοντας τα παιχνίδια στα οποία επιδίδονταν τα ζώα.
Εκείνη την ημέρα όμως, κάποιος έλειπε από τη χαρούμενη παρέα του ζωολογικού κήπου. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον ελέφαντα.
Το μυαλό μου είχε κολλήσει σε αυτό το θέμα. Δεν εξαφανίζονται ελέφαντες κάθε μέρα. Έτσι δεν είναι;
Είχε πάει ήδη 9:00, δεν μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ να ξεκινήσω να δουλεύω. Δεν με κάλυψαν καθόλου όσα διάβασα στην εφημερίδα για το ζήτημα, έπρεπε να μάθω παραπάνω. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ντύνομαι, κατεβαίνω στο περίπτερο και ξεκινάω να ψάχνω στις εφημερίδες να δω ποια άλλη γράφει κάτι σχετικό. Βρίσκω δύο,τις ξεκρεμάω, καλημερίζω τον περιπτερά και του ζητάω να μου βάλει σε μια σακούλα τις εφημερίδες και τσιγάρα, πληρώνω, χαμογελάω ευγενικά και φεύγω.
Επιστρέφοντας σπίτι, ξαναγέμισα την κούπα του καφέ, άνοιξα το laptop να δω τα emails μου και το άφησα ανοιχτό μην τυχόν και με έψαχνε κανείς από τη δουλειά. Βγάζω τις εφημερίδες από τη σακούλα, στρίβω το τέταρτο τσιγάρο της ημέρας και ξεκινάω για να βρω τις πληροφορίες που χρειάζομαι.
Διαβάζω λοιπόν τη συνέντευξη που πήραν από έναν φύλακα, που ήταν υπεύθυνος να προσέχει τους ελέφαντες. Περιέγραφε στη δημοσιογράφο το συμβάν, λέγοντας πως δεν μπορεί να δώσει εξήγηση για αυτό που συνέβη καθώς δεν υπάρχει κανένας τρόπος κάποιο ζώο να διαφύγει με τόσα συρματοπλέγματα. Συμπλήρωνε επίσης πως μόνο οι φύλακες έχουν κλειδιά για τις κεντρικές πόρτες και κανείς από αυτούς δε φαίνεται να τα έχει χάσει.
Έπειτα ακολούθησε μια ερώτηση για το αν είχε διαπιστώσει κάτι περίεργο σε σχέση με τον συγκεκριμένο ελέφαντα τον τελευταίο καιρό. Ο φύλακας απάντησε αρνητικά και επέμενε πως η καθημερινότητα στο Ελληνικό κυλούσε φυσιολογικά και δεν υπήρχε τίποτα αξιοπερίεργο -μέχρι το προηγούμενο βράδυ. Με το τέλος της συνέντευξης, ήρθε και το πρώτο τηλεφώνημα από τη δουλειά και έτσι αναγκάστηκα να αφήσω για λίγο την εξιχνίαση του μυστηρίου.Το απόγευμα έκατσα εξαντλημένη μπροστά στην τηλεόραση και είδα την είδηση πρώτο θέμα σε όλα τα κανάλια. Σίγουρα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.
~~
Πέρασαν δύο μέρες και δύο βράδια ώσπου να ακούσω κάτι νέο για τον εξαφανισμένο ελέφαντα.Το πρωτοσέλιδο της επόμενης μέρας έσκασε σα βόμβα.
“Σοκ: ο ελέφαντας χτύπησε βάναυσα τον παλιό εκπαιδευτή του”.
Αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου, που έδειχνε φωτογραφίες του ελέφαντα να έχει τυλίξει τον άλλοτε εκπαιδευτή του στο τσίρκο με την προβοσκίδα του τόσο σφιχτά ώστε να του σπάσει τα πλευρά. Παρακάτω έγραφε πως ο ελέφαντας εθεάθη χτες το βράδυ αργά κοντά στο σπίτι του εκπαιδευτή του, όπου και έγινε το μοιραίο, τον περίμενε μέχρι που φάνηκε και τότε του επιτέθηκε. Μαρτυρίες γειτόνων έλεγαν πως οι κραυγές του εκπαιδευτή ήταν που τους έκαναν να βγουν στα μπαλκόνια όπου σαστισμένοι παρακολούθησαν το συμβάν και κάλεσαν τις αρχές.
Στα αστυνομικά τμήματα δημιουργήθηκε μεγάλη αναταραχή μετά τα τηλεφωνήματα των γειτόνων. Όλοι οι διευθυντές της αστυνομίας έλεγαν στους υφισταμένους του : “Αφού δεν πιάσαμε τον Παππά, ας πιάσουμε τον ελέφαντα να νιώσει ασφάλεια κι ο κόσμος”.
Δεν πέρασε μισή ώρα και άντρες των ΜΑΤ, των ΟΠΚΕ και της ομάδας ΔΡΑΣΗ κατέφθασαν στο σημείο κι αφού διέσωσαν τον εκπαιδευτή και κάλεσαν ασθενοφόρο να τον παραλάβει, χτύπησαν βάναυσα τον ελέφαντα, του έβαλαν χειροπέδες και τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ.
Έπειτα από κάποιες ώρες κυκλοφόρησε μια συνέντευξη ενός εργαζόμενου στο Ελληνικό, που έλεγε πως ο φύλακας που ήταν υπεύθυνος για τους ελέφαντες είχε πολύωρες συζητήσεις με τον κρατούμενο. Τους είχε ακούσει να συζητούν τα βράδια για τα βασανιστήρια που είχε περάσει ο ελέφαντας στα χέρια του εκπαιδευτή του στο τσίρκο καθώς και όλα τα υπόλοιπα ζώα που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο. Δήλωνε ακόμα, πως παρότι ο φύλακας έκανε τρομερές προσπάθειες να βοηθήσει τον ελέφαντα, να ξεπεράσει όλη αυτή την τραυματική εμπειρία, τίποτα δεν έμοιαζε να αποδίδει. Μέχρι που μία μέρα ,ο ελέφαντας του ζήτησε να βρει τη διεύθυνση του εκπαιδευτή του, γιατί ο μόνος τρόπος να λυτρωθεί και να αποδοθεί δικαιοσύνη, είχε καταλάβει πως ήταν η αυτοδικία. Έκλεινε τη συνέντευξή του, λέγοντας ότι είναι σίγουρος πως ο ελέφαντας δε δραπέτευσε μόνος του, αλλά ότι τον φυγάδευσε ο φύλακας.
Τα νέα δεν άργησαν να μαθευτούν στο Ελληνικό. Όλα τα ζώα του τσίρκου είδαν τη δική τους δικαίωση σε αυτή την πράξη του ελέφαντα, που σηματοδότησε μία νέα εποχή γι’ αυτά. Ο φύλακας στο άκουσμα της είδησης πλημμύρισε χαρά, που ο φίλος του τα είχε καταφέρει. Αργότερα, τον συνέλαβαν.
Τις επόμενες μέρες τα ζώα συστρατεύτηκαν και έκαναν πορείες ως ένδειξη αλληλεγγύης στον προφυλακισμένο ελέφαντα, με αίτημά τους την απελευθέρωση του. Οι εφημερίδες και οι ειδήσεις κάλυψαν το θέμα μέχρι και αρκετούς μήνες μετά , δημοσιεύοντας συνεντεύξεις εκπαιδευτών σε τσίρκο, που δήλωναν ότι φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα κι ότι η πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει για την καταστολή αυτής της επανάστασης και σπέρνοντας τρόμο στους πολίτες.
Σήμερα, τελείωσε η δίκη του ελέφαντα και του φύλακα, που καταδικάστηκαν, αλλά όπως είπαν στις απολογίες τους δεν τους νοιάζουν οι συνέπειες των πράξεων τους. Επίσης τόνισαν ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης στην αστική δικαιοσύνη ήταν αυτή που έκανε επιτακτική την ανάγκη της αυτοδικίας. Κατά τη διάρκεια της δίκης , όλα τα ζώα στήριξαν τους δυο κατηγορούμενους εκτός από τους λαγούς.
Στην μικρή μας πόλη δεν έχει ξαναέρθει ποτέ κανένα τσίρκο και τα περιστατικά κακοποίησης ζώων έχουν μειωθεί κατά 70%. Οι εφημερίδες στοχοποίησαν όλο το ζωικό βασίλειο πλην των λαγών.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το διήγημα έγραψε η Τζωρτζίνα Μαργουλά, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
