Η υποκρισία στην εποχή της οθόνης, της εικόνας, των like. Θαυμασμός και βαρεμάρα, ταύτιση κι αποστροφή. Η αστραφτερή θαμπάδα γκριζάρει σε μια στιγμή όταν δεις λίγο καλύτερα -κι αν σκεφτείς πριν αποφασίσεις να ρίξεις μαύρο.
Υποκρισία και διαχωρισμός.
Άνθρωποι κυνηγημένοι απ’ την ανθρωπόμορφη καφέ αρκούδα, άνθρωποι που έχουν λευκό χρώμα δέρματος, θα έχουν τη στήριξή μας και θα είμαστε επιεικείς.
Άνθρωποι κυνηγημένοι από τον ανθρωπόμορφο λευκό αετό ή άλλο θηρευτή, άνθρωποι που έχουν σκούρο χρώμα δέρματος, ΔΕΝ θα έχουν τη στήριξή μας και ΔΕΝ θα είμαστε επιεικείς.
Κοινωνικός δαρβινισμός, προσαρμοσμένη θεωρία, χρώμα, μυρωδιά, αισθητική, αφή, κίνηση, ακοή. «Δείτε τις διαφορές.»
Δυτική υποκρισία.
Να καίγεται ο πλανήτης σε τόσα σημεία, αλλά μόνο μια φωτιά υπάρχει και μόνο ένας παρανοϊκός εμπρηστής. Φωτιές που βάζουν ή έβαζαν εμπρηστές δυτικών καταβολών κάνουμε σα να μην υπάρχουν. Τελευταία φορά που είδαμε κάτι ανάλογο στα χωράφια μας ήταν πριν 80 χρόνια.
Ειλικρινής υποκρισία.
Πλημμυρίζει τις τελευταίες μέρες, μήνες χρόνια, η οθόνη από άτομα κενά που κουβαλάνε το ασήκωτο φορτίο του μίσους στις πλάτες τους και διατυμπανίζουν ότι όλα δεν πήγαιναν χάλια μέχρι χτες.
Προπαγανδιστική υποκρισία.
Η υποκρισία της προπαγάνδας και η προπαγάνδα της υποκρισίας. Για μια γειωμένη δημοκρατία η πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης είναι απαραίτητη, για μια αστική δημοκρατία η αφωνία των μέσων ενημέρωσης είναι απαραίτητη.
Κερδοσκοπική υποκρισία.
Η υποκρισία που στοχεύει τα αγκαλιασμένα σώματα αδερφών, ανθρώπων δεμένων, και διαμελίζει, για το όφελος του μασκαρά, για το τίποτα. Χρυσαφένιοι ακριβοθώρητοι μασκοφόροι που θα σου πληρώσουν το εισιτήριο για να φύγεις από την κόλαση που δημιούργησαν και θα σε καλοδεχτούν με χαμόγελο -προτού σου ρουφήξουν το μεδούλι στη παραδεισένια κόλαση τους.
Αθλητική υποκρισία.
Οι αθλητές δεν πρέπει να εκφράζουν άποψη. Στον αθλητισμό δεν χωράει πολιτική. Στον αθλητισμό δεν χωράει πολιτική και αναφορές σε ζητήματα πολέμου. Στον αθλητισμό δεν χωράει πολιτική και αναφορές σε ζητήματα πολέμου σχετικά με συγκεκριμένους θύτες και θύματα. Στον αθλητισμό δεν χωράει πολιτική και αναφορές σε ζητήματα πολέμου σχετικά με συγκεκριμένους θύτες και θύματα, εκτός αν…
Ανθρωπιστική υποκρισία.
Το παράδοξο του να στέλνεις εύφλεκτα υλικά στην περιοχή που πυρπολείται λέγοντας ότι θες να βοηθήσεις τους ανθρώπους. Κι ύστερα περιμένεις τους κατατρεγμένους μόνο της δικής σου γειτονιάς, αυτούς που κάπως σου μοιάζουν. Αν άλλοι πάλι κατατρεγμένοι που δεν σου μοιάζουν σου χτυπήσουν την πόρτα ή σε πλησιάσουν να τους διώχνεις με ζήλο ισχυριζόμενος πως παρανομούν ή να τους αγνοείς και να τους αφήνεις να πεθάνουν έξω από την πόρτα σου. Φιλοξενία, εποχικό φαινόμενο.
Κι έτσι γεννήθηκε η ενωτική υποκρισία, η υποκρισία που μας ενώνει με το να υποκρινόμαστε ότι είμαστε ενωμένοι.Ότι είμαστε έθνη ενωμένα, ενώσεις, από το Βόρειο Ακρωτήριο ως το ακρωτήριο Ταίναρο, ενώσεις της ευημερίας και τη προόδου.
Και ο χάρτης μας να κρέμεται χαρακωμένος στον τοίχο και το αίμα να κυλάει χρόνια ακατάπαυστα, ενώ κάποιοι τραβούν μαύρες γραμμές διαχωριστικές για να μας ενώνουν δήθεν. Και με την άλλη μεριά του Ατλαντικού, η συμμαχία να μεγαλώνει, αλλά οι χαρακιές στο χάρτη να βαθαίνουν και οι χαράκτες με πένες κοφτερές βουτηγμένες στο αίμα να πληθαίνουν.
Φτάνει πια διάολε είναι παράλογο, δεν γίνεται να βομβαρδίζουμε για ειρήνη και να γαμάμε για παρθενία. Ηχούν σαν ξεπερασμένα παλιομοδίτικα σλόγκαν από πορεία μια άλλης δεκαετίας, πιο επίκαιρο από ποτέ.
Υποκρισία από την αρχή μέχρι το τέλος, υποκρίνεται πως είναι κάτι άλλο διαφορετικό για να χάψει αληθινά κίνητρα και λόγους. Η αλήθεια αχνοφαίνεται ξεκάθαρα και σαν κυνηγημένη σκέφτεται γιατί όλοι πιστεύουν τα ψέματα και όχι αυτήν; Γιατί τόση υποκρισία.
Πού πήγαν όλα τα λουλούδια; Πέρασε πολύς καιρός. Νέες γυναίκες τα μάζεψαν όλα. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Πού έχουν πάει όλες οι νέες γυναίκες; Πάει πολύς καιρός. Πήγαν σε νέους άντρες όλες. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Πού έχουν πάει όλοι οι νέοι άντρες; Πέρασε πολύς καιρός. Πήγαν όλοι τους στρατιώτες. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Πού έχουν πάει όλοι οι στρατιώτες; Πέρασε πολύς καιρός. Πήγαν στα νεκροταφεία όλοι τους. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Πού πήγαν τα νεκροταφεία; Πέρασε πολύς καιρός. Πήγαν όλα στα λουλούδια. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Πού πήγαν όλα τα λουλούδια; Πέρασε πολύς καιρός. Νέες γυναίκες τα μάζεψαν όλα. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Όχι δεν μας εξαπατά η υποκριτική τους τέχνη και δεν βλέπουμε τέχνη στην υποκρισία τους.
Και όσοι ξεγελιούνται ας μάθουν επιτέλους την αλήθεια. Πότε επιτέλους θα μάθουν;
Πότε θα μάθουμε όλοι;
Είμαστε πολλά περισσότερα από Δύση και Ανατολή.
Είμαστε όλοι πολύ περισσότερο όμοιοι παρά διαφορετικοί.
Είμαστε όλοι πολύ περισσότερο μοναδικοί παρά συνηθισμένοι.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε ο Ίκαρος Ξενάκης, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Ο πίνακας είναι του Πάμπλο Πικάσο. Λέγεται “Σφαγή στην Κορέα” (1951) και τον έφτιαξε ο ζωγράφος για την εισβολή των ΗΠΑ στην Κορέα.
