Όλοι σχεδόν οι βιογράφοι του Χίτλερ συμφωνούν σε ένα σημείο: Ο Αδόλφος ήταν σεξουαλικά ανίκανος. Δεν είχε καμία σχέση πριν παντρευτεί την Εύα Μπράουν, αλλά και με αυτή δεν έφτασε ποτέ στην ολοκλήρωση.
Έτσι, αφού ο mein Herr δεν μπορούσε να κάνει σεξ, αποφάσισε να πηδήξει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και σχεδόν τα κατάφερε.
Ο Βίλχελμ Ράιχ, στο μνημειώδες έργο του «Η μαζική ψυχολογία του φασισμού», αναλύει τα σύμβολα και τις τακτικές προπαγάνδας των Ναζί.
Η σεξουαλικότητα ήταν το υπόρρητο επίκεντρο της εθνικιστικής καμπάνιας: Η Άρια φυλή και οι κοκκινομάγουλες Γερμανίδες, οι μυώδεις ανδριάντες της Λένι Ρίφενσταλλ, οι διεφθαρμένοι Εβραίοι που μολύνουν –με την επιμειξία- το αίμα των Καθαρών.
Ο άλλος μεγάλος της ψυχανάλυσης, ο Φρόιντ, έγραφε ότι ο άνθρωπος για να είναι ψυχικά υγιής χρειάζεται δύο πράγματα: Έρωτα και εργασία.
Αν δεν έχει έρωτα τότε διοχετεύει όλη την ανικανοποίητη ενέργεια της λίμπιντο στην εργασία του.
Αν δεν έχει εργασία –και λέγοντας εργασία δεν εννοούμε το οκτάωρο στο εργοστάσιο, αλλά μια απασχόληση που του προσφέρει ηθική ικανοποίηση και οικονομική αξιοπρέπεια- τότε γίνεται ηδονιστής ή χάνει την ερωτική του αυτοπεποίθηση.
Αν δεν έχει ούτε έρωτα ούτε εργασία –όπως για παράδειγμα πολλοί Έλληνες τον τελευταίο καιρό- τότε γίνεται καταθλιπτικός, αυτοκτονικός, νευρωτικός, δυστυχισμένος.
–{}–
Σε κάποιες δημοσκοπήσεις που έγιναν την περίοδο της εθνικής μας μανίας –γύρω στο 2004- οι Έλληνες έκαναν σεξ πιο συχνά και από κουνέλια.
Τώρα πια -που η κατάθλιψη έχει γίνει η εθνική μας διαταραχή- ο δείκτης των οργασμών πανελληνίως είναι πιο χαμηλός και από το δείκτη οικονομικής ανάπτυξης.
Οι πολιτικοί μας είναι το καλύτερο παράδειγμα της αναφροδίσιας ελληνικής πραγματικότητας.
–{}–
Αυτό που λείπει από την Ελλάδα –και από το δυτικό πολιτισμό εν γένει- δεν είναι το σεξ, αλλά ο έρωτας.
Από σεξ έχουμε ξεχειλίσει. Και δεν εννοώ το οθωμανικό –ή αγγλικό- δίκαιο που εφαρμόζουν ανάλγητα οι έχοντες και κατέχοντες κτηνοβάτες στα δύσμοιρα PIGS της Μεσογείου.
Η νεοφιλελεύθερη υποκουλτούρα απενοχοποίησε το σεξ και καλά έκανε, αλλά ο σκοπός της δεν ήταν και τόσο αγαθός. Το εξύψωσε και το προώθησε για να
αντικαταστήσει τον επικίνδυνο κοινωνικά έρωτα. Και, κυρίως, γιατί το σεξ πουλάει.
Τηλεοπτικές σειρές, ταινίες, πορνοπεριοδικά, ιστοσελίδες, διαφημίσεις, όλα δοξάζουν και πουλούν όχι τον ελεύθερο έρωτα, αλλά το στεγνό και μηχανικό πήδημα –μέσα στα πλαίσια μιας εξίσου στεγνής και μηχανικής ζωής.
Η «Σεξουαλική επανάσταση» του Βίλχελμ Ράιχ που ενέπνευσε το θρυλικό σύνθημα των ’60, «make love not war», παρερμηνεύτηκε και έγινε: «Fuck more.»Δεν είναι τυχαίο.
Ο Χάξλει, στο «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος», το σημαντικότερο βιβλίο δυστοπίας μετά το «1984» του Όργουελ, παρουσιάζει έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να κάνουν σεξ με όποιον τους το ζητήσει, ενώ ο έρωτας και η σεξουαλική αποκλειστικότητα θεωρούνται κοινωνικά εγκλήματα.
–[]–
Ο Άνθρωπος-που-Γαμάει (Homo Fucker) εξυπηρετεί απόλυτα την κοινωνία της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης. Είναι μόνος του, καταναλώνει, δεν συναισθάνεται, δεν κοινωνικοποιείται.
Το συναίσθημα του καταποντίζεται κάτω από ωκεανούς διαδικτυακών στύσεων ή ομαδικών ερασιτεχνικών περιπτύξεων που βιντεοσκοπούνται για να αναρτηθούν στο διαδίκτυο.
Δεν κάνει έρωτα, γαμάει ή γαμιέται. Δε μοιράζεται, δεν ερωτεύεται, ηδονίζεται εγωκεντρικά αδιαφορώντας για τον ερωτικό του σύντροφο.
Και αφού αδιαφορεί για τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράζεται μια τόσο ιδιαίτερη στιγμή μπορεί να αδιαφορήσει και για όλα όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη κοινωνία.
Η απάντηση του Homo Fucker σε κάθε ερώτηση είναι: «Δε γαμιέται» (ή πιο αμερικάνικα: «Frankly, my dear, i dont give a fuck»).
Ο Homo Fucker δε θα αγωνιστεί για τίποτα, πέρα από το δικαίωμα του να γαμάει. Θα γαμήσει πόρνες –χωρίς προφυλακτικό, θα δείρει μετανάστες, θα σκοτώσει τρομοκράτες –σε κάποια μακρινή φτωχή χώρα… Θα κακοποιήσει τη γυναίκα του, θα βρίσει τα παιδιά του, θα βιάσει την αλλοδαπή γειτόνισσα του και πάντα θα αισθάνεται ότι είναι ο αδικημένος.
Και θα είναι… Γιατί κάποιοι τον έμαθαν να ζει χωρίς συναίσθημα, χωρίς έρωτα.Η επανάσταση αρχίζει εκεί όπου τελειώνει ο εαυτός μας. Και ο έρωτας είναι μια επανάσταση από μόνος του. Γιατί ο ερωτευμένος ποτέ δεν είναι μόνος, ποτέ δεν ασχολείται μόνο με τον εαυτό του.
–{}–
Και –φαντάσου- ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα έντομο στη ράχη του μέγιστου θηρίου που λέγεται αγάπη.
Αυτού που μόνο λίγοι υμνήσανε –γι’ αυτό και δολοφονηθήκανε.
