(Summer in the city)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Είναι μια ταινία του Μπρους Λη, μια σκηνή συγκεκριμένα.
Ο Μπρους ο Λη βρίσκεται έξω από ένα πάρκο, μάλλον στο Χονγκ-Κονγκ. Καθώς πάει να μπει o φύλακας τον εμποδίζει. Του δείχνει μια επιγραφή στην πύλη:
“Απαγορεύονται τα σκυλιά και οι Κινέζοι”.
Ο Μπρους ο Λη, σμίγει τα φρύδια, μετά πηδάει, ξεκρεμάει την πινακίδα με μια κλωτσιά και ενώ είναι ακόμα στον αέρα τη σπάει με μια δεύτερη.
Το Χονγκ-Κονγκ μέχρι το 2000 άνηκε στους Βρετανούς. Αυτή ήταν η τελευταία αποικία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
~~~
Με τον Τηλέμαχο βρισκόμαστε έξω από ένα πάρκο της Νέας Παραλίας.
“Στοπ!” του λέω. “Δεν μπορούμε να μπούμε.”
“Γιατί;”
Του δείχνω την επιγραφή.
Ο Τηλέμαχος τη διαβάζει αργά: “Απα-γορεύ-ονται-τα-ζω-α… Απαγορεύονται τα ζώα.”
Με κοιτάζει με απορία.
“Δεν μπορούμε να μπούμε”, του ξαναλέω.
“Τα ζώα λέει”, κάνει αυτός.
“Κι εμείς τι είμαστε; Φυτά;”
Γελάει.
“Κανονικά θα έπρεπε να λέει: Απαγορεύονται τα ζώα”
“Εκτός απ’ τους ανθρώπους”, με συμπληρώνει και με τραβάει απ’ το χέρι να μπούμε.
~~~
Ίσως σε μερικά χρόνια, δέκα-είκοσι, ο Τηλέμαχος να πάει με την παρέα του σε μια παραλία και να τους σταματήσουν.
Η επιγραφή θα γράφει: “Επιτρέπεται η είσοδος μόνο στους πελάτες του ξενοδοχείου”.
Οι πελάτες θα είναι Κινέζοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Γερμανοί, Αμερικάνοι, Άραβες, μπορεί και μερικοί Έλληνες.
Ο Τηλέμαχος θα σμίξει τα φρύδια, θα πηδήξει και θα κάνει κομμάτια την πινακίδα.
~~~
Εμείς, οι γονείς, τότε ίσως να είμαστε νεκροί, ίσως και όχι. Τι σημασία έχει; Άλλωστε και ζωντανοί που ήμασταν δεν κάναμε κάτι για να αποτρέψουμε τον αποικισμό.
~~~
ΥΓ: Η πιο άθλια επιγραφή είναι εκείνη που βλέπεις σε όλα τα εργοτάξια: “Απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες εργασία”.
Περιθωριοποίηση και αποκλεισμός των ανέργων.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
