Όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μπροστά απ’ το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης υπάρχει ένα σχολείο, το 12ο Δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης.
Είναι μια προκάτ αντισεισμική κατασκευή, που τοποθετήθηκε “προσωρινά” πριν 30 χρόνια, προκειμένου να καλύψει την έλλειψη σχολικών κτιρίων στην περιοχή.
Σ’ αυτό το σχολείο, δεν έχει γίνει συντήρηση τα τελευταία χρόνια, παρά τα αιτήματα της διεύθυνσης και του συλλόγου Γονέων.
“Δεν υπάρχουν χρήματα”, θα πουν οι καλοπροαίρετοι αφελείς.
Κι όμως, χρήματα υπάρχουν, όταν δίνονται στα κατάλληλα άτομα, στους διαπλεκόμενους φίλους.
Στο ίδιο προαύλιο στεγάζεται σε κοντέινερ κι ένα λύκειο.
Πόσα πληρώνει το δημόσιο για την ενοικίαση (και μόνο) των κοντέινερ; Το απίστευτο ποσό των 10.000 ευρώ το μήνα!
Ως τώρα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας έδωσε η αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, χρωστάμε (εμείς, δεν τα πληρώνει ο κύριος κύριος Μπουτάρης) 160.000 ευρώ για την ενοικίαση των κοντέινερ.
Όμως στο κτίριο παραδίπλα δεν δίνονται χρήματα για συντήρηση.
Πριν λίγες μέρες ένα τζάμι στο 12ο Δημοτικό έφυγε απ’ τη θέση του, χωρίς -ευτυχώς- να τραυματιστεί κάποιο παιδί. Η διευθύντρια, μαζί με το Σύλλογο Γονέων, ζήτησε εγγράφως (πάλι) να γίνει συντήρηση.
Η απάντηση του κυρίου κυρίου Μπουτάρη ήταν άμεση. Κάποιος μηχανικός απ’ το Αρχιτεκτονικό Τμήμα του δήμου Θεσσαλονίκης, ήρθε, είδε, και απήλθε.
Το κτίριο κρίθηκε ακατάλληλο και μόνη λύση είναι η άμεση κατεδάφιση του.
Ή αλλιώς: “Πέφτει τζάμι, κατεδαφίζουμε σχολείο”.
Να χτιστεί νέο σχολείο στη θέση αυτή δεν επιτρέπεται, αφού ο χώρος είναι χαρακτηρισμένος ως χώρος πρασίνου, οπότε μπορεί να γίνει ένα πράσινο πάρκινγκ για το Μέγαρο Μουσικής.
~~
Το 12ο σχολείο θα καταργηθεί και οι 120 μαθητές θα μοιραστούν στα ήδη υπεράριθμα σχολεία της περιοχής (το πιο κοντινό, το 87ο έχει 25 μαθητές ανά τμήμα και δύο τμήματα ανά τάξη).
Στο μόνο κοντινό χώρο όπου θα μπορούσε να χτιστεί ένα νέο σχολείο χτίστηκε μια καινούρια εκκλησία (με μια τεράστια ταμπέλα πάνω του: “Ενισχύστε την αποπεράτωση του Ιερού Ναού”).
Αυτή είναι η πραγματικότητα στην χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, η φιλοσοφία και το σουβλάκι.
Απ’ τη μία οι διαπλεκόμενοι νεοφιλελεύθεροι δήμαρχοι, που προβάλλονται απ’ τα media ως εκσυγχρονιστές, επειδή φοράνε σκουλαρίκι.
Απ’ τη μία τα Μέγαρα και οι Ναοί. Κι απ’ την άλλη τα σχολεία που πρέπει να κατεδαφιστούν.
Αυτό δεν είναι Μεσαίωνας, μη βαυκαλίζεστε. Είναι η εποχή των Φαραώ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Προσθήκη, ένα χρόνο μετά:
Το σχολείο δεν γκρεμίστηκε το 2016. Δεν του έγινε καμία συντήρηση, αλλά συνέχισε να λειτουργεί χωρίς κανένα πρόβλημα. Τα κοντέινερ του λυκείου (10.000 το μήνα) συνεχίζουν να υπάρχουν.
Πριν λίγες μέρες (τέλη Απριλίου 2017) πάρθηκε -ξανά- η απόφαση να γκρεμιστεί το σχολείο και να γίνει χώρος πρασίνου. Τα παιδιά θα τα στείλουν όπου βρουν κι όπου χωρέσουν.
Πήγαμε στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης να διαμαρτυρηθούμε (ο γιος μου πηγαίνει σ’ αυτό το σχολείο) και ο Φαραώ Μπουτάρης ενοχλήθηκε απ’ τις φωνές των παιδιών.
Είπε ότι τα παιδιά που φωνάζουν έκαναν “μπουρδέλο”[sic] με τη διαμαρτυρία τους τον Ναό του Δημαρχείου.
Αυτός ο άνθρωπος είναι αιρετός, αλλά νομίζει ότι είναι δήμαρχος ελέω θεού (ελέω κεφαλαίου μάλλον).
~~
ΥΓ: Ο Τηλέμαχος, ο γιος μου, καθώς και οι συμμαθητές του, τις τελευταίες μέρες έχουν κρίσεις άγχους. Το να διαλυθεί το σχολείο τους, ένα χρόνο πριν τελειώσουν, και να πρέπει να βρεθούν σε κάποιο νέο περιβάλλον, για την έκτη δημοτικού, δεν είναι ό,τι καλύτερο για ένα παιδί.
Προσπαθώ να τον χαλαρώσω, μιλώντας του για τα παιδιά κάποιων άλλων χωρών, που δεν έχασαν μόνο το σχολείο τους, αλλά και το σπίτι τους, την ειρήνη, την πατρίδα τους. Δεν τα καταφέρνω.
“Είμαι θυμωμένος”, μου λέει με δάκρυα στα μάτια.
Αυτόν τον θυμό, κύριε κύριε Μπουτάρη, θα τον βρείτε μπροστά σας κάποια μέρα.
