«Δως μου μια λέξη και θα σου πλάσω έναν κόσμο»,
είπε. Και χαμογέλασε.
Οι πεφωτισμένοι το περίμεναν.
Του έδωσαν τον κόσμο έτοιμο.Έτσι είχε δικαίωμα να γράψει μία μόνο λέξη.
Έπρεπε να διαλέξει. Ποια λέξη είχε αρκετή δύναμη για να μπορέσει να σταθεί επάξια απέναντι στα πάντα;
Να έγραφε ελπίδα; Θα τον αγνοούσαν.
Να έγραφε αγάπη; Θα τον χλεύαζαν.
Να έγραφε επανάσταση; Θα τον πολεμούσαν.
Τι θα μπορούσε να γράψει;
Κοίταξε τον κόσμο που του είχαν δώσει, τον κόσμο που είχαν φτιάξει εκείνοι, τον κόσμο τον καλύτερο δυνατό, τον κόσμο όπου οι άνθρωποι είχαν γίνει μυρμήγκια.
Χαμογέλασε ξανά και τα μάτια του γυάλιζαν.
Έγραψε μία μόνο λέξη: ΟΧΙ
Οι πεφωτισμένοι τρόμαξαν, γιατί κατάλαβαν πόση δύναμη είχε εκείνη η λέξη.
Αν έγραφε ηγέτης, αν έγραφε πατρίδα, αν έγραφε θεός, θα ήξεραν τι να κάνουν.
Αλλά εκείνο το όχι ήταν τόσο αόριστο και τόσο στέρεο.
Προτού προλάβουν να βρούνε τον τρόπο ν’ αντιδράσουν, άλλος ένας έγραψε όχι και μετά τρίτος, τέταρτος, πολλοί περισσότεροι, κι άλλοι μετά, γέμισε η σελίδα με όχι.
Κι αυτό μπορεί να μην ήταν το τέλος του κόσμου που έφτιαξαν οι πεφωτισμένοι.
Ήταν ένα ακόμα κεφάλαιο του βιβλίου που λέγεται «Ιστορία της Ανθρωπότητας» και πλάθεται από μικρά κι αγέρωχα ΟΧΙ.
