Το πρώτο μέρος εδώ http://sanejoker.info/2015/10/greek-who-killed-jfk.html
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κοίταξα γύρω μου στο κυλικείο. Οι περισσότεροι κοιμούνταν, άσε που πιθανότατα δεν μιλούσαν ελληνικά. Κι όμως, ψιθύρισα.
– Θες να πεις ότι ο Σίμαν είναι μπλεγμένος στη δολοφονία του Κένεντι;
– Για απόπειρα το πήγαιναν, αλλά έπεσαν πάνω σε λάθος άτομο. Τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ.
Το σχέδιο των πρακτόρων, των πρώην πρακτόρων, ήταν το εξής: Θα έκαναν μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Κένεντι. Και θα άφηναν πίσω στοιχεία που θα έδειχναν ότι την είχε οργανώσει ο Κάστρο.
Ο αμερικανικός λαός λάτρευε τον πρόεδρο που είχε παντρευτεί την Τζάκι και την απατούσε με τη Μέριλιν. Αλλά κι ο ίδιος, αν βρισκόταν τόσο κοντά στον θάνατο, θα καταλάβαινε ότι έπρεπε να εισβάλλει στην Κούβα, πάση θυσία.
Η απόπειρα θα γινόταν στο Σικάγο, όπου ο Κένεντι είχε προγραμματίσει ομιλία. Οι ελεύθεροι σκοπευτές θα πυροβολούσαν κάποιον απ’ τη φρουρά, ίσως και κάποιον θεατή -παράπλευρες απώλειες. Έπειτα θα αφήνονταν να συλληφθούν -πιστεύοντας ότι θα καλοπερνούσαν στη φυλακή κι ότι οι συγγενείς τους θα αμείβονταν πολύ καλά.
Αυτό τους είχαν διαβεβαιώσει. Στην πραγματικότητα είχαν ήδη σχεδιάσει τα “ατυχήματα” που θα πάθαιναν, για να μην υπάρχουν μάρτυρες. Μα και έτσι, ακόμα κι αν ήξεραν ότι θα πεθάνουν, πολλοί θα το έκαναν, τόσο μισούσαν τον κομμουνιστή Κάστρο.
~~
Ένας απ’ τους σκοπευτές που επιλέχτηκαν ήταν ο Λη Όσβαλντ.
Αυτός είχε μεγαλώσει στην Νέα Ορλεάνη. Ο πατέρας τους είχε εγκαταλείψει. Η μητέρα δούλευε διπλοβάρδιες ως νοσηλεύτρια κι ως καθαρίστρια, για να μεγαλώσει τους δυο γιούς της, τον Ρόμπερτ και τον Χάρβεϊ.
Ο Λη ήταν παράξενο παιδί. Στο σχολείο δεν τα πήγαινε καλά, πιθανότατα ήταν δυσλεκτικός, αλλά τότε δεν γινόταν διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών. Τον θεωρούσαν απλώς βλάκα. Δεν έκανε παρέα με τα άλλα παιδιά κι από πολύ νωρίς είχε εντρυφήσει στον μαρξισμό, σε μια προσπάθεια του να ξεχωρίσει απ’ τους “απλοϊκούς” συμμαθητές του.
Κατατάχτηκε στους πεζοναύτες και υπηρέτησε στην Ιαπωνία, στη βάση απ’ όπου απογειώνονταν τα κατασκοπευτικά U2, τα αεροπλάνα φαντάσματα, που πετούσαν αόρατα σε ύψος 80.000 ποδιών και φωτογράφιζαν όλη τη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη από την Ιαπωνία έκανε προσπάθειες να έρθει σε επαφή με πράκτορες της KGB, προκειμένου να αυτομολήσει στη ΕΣΣΔ.
Τα κατάφερε τον Οκτώβρη του 1959. Σε ηλικία 20 ετών βρέθηκε στη Μόσχα και μίλησε στους Σοβιετικούς για τα U2, πιστεύοντας ότι έτσι θα βοηθούσε στην Κομμουνιστική Επανάσταση κι ότι θα τον έκαναν ήρωα.
Νόμιζε ότι θα βρισκόταν στον κομμουνιστικό παράδεισο, αλλά βρέθηκε στην ανία της σοβιετικής πραγματικότητας. Έβαλαν τον πολίτη Όσβαλντ να δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο ραδιοφώνων στο Μινσκ, σαν ένας απλός πολίτης.
Παντρεύτηκε μια Ρωσίδα, έκαναν κι ένα παιδί, αλλά ο Λη είχε βαρεθεί στη Σοβιετία. Μετά από πολλές αιτήσεις στην Αμερικανική Πρεσβεία κατάφερε να γυρίσει στις ΗΠΑ, μαζί με την οικογένεια του. Εκεί τον βρήκαν, φτωχό κι ανεπάγγελτο, οι άνθρωποι του Σίμαν.
~~
– Και τον εμπιστεύτηκαν; ρώτησα τον Τίμοθι.
– Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στις μυστικές υπηρεσίες. Εμπιστοσύνη; Ήταν χρήσιμος και χειραγωγήσιμος. Ο Όσβαλντ πίστευε πια ότι ο κομμουνιστικός παράδεισος ήταν η Κούβα, όχι η ΕΣΣΔ. Το όνομα που χρησιμοποιούσε ήταν Hiddel, Harvey και Fidel. Ο τέλειος αποδιοπομπαίος τράγος. Τόσο φανερά κομμουνιστής, τόσο απροκάλυπτα κουβανόφιλος. Οι αμερικάνοι θ’ αγαπούσαν να τον μισήσουν όταν θα γινόταν η απόπειρα.
– Όμως κάτι πήγε στραβά, έτσι; Ο JFK δολοφονήθηκε.
Η χαοπολιτική επιβεβαιώθηκε ξανά. Είναι αδύνατον να προβλέψεις το χάος.
Ο Χάρβει την τελευταία στιγμή αρνήθηκε να πάρει μέρος στο σχέδιο του Σίμαν. Πήγε στο Μεξικό, με σκοπό να περάσει από ‘κει στην Κούβα. Όμως οι Κουβανοί, με την παρέμβαση και του Σίμαν, δεν του έδωσαν βίζα.
Γύρισε στην Αμερική και ξεκίνησε να δουλεύει σε μια βιβλιοθήκη σχολικών βιβλίων, μίλια μακριά απ’ το Σικάγο, όπου θα έκανε την περιοδεία ο πρόεδρος.
– Πού δούλευε;
– Στο Ντάλλας.
– Μα στο Ντάλλας…
– Ακριβώς, έκανε ο Τίμοθι. Στο Ντάλλας δολοφονήθηκε ο Κένεντι.
Εκεί μπαίνει στη μέση το χάος. Κύκλοι της προσωπικής ασφάλειας του προέδρου έμαθαν για την απόπειρα. Ακύρωσαν την περιοδεία κι έστειλαν τον Κένεντι σε πιο ασφαλές μέρος, το Ντάλλας.
Όσο απίστευτο και ν’ ακούγεται, η πομπή, με την ανοικτή Λίνκολν Κοντινένταλ, κανονίστηκε να περάσει μπρος απ’ τη βιβλιοθήκη όπου δούλευε ο Όσβαλντ.
– Μήπως αυτό δεν ήταν τυχαίο;
– Δεν το ξέρω. Κανείς δεν τον ξέρει αυτό. Κι αν κάποιος το ‘ξερε τώρα είναι νεκρός. Το βέβαιο είναι ότι στις 22 Νοεμβρίου 1963 υπήρχαν περισσότεροι ελεύθεροι σκοπευτές, όχι μόνο ο Όσβαλντ, ο οποίος βρισκόταν και πολύ μακριά.
Οι δύο ήταν Κουβανοί εξόριστοι, με εντολή να αστοχήσουν. Το σύνθημα θα ήταν μια ανοιχτή ομπρέλα. Υπάρχει μια φωτογραφία όπου φαίνεται ένας άνθρωπος να παρακολουθεί την πομπή κρατώντας ομπρέλλα. Την πιο ηλιόλουστη μέρα.
– Ο Σίμαν;
– Διέρρευσε στις εφημερίδες ότι ήταν κάποιος πολίτης, κάποιος Λούις Στήβεν Κάτι, που ήθελε να διαμαρτυρηθεί μ’ αυτό τον τρόπο. Υπάρχει βίντεο και στο youtube, το πιστεύεις; Who was the umbrella man ή κάτι τέτοιο.
Ο ένας Κουβανός πυροβόλησε πρώτος. Πέτυχε τον κυβερνήτη Κόνελι, που ήταν στο αυτοκίνητο με τον Κένεντι. Ο δεύτερος πέτυχε κάποιον περαστικό. Κι ύστερα έπεσαν, ταυτόχρονα, τρεις πυροβολισμοί, σαν ένας. Η μία σφαίρα χτύπησε τον Κένεντι στον καρπό, η δεύτερη, μάλλον απ’ τον Όσβαλντ, στο στήθος. Η τρίτη, και μοιραία, ήρθε από μπροστά, αφού ο πρόεδρος πετάχτηκε προς τα πίσω. Κι έστειλε τα μυαλά του στα χέρια της Τζάκι.
Ο Όσβαλντ έφυγε απ’ τη βιβλιοθήκη σαν κύριος. Πήγε σπίτι και μετά βγήκε να πάει κινηματογράφο. Στο δρόμο τράβηξε την προσοχή ενός αστυνομικού, επειδή φαινόταν πολύ νευρικός. Ο Όσβαλντ τον σκότωσε κι εκείνον, με το περίστροφο.
Τον συνέλαβαν στον κινηματογράφο, για τον φόνο του μπάτσου, χωρίς να ξέρουν ότι είχε 
πυροβολήσει τον πρόεδρο. Κι εκείνος ποτέ δεν το παραδέχτηκε.
Οι αστυνομικοί, το FBI, οι εφημερίδες βρήκαν στο πρόσωπο του τον τέλειο ένοχο. Δυο μέρες μετά τον δολοφόνησε on camera ο Τζακ Ρούμπι, ένας άνθρωπος του υπόκοσμου, ιδιοκτήτης στριπτιζάδικων, χρεωμένος στη Μαφία. Μάλλον τον πίεσαν απ’ το οργανωμένο έγκλημα να το κάνει, για να σβήσουν τα ίχνη της CIA. Αυτοί οι δύο αλληλοϋποστηρίζονται.
– Κι ο Θανάσης; Ο Σίμαν, τι απέγινε;
– Δολοφονήθηκε κι αυτός. Ήταν το ενενήντα κι είχαν αρχίσει να αποχαρακτηρίζονται κάποια απόρρητα έγγραφα, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια του Κλίντον να δείξει ότι ήταν υπεράνω των υπηρεσιών. Ο παππούς ήξερε πολλά, έπρεπε να φύγει απ’ τη μέση. Όπως κι όλοι όσοι πήραν μέρος στην απόπειρα. Το επίσημο πόρισμα ήταν αυτοκτονία, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα αυτοκτονούσε.
~~
Πήρα άλλες δυο μπύρες απ’ το κυλικείο. Πλησιάζαμε Λάρισα.
– Σου μίλησε ποτέ για την Ελλάδα;
– Σου είπα. Είχε λατρεία μεγάλη. Μου ‘λεγε για το χωριό και για το δάσος, πόσο ήθελε να γυρίσει, έστω για μια φορά.
– Σου είχε μιλήσει για τη Μάρι.
– Μάρι;
– Μια χήρα… Σμυρνιά.
– Τώρα που το λες… Μια κοκκινομάλλα απ’ το Κατάκολο;
– Κοκκινομάλλα, αλλά… Ας το, δεν πειράζει.
Ο Τίμοθι ήταν έξυπνος άνθρωπος. Κατάλαβε ότι κάτι δεν του έλεγα. Του μίλησα για τη φωτογραφία του Θανάση απ’ το 1933, για την ομοιότητα και για τη Μάρι. Του είπα για την πιθανότητα να ήταν ο Θανάσης Δόγκας, ο Τίμοθι Σίμαν, παππούς μου.
– Απροσδόκητο, έκανε ο Τίμοθι σαν τελείωσα.
Η αντίδραση του μου άφησε μια δεύτερη γεύση στο μυαλό, σαν να τρως ντομάτα της Μονσάντο και να γεύεσαι κάτι από ψάρι πριν καταπιείς.
– Είναι περίεργο, είπε κοιτώντας έξω. Μόλις τώρα το θυμήθηκα. Είναι τόσο παράξενο.
Του έδωσα λίγο χρόνο. Έμοιαζε να είχε έρθει αντιμέτωπος με το χάος. Εκείνος, ένας επιστήμονας του παράδοξου, άνοιγε την ντουλάπα του κόσμου και βρισκόταν μπρος σε… Σε τι;
– Είμαι μοναχοπαίδι, είπε μετά από λίγο. Όταν ήμουν μικρός ζητούσα απ’ τους γονείς μου ένα αδελφάκι. Δεν μου έκαναν τη χάρη, έτσι δημιούργησα έναν φανταστικό αδελφό. Πρέπει να ήμουν τριών χρονών. Το πολύ τέσσερα. Μετά πήγα σχολείο και τον ξέχασα. Από τότε είχαν να τον σκεφτώ.
– Το παράξενο ποιο είναι; Πολλά παιδιά έχουν φανταστικούς φίλους κι αδελφούς.
– Το όνομα σου. Το όνομα του. Ο φανταστικός μου αδελφός είχε το όνομα σου.
~~
– Προσπαθώ να εξηγήσω τον κόσμο με τα μαθηματικά, είπε ο Τίμοθι. Και πάνω που βρίσκομαι σε καλό δρόμο εμφανίζεται κάτι που μου χαλάει την εξίσωση. Είναι όπως αυτό που έλεγε ο Ηράκλειτος: Η κρυφή αρμονία είναι πιο ισχυρή απ’ τη φανερή.
– Πώς θα εξηγήσεις τον κόσμο με τα μαθηματικά;
– Κατάλαβα. Δεν πιστεύεις ότι υπάρχει μια εξίσωση που να εξηγεί τα πάντα.
– Ποιος μπορεί να πιστεύει κάτι τέτοιο;
– Εγώ.
Γέλασα με τη ρομαντική του αφέλεια.
– Ο επιστήμονας πέφτει μες στο άγνωστο και προσπαθεί να το τιθασέψει. Ο καλλιτέχνης, ο συγγραφέας, πέφτει στο άγνωστο και δημιουργεί κι άλλο. Εσύ παράγεις τάξη, προσπαθείς τουλάχιστον. Εγώ αυξάνω το χάος, με κάθε λέξη που γράφω.
– Έτσι όμως δεν εξηγείς τον κόσμο.
– Αλλά τον απολαμβάνω.
– Είναι εγωιστικό.
– Τι δεν είναι;
~~
Συνεχίσαμε να μιλάμε μέχρι που φτάσαμε Θεσσαλονίκη, στις έξι το πρωί. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα, email, facebook, links, και αποχαιρετιστήκαμε, αφού αγκαλιαστήκαμε σαν αδέλφια.
Λίγο καιρό μετά έλαβα ένα μήνυμα. Έγραφε ο Τίμοθι: “Έψαξα και βρήκα, στα ημερολόγια του παππού, μια καταχώρηση. Κρυπτογραφημένο, αλλά εύκολο. Λέει: Μάρι. Γυμνή. Αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρω. Λαγνεία. Την υπηρετώ πιστά και πνίγομαι στη θάλασσα της.”
Μου στέλνει συχνά νέα του και δημοσιεύσεις, αλλά δεν μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω και πολλά. Εκείνος διαβάζει τα κείμενα μου στο μπλογκ. Μάλλον θα διαβάσει κι αυτό.
Καληνύχτα Τίμοθι, αυτός ο κόσμος δεν θα εξηγηθεί ποτέ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η συνέχεια εδώ “Ο Στράτος Διονυσίου στο όρος Σινά” http://sanejoker.info/2016/01/shina1.html
