(Ο Σέρλοκ Χολμς βρίσκεται στο δωμάτιο του μόνος του και παίζει βιολί. Μπαίνει στο δωμάτιο ο Δρ. Γιόχαν Φάουστ. Χωρίς καμία έκπληξη στο βλέμμα του, ο Σέρλοκ αφήνει το βιολί, τον παρατηρεί και προσπαθεί να καταλάβει ποιος είναι.)
ΣΕΡΛΟΚ: Ψηλός, λιγνός. Ρούχα μιας παλιότερης εποχής…
(Κοιτάει τον Φάουστ ψάχνοντας για στοιχεία)
ΦΑΟΥΣΤ: Μόνο αυτά; Περίμενα πολύ περισσότερα από τον καλύτερο ντετέκτιβ.
ΣΕΡΛΟΚ: Γερμανική προφορά και με ξέρεις…
ΦΑΟΥΣΤ: Αργείς.
ΣΕΡΛΟΚ: Φάουστ, έχω διαβάσει για σένα. Ώστε κατάφερε ο Μεφιστοφελής να σε πάει στο μέλλον πέρα από το παρελθόν;
ΦΑΟΥΣΤ: Ήθελα απεριόριστη γνώση και μου την έδωσε.
ΣΕΡΛΟΚ: Θα πρέπει ίσως να σκεφτώ και εγώ κάποια συμφωνία μαζί του. Ίσως να μου φέρει κάποια πιο δύσκολη υπόθεση για να με βγάλει από την ανία μου.
ΦΑΟΥΣΤ: Υπάρχει όμως ένα όνομα που λένε ότι μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τη δική μου σκέψη παρά τη συμφωνία μου.
ΣΕΡΛΟΚ: Α, ώστε για αυτό είσαι εδώ, έπρεπε να το φανταστώ. Κι εγώ που πίστευα ότι θα μου φέρεις κάποια δύσκολη υπόθεση από το παρελθόν.
ΦΑΟΥΣΤ: Όλα με τη σειρά τους, προς το παρόν πρέπει να μάθω.
ΣΕΡΛΟΚ: Αφού τα ξέρεις όλα υποτίθεται, τι άλλο να μάθεις; Ή μήπως τελικά σε κορόιδεψε;
(Υπάρχει ένα μειδίαμα στο πρόσωπο του Σέρλοκ)
ΦΑΟΥΣΤ: Σκάσε, έχω δει κι έχω μάθει τόσα στη ζωή μου, δεν ήρθα εδώ για να γελάς μαζί μου εσύ.
ΣΕΡΛΟΚ: Αλλά και πάλι ήρθες να μάθεις αν όντως είμαι πιο έξυπνος από σένα κι όποιον άλλον έχεις γνωρίσει.
ΦΑΟΥΣΤ: Είσαι καλός.
ΣΕΡΛΟΚ: Το ξέρω. Τι άλλο θες να μάθεις;
ΦΑΟΥΣΤ: Έχεις ερωτευτεί ποτέ;
ΣΕΡΛΟΚ: Ώστε φτάσαμε λοιπόν σε αυτό το σημείο;
ΦΑΟΥΣΤ: Τι εννοείς; Ο έρωτας είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ζωής.
ΣΕΡΛΟΚ: Ο έρωτας είναι απλά μια χημική ένωση στο μυαλό σου.
ΦΑΟΥΣΤ: Κατάλαβα, είσαι από αυτούς που δεν πιστεύουν στο συναίσθημα.
ΣΕΡΛΟΚ: Δεν υπάρχει λόγος να πιστέψω σε κάτι που μπορώ να καταλάβω, να ερμηνεύσω, ακόμα και να το καθοδηγήσω.
ΦΑΟΥΣΤ: Μάλλον δεν είσαι όσο έξυπνος όσο πιστεύεις.
ΣΕΡΛΟΚ: Τι περίμενα να ακούσω από σένα; Ήθελες όλη τη γνώση. Την πήρες. Και το μόνο που κατάφερες είναι να περιφέρεσαι για τον έρωτα.
ΦΑΟΥΣΤ: Είχα όλη τη γνώση κι όμως ήρθε αυτό. Δεν σου λέει τίποτα;
ΣΕΡΛΟΚ: Μα πώς, μου λέει. Είσαι ένας ακόμα ανθρωπάκος που αποδεικνύει ότι η νοημοσύνη δεν αποκτάται σε μια στιγμή.
ΦΑΟΥΣΤ: Πώς τολμάς να με προσβάλλεις;
ΣΕΡΛΟΚ: Όλα θέμα επιλογών είναι. Εσύ για παράδειγμα επέλεξες να πάρεις όλη τη γνώση και να ζεις για πάντα, αλλά τα άφησες για κάτι τόσο απλό!
ΦΑΟΥΣΤ: Μάλλον δεν μπορείς να συλλάβεις το μεγαλείο του έρωτα και της φυσικής έλξης.
ΣΕΡΛΟΚ: Ω, Φάουστ, άσε τις νουβέλες, το μόνο που υπάρχει πραγματικά είναι η λογική.
ΦΑΟΥΣΤ: Η λογική όμως δεν πλάθει τον άνθρωπο, η φύση το κάνει.
ΣΕΡΛΟΚ: Ξέρω πολύ καλά πώς δουλεύει η φύση και πώς μας ελέγχουν τα αρχέγονα συναισθήματα μας προκειμένου να αναπαραχθούμε.
ΦΑΟΥΣΤ: Νομίζεις ότι ξέρεις καλύτερα από έναν επιστήμονα του βεληνεκούς μου πώς λειτουργεί η εξέλιξη;
ΣΕΡΛΟΚ: Ναι, έχω διαβάσει τον Δαρβίνο και τον Μέντελ, τους έχω κατανοήσει, τους έχω εξελίξει.
ΦΑΟΥΣΤ: Το λες σε μένα αυτό; Όπως ήρθα και βρήκα εσένα σε αυτό το αχούρι, έτσι πήγα και μίλησα και με το Δαρβίνο και με τον Μέντελ και με τόσους ακόμα που δεν έχει δει η εποχή σου. Νομίζεις ότι ξέρεις πράγματα κι ότι αυτά που λες είναι σπουδαία…
ΣΕΡΛΟΚ: Αν δεν είναι σπουδαία δεν έχω καν την όρεξη να ασχοληθώ μαζί τους.
ΦΑΟΥΣΤ: Α ναι, φυσικά, δεν μας αφήνει να το ξεχάσουμε ποτέ. Ο μεγάλος Σέρλοκ που δεν αναλαμβάνει ποτέ κανένα μυστήριο αν αυτό δεν τον απασχολήσει για παραπάνω από μερικά λεπτά. Τι πραγματική σημασία έχουν για σένα τα μυστήρια;
ΣΕΡΛΟΚ: Μου βάζουν ερωτηματικά, με προκαλούν, με βάζουν να σκεφτώ και να τα λύσω. Όσο πιο δύσκολο είναι τόσο πιο πολύ με ιντριγκάρει.
ΦΑΟΥΣΤ: Ναι, αλλά γιατί πραγματικά το κάνεις, τι κερδίζεις από αυτό; Την ηθική ικανοποίηση ότι βοήθησες να λυθεί;
ΣΕΡΛΟΚ: Ηθική ικανοποίηση… Με κάνεις και γελάω!
ΦΑΟΥΣΤ: Είσαι κενός.
ΣΕΡΛΟΚ: Είμαι ρεαλιστής αγαπητέ μου Φάουστ. Δεν έχει καμία σημασία η ηθική. Γιατί να με νοιάζουν οι κανόνες και οι αξίες που θέτει μια ψεύτικη κοινωνία μόνο και μόνο για να εγκλωβίζει τους ανόητους μέσα της; Ο μόνος λόγος που το κάνω είναι για να μπορώ να γεμίζω το χρόνο μου, δεν βρίσκω τίποτα πια που να μπορεί να με βγάλει από το λήθαργο.
ΦΑΟΥΣΤ: Εξήγησε μου τι σε έφερε σε αυτό το σημείο.
ΣΕΡΛΟΚ: Αν θες να μιλήσεις για τη ψυχανάλυση δοκίμασε τον Φρόιντ όχι εμένα.
ΦΑΟΥΣΤ: Είσαι και κυνικός πέραν των άλλων.
ΣΕΡΛΟΚ: Ωραία ας το δοκιμάσουμε αλλιώς, πες μου εσύ τι βρίσκεις σημαντικό;
ΦΑΟΥΣΤ: Τον άνθρωπο, την ικανότητα του να χτίζει τη μία στιγμή και την άλλη να γκρεμίζει ότι έφτιαξε.
ΣΕΡΛΟΚ: Μα είναι όλοι ίδιοι, κάνουν τα πάντα υποκινούμενοι από το πάθος και ένα αίσθημα δικαίου που νομίζουν ότι υπάρχει παντού.
ΦΑΟΥΣΤ: Μα αυτό ακριβώς είναι το εντυπωσιακό.
ΣΕΡΛΟΚ: Ποιο δηλαδή;
ΦΑΟΥΣΤ: Να βλέπεις τις ζωές τους να τρέφονται από τα πάθη τους, να χαίρονται από τα απλά πράγματα και παράλληλα να βασανίζονται λες και παίζουν σε αρχαία τραγωδία.
ΣΕΡΛΟΚ: Μα είναι ανόητοι και προσκολλημένοι σε πεζά.
ΦΑΟΥΣΤ: Έχεις χαρεί ποτέ πίνοντας μια μπύρα;
ΣΕΡΛΟΚ: Γιατί να χαρώ για μια μπύρα; Τι το σπουδαίο έχει;
ΦΑΟΥΣΤ: Την παρέα, την ξεκούραση, την ανεμελιά. Έχεις παρατηρήσει ποτέ έναν απλό άνθρωπο να μπαίνει σε μια παμπ και να χαίρεται τη στιγμή που αρπάζει μια μπύρα;
ΣΕΡΛΟΚ: Ναι και τους έχω δει μετά από λίγα λεπτά να θυμώνουν και να τσακώνονται για 22 άτομα που κλωτσάνε μια μπάλα.
ΦΑΟΥΣΤ: Αυτό ακριβώς Σέρλοκ, αυτή η καμπύλη που διαμορφώνει η εναλλαγή των συναισθημάτων. Που εσύ περιμένεις ένα έξυπνο έγκλημα να σου διεγείρει τα συναισθήματα ενώ κατά τα άλλα η ζωή σου είναι μια επίπεδη γραμμή.
ΣΕΡΛΟΚ: Μα δεν μπορούν να κατανοήσουν την ελαφρότητα των πράξεων τους, το πόσο ασήμαντα είναι όλα όσα τους συμβαίνουν.
ΦΑΟΥΣΤ: Το ότι δεν το αναλύουν εις βάθος είναι η πηγή όλων. Της ευτυχίας και της δυστυχίας τους. Για κάποιον που δηλώνει τόσο έξυπνος του διαφεύγει ότι η ευτυχία είναι κάτι πολύ απλό και μπορεί να την βρει ο οποιοσδήποτε.
ΣΕΡΛΟΚ: Ναι, αλλά δεν είναι ποιοτική η ευτυχία που βρίσκουν σε τόσο απλά πράγματα.
ΦΑΟΥΣΤ: Κι εγώ έτσι νόμιζα κάποτε. Τα βιβλία μου και το μυαλό μου αυτά μου υποδείκνυαν.
ΣΕΡΛΟΚ: Τι σε έκανε να αλλάξεις γνώμη;
ΦΑΟΥΣΤ: Τα ταξίδια, οι άνθρωποι. Το ότι βρέθηκα μαζί τους, μίλησα μαζί τους, κυνήγησα τα όνειρα τους. Από την απλή μου Γκρέτσεν μέχρι την Ωραία Ελένη κυνήγησα το κάλλος και τον έρωτα. Πόνεσα όταν πέθανε η Γκρέτσεν, πέθανα μαζί της και εκεί ξεκλείδωσα τον εαυτό μου…
ΣΕΡΛΟΚ: Μα αυτό σε πόνεσε.
ΦΑΟΥΣΤ: Ακριβώς. Πόνεσα και έκλαψα και μέσα στη δυστυχία μου απαγκιστρώθηκα από το μυαλό μου και κυνήγησα το όνειρο μου. Έτρεξα να ερωτευτώ ξανά για να μου φύγει ο πόνος. Ήθελα να συναντήσω την ομορφότερη ύπαρξη και πήγα στην Αρχαία Ελλάδα να ερωτευτώ με την Ωραία Ελένη. Έψαξα το πιο αμφιλεγόμενο χαμόγελο και πήγα στην Λίζα Γκεραρντίνι του Ντα Βίντσι. Τίποτα δεν με άφησε να ξεχάσω την πρώτη μου αγάπη. Έτσι όμως κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν για μένα και πόσο πραγματικά χαρούμενο με έκαναν οι μικρές στιγμές μαζί της. Κατάλαβα την μοναδικότητα του έρωτα και των απλών παθών και συναισθημάτων.
(Ο Σέρλοκ στέκεται σκεπτικός χωρίς να μιλάει)
ΦΑΟΥΣΤ: Δεν μιλάς, κατάφερα επιτέλους να αφήσω άναυδο τον Σέρλοκ Χόλμς;
ΣΕΡΛΟΚ: Σκέφτομαι αυτά που είπες, αν όντως ισχύουν…
ΦΑΟΥΣΤ: Όχι αν. Ισχύουν!
ΣΕΡΛΟΚ: Τι θέλεις τότε από μένα;
ΦΑΟΥΣΤ: Ήθελα να δω αν ήξερες. Να καταλάβω τι σημαίνει η τόση νοημοσύνη. Αλλά όσο υπέροχη και αν είναι σε κάνει δέσμιο και απλά σε ταλαιπωρεί περισσότερο για να βρεις την δική σου ευτυχία.
ΣΕΡΛΟΚ: Ίσως να είναι έτσι αλλά θα βρω τρόπο να το αλλάξω αν ισχύει. Άλλωστε η προσαρμογή του μυαλού είναι από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα μου.
ΦΑΟΥΣΤ: Αντίο τότε, ελπίζω να τα ξαναπούμε.
ΣΕΡΛΟΚ: Εγώ όχι!
(Ο Φάουστ φεύγει απ’ το δωμάτιο χαμογελώντας, όπως ακριβώς μπήκε)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε ο Φώτης Κουνέλης, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
