Αγαπητέ Φρήντριχ,
Σου γράφω εις απάντηση προς την τελευταία σου επιστολή, στη οποία μου είχες εκφράσει τις αντιρρήσεις σου για την ανάγκη αναγνώρισης του ρόλου της βαρβαρότητας στον σύγχρονο πολιτισμό.
Για την ακρίβεια, πρέπει να σου τονίζω την αναγκαιότητά της σε οποιοδήποτε μεταβατικό στάδιο, πόσο μάλλον στο δικό μας.
Αν είναι ποτέ δυνατόν, να αντικατασταθεί το ασπράδι του αυγού από την κρέμα γάλακτος, στην παρασκευή της καρμπονάρας. Σου θυμίζω πως με τέτοιες οπορτουνιστικές θέσεις το κίνημα φαίνεται να πηγαίνει ένα βήμα μπρος, μα τελικά πάει δυο βήματα πίσω.
Είναι πασίγνωστο ότι ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τις κατσαρόλες μας. Το ευγενές κίνημα του Βιγκανισμού, ως τέτοιο, διαρθρώθηκε μέσα στην ιστορική ανάγκη του ανθρώπου για φιλικές προς το περιβάλλον τακτικές. Με το να αποφεύγουμε όμως την γενοκτονία των πουλερικών, χρησιμοποιώντας το μόχθο των αγελάδων και των προβάτων, δεν κάνουμε κάποια σημαντική πρόοδο. Αντιθέτως, προσφέρουμε βούτυρο στη ρητορική του αντιπάλου, και δη του χειροτέρου, τουτέστιν του αναρχο-ψευτο-αυτόνομου συρφετού των ονειροπόλων, επικινδύνων και άπλυτων λούμπεν στοιχείων της κοινωνίας μας.
Με τέτοιες τακτικές, πρώτον, καρπωνόμαστε, με τρόπο ληστρικό, την υπεραξία των ζωντανών, δεύτερον, είναι σίγουρο ότι θα κατηγορηθούμε για Αντεπαναστατικό-Μεταρρυθμιστικό-Βετζετεριανισμό και τρίτον, αγνοούμε την ιστορική ανάγκη για εξοικονόμηση κρόκου που μας προσφέρει η προσηλωμένη στο στόχο μας ορθόδοξη μεθοδολογία. (βλέπε 61 συνταγές με κρόκο στο 6ο τεύχος της κομμουνιστικής επιθεώρησης).
Όσον αφορά τη χρήση του χοιρινού στην καρμπονάρα, έχουμε κι άλλες ρεφορμιστικές σειρήνες από την πλευρά της Ρωσίας και το κόμμα του Πετρετζίκωφ. Έχει γίνει παραδεκτό εκατοντάδες φορές, πόσο λυπούμαστε για τη σφαγιαστική στάση που παίρνουμε, χρησιμοποιώντας τη σάρκα του αθώου χοίρου και της οικογένειάς του. Παρόλ’ αυτά οι προτάσεις τους για διευρυμένη χρήση σόγιας και μανιταριών πέφτουν και πάλι στο κενό, δίχως ισχυρά επιχειρήματα, αφού προσφέρουν και πάλι μια λύση που οντολογικά θα μπορούσε να περιγραφεί ως ανύπαρκτη. Εν ολίγοις, πόθεν θα βρεθούν τα υποκατάστατα;
Επιπροσθέτως, σου θυμίζω το σεβασμό που οφείλουμε στη στάση των καταπιεσμένων καρμπονάρων και στην παράδοση που δημιούργησαν, με τη λύση που προσέφεραν κατά του προβλήματος της ασιτίας των λαϊκών στρωμάτων. Χρειάζεται μια χρονική απόσταση για να καρπωθούμε νέες ιδέες που να μην φέρουν αυτά τα στρώματα σε σύγχυση.
Η φτηνή λύση των ζυμαρικών, που λίγο έλειψε να χαθεί από τους τυχοδιώκτες μαυραγορίτες, συνέβαλε στην εξομάλυνση της εγγενούς αδικίας που ενυπάρχει στο σοσιαλιστικό σύστημα.
Κι εμμένουμε σ’ αυτό, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πολλοί θα εκμηδενιστούν ηθικά, αξιακά και ανθρωπολογικά προκειμένου να στηρίξουμε ολόκληρο το προλεταριάτο, και όχι τις μικροσκοπιμότητες της κάθε μεμονωμένης ανθρώπινης κοιλίας.
Ο καθένας, προς το παρόν, θα ανταμείβεται βάσει των όσων προσφέρει. Όσο η παραγωγή θα μεγαλώνει και η ταξική συνείδηση θα διευρύνεται με υγιείς τρόπους, εκμηδενίζοντας το λούμπεν στοιχείο, θα πλησιάζουμε στην εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής κοινωνίας στην οποία όλοι θα λαδώνουν το άντερό τους βάσει των αναγκών τους.
Στην υπερπληθώρα αγαθών του κομμουνιστικού καθεστώτος, η διευρυμένη καλλιέργεια υποκατάστατων των ζωικών πρώτων υλών θα μας επιτρέψει να φερθούμε ως άλλοι, εξελιγμένοι κι εξευγενισμένοι πολιτισμικά άνθρωποι.
Θα ήταν όμως εγκληματικό να ασχοληθούμε από τώρα με ένα θέμα που άπτεται ξεκάθαρα του εποικοδομήματος, όσο ακόμα δεν έχουμε ισχυροποιήσει την οικονομική βάση.
Προς το παρόν, δεν δύναται να υλοποιηθεί καρμπονάρα δίχως να σπάσουν αυγά.
Άφησε τους οπορτουνιστές Προυντονικούς και τα Νετσαγιεφικά κατακάθια να φωνασκούν παράφωνα τα ‘’εδώ και τώρα για μια πιο ειρηνική μακαρονάδα’’.
Αγαπητέ μου, εάν υποπτευθώ πως έχεις συγκαταλεγεί στην εγκληματική παράταξη της πρώτης διεθνούς, θα μου επιτρέψεις να σου κόψω την καλημέρα καθώς και οποιαδήποτε άλλη μαγειρική συμβουλή στο μέλλον. Προτιμώ να έχουμε καπιταλισμό για πάντα, παρά να νικήσουν οι μουρλοί. Μήπως τώρα τελευταία το έχεις παρακάνει με το όπιο; Αμάν πια κι εσύ, θρησκεία σου το έχεις κάνει…
Κατανοώ το οικολογικό σου ενδιαφέρον, αλλά σου επαναλαμβάνω την αναγκαιότητα να θρέψουμε τις λαϊκές τάξεις με δύναμη και κουράγιο. Πολλοί τονίζουν τη στήριξη των ισχυρότερων πολιτισμών στη βαρβαρότητα, μα εμείς διαφέρουμε. Βασιζόμαστε τώρα στη βαρβαρότητα, για να την αποτρέψουμε μετά. Κατάλαβες;
Κάπου εδώ πρέπει να κλείσω την επιστολή μου, διότι κάτι φασόλια από χτες έχουν προκαλέσει σοβαρές συμπλοκές στο εσωτερικό.
–
ΥΓ: Αγαπητέ μου φίλε, σου εφιστώ την προσοχή και πάλι στο θέμα της οικονόμου μου. Η κοιλιά της φουσκώνει επικίνδυνα και η Τζένυ κάτι αρχίζει να υποψιάζεται. Σε εκλιπαρώ, βρες μου μια λύση. Είμαι απελπισμένος. Βοήθεια!
Πάντοτε δικός σου,
Κάρολος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε ο Δημήτρης Ράπτης, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
Ο πίνακας είναι του Travis Chapman
