Σύμφωνα με το Skinner η συμπεριφορά υπόκεινται σε κατά βούληση διαμόρφωση με βάση την κατάλληλη διευθέτηση των ενισχυτών. Δημιουργώντας μια κατάσταση στέρησης στο άτομο και περνώντας σε διαδοχικά στάδια τμηματικής ενίσχυσης, μπορούμε να προσαρμόσουμε βαθμιαία τη συμπεριφορά στο τσιγάρισμα, στον επιθυμητό τύπο.
Καθαρίζουμε τα κρεμμυδάκια απομακρύνοντας τις πράσινες άκρες. Ομοίως καθαρίζουμε τις πατάτες, τα κολοκυθάκια, τις μελιτζάνες και τις πιπεριές. Πλένουμε τα λαχανικά μας να φύγουν πάσης φύσεως οργανισμοί και χώματα ώστε να τα απομακρύνουμε από κάθε λογής πρόσφατες επιρροές. Κατά τον τρόπο αυτό, επέρχεται η ματαίωση αφού δεν παρέχεται στον οργανισμό η απαραίτητη ενίσχυση.
Αναλόγως την νοικοκυρά, η παροχή ενίσχυσης στο προϊόν διαφέρει. Στην περίπτωση που πρόκειται για υστερικά καθαρή μαγείρισσα, τα λαχανικά έχουν λόγω παθητικής αποφυγής αποκτήσει τις μέγιστες φοβίες και κατά το τσιγάρισμα απλώνονται περισσότερο και ρουφούν περισσότερο λάδι.
Αντιθέτως, μαγείρισσα με τάσεις αποφυγής της καθαριότητας ειδικά λόγω νηπιακού τραύματος κατά τον βάπτιση στην κολυμπήθρα, τα λαχανικά κρατούν τους δεσμούς τους με τα χώματα και επιλέγουν τη σύγκρουση, πετώντας λάδι κατά το τσιγάρισμα προς όλες τις κατευθύνσεις κι όχι στοχευμένα.
Στην περίπτωση της νοικοκυράς με μέτρια, φυσιολογική κατά Freud, εκδήλωση καθαριότητας, τα λαχανικά κόβουν τους δεσμούς με τα χώματα κι έχουν λιγότερο δυνατά τραύματα, καθιστώντας το τσιγάρισμά τους ήπιο και περισσότερο γευστικό.
Η πατάτα λόγω των αλλεπάλληλων παιδικών τραυμάτων και της κληρονομικής της φωτοφοβίας, παρουσιάζει ανθεκτικότητα στο τσιγάρισμα, μέτρια αντίδραση στο λαδοπέταγμα κι απότομο χρωματισμό μετά από κάποια ώρα λόγω συμπεριφορικής αυτοτιμωρίας.
Η μελιτζάνα έχει την τάση να υπεκφεύγει και να παραπλανά λόγω του χρώματός της, με αποτέλεσμα εύκολα να αρπάζει και να απομαυρίζει στο τηγάνι, αφήνοντας το λάδι πιο διαυγές και υδαρό.
Οι πιπεριές ως έφηβες, αποτελούν κλασική περίπτωση συγκρουσιακής πλάνης. Έντονη αντίδραση και ηχηρή, με πετάγματα λαδιού προς όλες τις κατευθύνσεις. Η εκδικητική αυτή συμπεριφορά που μεγιστοποιείται εάν έχει προηγηθεί η εκτενής πλύση τους με νερό, καθίσταται συχνά επικίνδυνη κι απαιτεί καπάκωμα, το οποίο συνήθως οδηγεί και σε εκτόνωση.
Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις καλύπτονται τελικά μετά την έκχυση της ντομάτας που πολλές μαγείρισσες επιλέγουν. Ακολουθεί κοχλασμός , πήξιμο και εκτόνωση.
Τέλος σβήνουμε κάθε αντίδραση με λευκό κρασί που δίνει απαλή γεύση και καλύπτει τυχόν αποκαΐδια.
Το παραπάνω μείγμα σερβίρεται ως έχει, ή αποτελεί σάλτσα απαραίτητη για το μαγείρεμα πολλών φαγητών, όπως του καπαμιστού, του μπριάμ αλλά και του πλακί.
Δευτερογενώς κατά τη πέψη, κάθε λαχανικό ανάλογα το καθάρισμα, το τσιγάρισμα και τα παιδικά του χρόνια, συμπεριφέρεται διαφορετικά. Η πατάτα ξαναβρίσκεται σε περιβάλλον σκοτεινό στο στόμαχο κι ανακαλεί συμπεριφορές παιδικές, απαλότητας κι ανάγκης για αγκαλιά γι αυτό και κλείνεται στον λιπώδη ιστό.
Τα κρεμμυδάκια, εάν δεν έχουν διακόψει την σχέση με τα χώματα, κριτσανίζουν κατά το δάγκωμα αλλά και γενικά λόγω της συσσώρευσης θυμού από την καθυστερημένη αντίδρασή τους κατά το τσιγάρισμα, συνήθως προκαλούν μια καούρα στον στόμαχο ή και μια γεύση πικρίλας κατά την κατάποση.
Η μελιτζάνα ακολουθεί μια πιο ύπουλη πορεία, προσφέροντας πλούσια γεύση μεν αλλά έντονο εντερικό αποχωρισμό δε. Το τελευταίο αποτελεί αίσθημα απαλλοτρίωσης γι αυτήν.
Όπως και να έχει, οι αναθυμιάσεις των τόσων τραυμάτων δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητες. Ακολουθούν η μία τη άλλη κι αυξάνονται στη περίπτωση που η κατάποση αφορά άτομα ψυχαναγκαστικά ή άτομα με έντονα τα συναισθήματα τύψεων. Η απόλαυση που παίρνουν από την τροφή οδηγεί σε αυτοτιμωρία, με μειωμένη πέψη κι αυξημένη την δευτερογενή αντίδραση των ίδιων των τροφών.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις κι ιδιαίτερα στην περίπτωση που το άτομο έχει σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου , η απαλλοτρίωση της μελιτζάνας είναι καταπέλτης.
Η επιθυμητή κατάσταση, δηλαδή η λύση, συνεπάγεται συγχρόνως κι αυξημένες πιθανότητες δυσάρεστων επιπτώσεων και σαφώς έχει να κάνει με την αντίληψη του ατόμου. Η αντίληψη είναι διαδικασία οργάνωσης κι ερμηνείας των αισθητικο-αισθητηριακών δεδομένων δια του συνδυασμού αυτών προς τα αποτελέσματα της προηγούμενης εμπειρίας.
Συνεπώς το τσιγάρισμα είναι μια δραστηριότητα αναπτυσσόμενη κι όχι στατική , μεταβάλλεται κάθε φορά που τα ερεθίσματα συναισθηματικά ή οργανικά αλλάζουν. Μετά από έντονη σύγκρουση με τον ή την σύζυγο, συχνά αισθήματα εκδίκησης και προβολής, οδηγούν σε πολλαπλό τσιγάρισμα των υλικών που με την σειρά τους αντιδρούν με λαδοπέταγμα υπέρμετρο και οι εντερικές συνέπειες συνήθως αποφεύγονται να συζητηθούν, αφενός γιατί προκαλούν ικανοποίηση στο συζύγου που μαγείρεψε και τυχαία δεν πεινούσε κι αφετέρου γιατί προκαλούν αίσθημα ήττας στον έτερο σύζυγο.
Τσιγάρισμα με ποσότητες φρέσκων δακρύων μπορούν να έχουν ποικίλα γευστικά αποτελέσματα, όπως μεγαλύτερη πικρία εάν πρόκειται για παιδικό τραύμα που προκαλεί τα δάκρυα ή περισσότερη γλυκύτητα εάν οφείλονται σε συγκινησιακές καταστάσεις.
Εν κατακλείδι η τροφή ανέκαθεν αποτελούσε εκδήλωση του ψυχισμού για τον μάγειρα και το άτομο που θα το καταναλώσει. Αγάπη, μίσος, εκδίκηση, τρυφερότητα, ψυχαναγκασμός, επιβολή. Όλα έχουν τον ρόλο τους στην διαδικασία απλά, αθόρυβα κι αθώα, ποτέ μα ποτέ δεν θα κριθείς ένοχος για το βαρύ τσιγάρισμα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε η Νάγια Πιέρρου, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
