από την Κάππα Τζέι
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κάποια στιγμή όλοι με σκέφτεστε. Μερικοί μαθαίνετε να ζείτε, γιατί ξέρετε πως είμαι το τέλος. Άλλοι ακολουθείτε κανόνες, γιατί με θεωρείτε νέα αρχή. Λίγοι παρακαλάτε να έρθω νωρίτερα κι αν δεν ακούσω, μ’ αναγκάζετε. Πολλοί με φοβάστε, ακόμα πιο πολύ όταν κάνετε παιδιά. Άλλοι ασχολείστε μαζί μου μέχρι εκεί που αντέχετε. Κάποιοι δεν τολμάτε ούτε το όνομά μου ν’ αναφέρετε.
Ακατανόητο για μένα, όταν βγαίνετε παγανιά οι θυμωμένοι, οι αδικημένοι, οι διαταραγμένοι ή οι απρόσεκτοι. Τι μου ζηλεύετε ακριβώς; Όταν γίνεστε βίαιοι, εγώ απλά συνοδεύω. Το προτιμώ όταν σας συναντώ άρρωστους ή γέρους. Όταν η ψυχή σας είναι κουρασμένη, ο ερχομός μου μοιάζει με λύτρωση.
Μόλις ακουμπήσω για τελευταία φορά την κλεψύδρα σου κι έχω ξεχρεώσει τις φορές που όφειλα να την αναποδογυρίσω για χάρη σου, τότε μαθαίνω κι εγώ πώς θα φύγεις. Εκείνη τη στιγμή δεν την αντέχω, εκείνη τη στιγμή θέλω να αποφύγω απ’ όταν ακούω για πρώτη φορά το κλάμα σου στη γέννα. Μου είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να σκοτώσω τη λαχτάρα σου να μη φύγεις ακόμα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι του μέγιστου W. Eugene Smith
