από την Άννα Βράτιτς
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Την έφαγε και κανείς δεν θα μάθει γιατί. Ήταν ήδη πολύ χορτασμένος.
Πώς μπορεί να πείσει ένας κροκόδειλος ότι την σκότωσε γιατί τον αγαπούσε; Γίνεται να υπερασπιστεί ένας κροκόδειλος τον εαυτό του; Γίνεται να πει ότι πνιγόταν από την ασφυκτική αγάπη της; Ότι κουραζόταν από τον εαυτό του καθώς παθολογικά διαρκώς συγχωρούσε όλα τα λάθη της;
Το μόνο που ήθελε ήταν να γελάει κι αυτό που τελικά εισέπραττε ήταν μια καταδίκη της μελιστάλακτης συμπεριφοράς του. Πώς θα τους πείσει ότι ο πραγματικός της εαυτός εκδηλωνόταν μόνο μπροστά του και μαζί του; Ότι όταν τον έβλεπε γινόταν η πιο θελκτική και έβγαζε τα αραχνοΰφαντα ρούχα της ένα ένα με αργούς ρυθμούς ταγμένη καθαρά στην σαγήνη και την ηδονή; Ότι όταν τον έβλεπε γινόταν η πιο οξύθυμη και φθονερή εγκαταλείποντας όλα τα ίχνη της λογικής;
Γινόταν καθ’ επανάληψη αυτό. Κάθε φορά η γλώσσα του ακολουθούσε όλες τις καμπύλες της, όλες τις εκκρίσεις της.
Και την τελευταία φορά αυτό έγινε, μόνο που νευρίασε λίγο παραπάνω και την κατάπιε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το μικροδιήγημα έγραψε η Άννα Βράτιτς, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Η φωτογραφία είναι του Helmut Newton. Κροκόδειλος τρώει μπαλαρίνα.
