από την Κατερίνα Τζημοπούλου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack, a crack in everything
That’s how the light gets in”
Leonard Cohen, Anthem
~~~
Τα χείλη του ακούμπησαν το μέτωπό της όσο θα του ‘παιρνε να της πει «σ’ αγαπώ» κι εξαφάνισαν δυο σταγόνες απ’ τον ιδρώτα της. Σηκώθηκε και χάιδεψε τον τοίχο ψάχνοντας τον διακόπτη. «Όχι ακόμα, δεν ντύθηκα», του είπε, αλλά την αγνόησε κι άναψε το φως. Την είδε, σκεπασμένη μέχρι το λαιμό, να τον κοιτάει με απορία. Έσκυψε, την ανασήκωσε σαν μωρό, της πέρασε το σεντόνι γύρω απ’ την πλάτη και τη βοήθησε να σηκωθεί. «Έλα να σου δείξω κάτι όμορφο» ακούστηκε σα μελωδία από αυλό η φωνή του κι εκείνη τον ακολούθησε σα μαγεμένο παιδί.
Κάθε μέρα, πριν φύγει για τη δουλειά, τη χάζευε που κοντοστεκόταν μπροστά στον μεγάλο καθρέφτη, δίπλα στην εξώπορτα. Του άρεσε να την παρατηρεί, όταν έφτιαχνε τα μαλλιά της με δυο κινήσεις, σα να καθησυχάζει τον εαυτό της. Ένιωθε να πνίγεται, όταν την έβλεπε να τραβάει το κλειστό της μπλουζάκι ακόμα πιο πάνω. Χαμογελούσε στραβά, όταν εκείνη του χαμογελούσε και του έστελνε ένα φιλί από μακριά, πριν κλείσει την πόρτα.
Σ’ εκείνον τον καθρέφτη την οδήγησε. Την έβαλε μπροστά του και την αγκάλιασε. Το σώμα της έκρυβε τη γύμνια του δικού του. Τα χέρια του προσπάθησαν απαλά να κατεβάσουν τα δικά της – εκείνα αντιστάθηκαν, όταν ένιωσαν να γλιστρά το σεντόνι. Ακούμπησε το μέτωπό του στο σβέρκο της και ξαναπροσπάθησε. Όταν ένιωσε το ύφασμα να αφήνεται, την κοίταξε μέσα απ’ τον καθρέφτη.
«Κοίτα τι όμορφη που είσαι, μην κοιτάς κάτω» της ψιθύρισε. Τα δάκρυά της ήδη είχαν θολώσει την εικόνα τους. Ακόμα κι έτσι, όμως, την πλήγωνε η θέα του κορμιού της.
Σαν χειρομάντης που διαβάζει τις γραμμές, πέρασε εκείνος το δάχτυλό του πάνω απ’ την τομή στον θώρακά της. Το άλλο του χέρι έσφιγγε το δικό της, που έτρεμε. «Είναι τόσο όμορφη, γιατί σε κράτησε εδώ» και τώρα ήταν η σειρά του να κλάψει.
«Μια ουλή είναι, μην την αφήσεις να γίνει πληγή», την παρακάλεσε, όταν εκείνη γύρισε και τον αγκάλιασε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το διήγημα έγραψε η Κατερίνα Τζημοπούλου, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Η φωτογραφία είναι René Groebli, from ‘The Eye of Love’ (1952) © Collection MEP, Paris
