από τη Γαλάζια Λέξη
~~~~~~~~~~~~~
Η καλή Παρασκευή θα έπρεπε να είναι από μόνη της καλή – και βασικά να είναι από μόνη της αργία.
Θα έπρεπε να έχει πάντα ήλιο, να περιφέρεται στην παραλία της Θεσσαλονίκης σαν ξανθιά τουρίστρια ηλιοκαμένη από τις φθινοπωρινές -αλλά με ήλιο- διακοπές σε κυκλαδονήσι.
Θα έπρεπε να κρατά στο χέρι παγωτό σοκολάτα με σαντιγί και φράουλες ή έστω ένα λαχταριστό πιτόγυρο με πατάτες και μουστάρδα.
Στο παγκάκι που θα διάλεγε η καλή μας η Παρασκευή θα είχε στα ακουστικά της διαπασών τη φωνή του Πάνου να της τραγουδά «ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι, ήταν ωραίο μα και επικίνδυνο» κι εκείνη να ξεφυλλίζει με απάθεια ένα βιβλίο του Jo Nesbo
Και πάνω εκεί που η πλοκή θα έκανε το χειλάκι της να τρεμοπαίξει το παγωτό θα έσταζε – ή μπορεί και το πιτόγυρο – και θα λέρωνε το σκισμένο της τζιν σορτσάκι.
Η καλή Παρασκευή θα παρέμενε καλή αν εκείνη τη στιγμή ακριβώς δεν περνούσες δίπλα της εσύ, βιαστικός με το χαρτοφύλακα σου να προλάβεις ένα ακόμα δικαστήριο, εσύ που διάλεξες την παραλία για να φτάσεις στη δουλειά σου γιατί σκέφτεσαι λίγο έντονα σήμερα, μιας και είναι Παρασκευή, τις διακοπές σου με τη Νόρα σ’ εκείνο το ίδιο με την τουρίστρια άσπρο μικρό κυκλαδονήσι.
Και ίσως να μην είχες αργήσει και να είχες κερδίσει αυτή τη δίκη και το βράδυ στο Όλυμπος Νάουσα να κέρναγες τους συνάδελφους και τη Νόρα μια δεύτερη γύρα πίνοντας σε αυτή την καλή Παρασκευή.
Είναι όμως Πέμπτη βράδυ, τινάζεσαι και ξυπνάς τρομαγμένος -πώς βρέθηκες εκεί;- σε ένα λερωμένο από σοκολάτα, μπορεί και από μουστάρδα, δεν παίρνεις και όρκο, παγκάκι, με το χαρτοφύλακα στο χέρι. Κοιτάς αμίλητος την Παρασκευή να χαράζει.
Θα ήταν μια καλή Παρασκευή -χωρίς πολλά λόγια και φλυαρίες- αν δε σε είχα και ‘γω ακριβώς εκείνο το πρωινό συναντήσει . Ίσως κιόλας κάποιο Σάββατο να σε είχα φιλήσει.
Θα ήταν πιστεύω μια καλή Παρασκευή αν το παγκάκι σου ήταν νησί. Κι αν είχαμε μαζί ξυπνήσει.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε η Γαλάζια Λέξη στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
