από την Αστάρτη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Η ελευθερία μου βρίσκεται στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μου, φέρνω τον κόσμο άνω κάτω”. – Κατερίνα Γώγου
~~~~~~~~~~
Η ελευθερία, η ελευθερία έχει το σχήμα της θάλασσας, της θάλασσας που με σαγήνη σε ξελογιάζει να βουτήξεις μέσα της.
Βουτάς και καταφέρνεις να κολυμπήσεις μέχρι το απέναντι άγνωστο νησί και νιώθεις ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Η ελευθερία, η ελευθερία έχει τη μυρωδιά ενός εισιτηρίου για το τρένο, μπαίνεις μέσα με το δισάκι σου όποτε θελήσεις και καταφθάνεις σε όποια πολιτεία σου κάνει κέφι. Κατεβαίνεις ή συνεχίζεις.
Η ελευθερία αν ήταν χρώμα, δεν θα είχε χρώμα, είναι διάφανη.
Ελευθερία είναι να σηκώνεσαι Δευτέρα πρωί και να πηγαίνεις βόλτα στο βουνό, αντί στη μισθωτή σκλαβιά σου.
Ελευθερία είναι να είσαι γυναίκα και να βγαίνεις γυμνόστηθη στους δρόμους.
Ελευθερία είναι να είσαι προκήρυξη σκορπισμένη στους δρόμους των μητροπόλεων.
Ελευθερία είναι να τσακίζεις τον καταπιεστή σου.
Η ελευθερία σού δίνει την εντύπωση ότι εύκολα μπορείς να την κατακτήσεις, αλλά τόσο εύκολα μπορεί να σου ξεγλιστρήσει.
Η ελευθερία μοιάζει με άλογο ξεκαπίστρωτο, με παιδί που το σκάει απ’ το σχολείο για να παίξει ένα γύρο ποδοσφαιράκι, με άντρα που κλαίει πλένοντας τα πιάτα, με μέταλ κομμάτι που πρώτα τα σπάει και τελειώνει με ένα κλαψούρισμα.
Η ελευθερία έχει απόκοσμη ομορφιά. Είναι τόσο όμορφη όσο τα μάτια ενός τρελού, που είναι έτοιμος να αυτοπυρποληθεί.
Η ελευθερία εξαϋλώνεται με την πρώτη τζούρα ενός στριφτού τσιγάρου και παγιδεύεται στην ουρά της εφορίας.
Μπορείς καμιά φορά να τη βρεις στα μπουντρούμια της δημοκρατίας, στα κελιά της απομόνωσης που κρατούνται οι πολιτικοί κρατούμενοι.
Πολλοί αναζήτησαν την ελευθερία, μα στην πορεία σταμάτησαν. Κι άλλοι πάλι τη βρήκαν, μα με ευκολία την εγκατέλειψαν.
Άμα βρεις την ελευθερία, νιώθεις ανάλαφρος και βαρύς ταυτόχρονα.
Είναι λύτρωση και μοναξιά μαζί,
είναι ταξίδι και λιμάνι μαζί,
είναι ουρλιαχτό κι επιλεκτική αλαλία μαζί,
είναι νηνεμία κι αντάρα μαζί.
Διανύοντας το μονοπάτι της ύπαρξής σου, με νοσταλγία σκέφτεσαι πως όταν ήσουν νέος, ήθελες να νιώσεις λεύτερος, μα στη συνέχεια την ελευθερία σου εξαγοράσανε. Σπιτάκι, δουλίτσα, αυτοκίνητο, καναπές, smartphone, πνευματική και σωματική ντόπα. Δεν βαριέσαι λες, καλά είμαι και χωρίς αυτή. Πού να τρέχω τώρα; Κι ανοίγεις την smart-tv σου που ξεπληρώνεις με δόσεις γιατί δεν σου φτάνει το μηνιάτικο.
Εξαγόρασες την ελευθερία σου με δόσεις.
Η ελευθερία θέλει νεύρο, επιμονή, υπομονή, θέληση, πίστη, αντίσταση, αισιοδοξία, ελπίδα, τσίτες, γκάζια.
Η ελευθερία μια μέρα φοράει τα ψηλοτάκουνα, μια τρανς που κάνει πιάτσα στη Βάθης, και σε ψάχνει τρέχοντας.
Η ελευθερία μεταμορφώνεται σε στουπί-βενζίνη και μπουκάλι στο χέρι διαδηλωτή.
Η ελευθερία πετάει μια μέρα την ποδιά της, λέει δεν γαμιέστε και ψάχνει να βρει τον πρώτο της έρωτα.
Η ελευθερία μπαίνει μέσα στο μυαλό σου, στοιχειώνει τα όνειρα σου και σε καλεί στο πιο ψυχεδελικό ταξίδι που έχεις τολμήσει να κάνεις ποτέ.
Ελπίζω να έχεις τα κότσια να το κάνεις!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε η Αστάρτη, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Φωτογραφία: Juan Guzmán, Resistance fighter Marina Ginestà during the Spanish Civil War (Barcelona, 1936).
