από τη Νατάσα Τόλιου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αγαπημένη μου, είμαι σίγουρη πως τώρα θα είσαι χαρούμενη που επιτέλους μεγάλωσες και μπορείς να κάνεις ό,τι θες χωρίς να πάρεις την άδεια της γιαγιάς ή της μαμάς (ακόμα χειρότερα).
Μπορείς να τρως μόνο πατάτες τηγανητές, μεσημέρι και βράδυ, και να φτύνεις το γάλα στο νεροχύτη και να μη χρειάζεται να κάνεις πως βγαίνεις βόλτα και να το πετάς στα παρτέρια χειμωνιάτικα. Μα τι λέω , σίγουρα ούτε θα αγοράζεις γάλα εσύ, τι να το κάνεις;
Μπορείς επίσης να τρως κάθε μέρα γρανίτες παγωτά και να μη σε ζαλίζουν να τρως τη βρωμοκρέμα που είναι λέει πιο θρεπτική.
Τώρα πια κανείς δε θα έρχεται φαντάζομαι στο σχολειό σου να σε ζυγίσει και να τρέμεις μήπως σου δώσουν ενέσεις δυναμωτικές που ανοίγουν την όρεξη. Επιτέλους ελεύθερη!
Αλήθεια παίζεις ακόμα με μεγαλύτερα παιδιά; Την τσιγγάνα τη φίλη μας, την Αισέ, τη βρήκες; Θυμάσαι τι όμορφη που ήταν και πόσο ωραία έπαιζε μαζί μας; Κι ας ήταν πολλά χρόνια μεγαλύτερη. Έφυγε ξαφνικά μια μέρα και μας άφησε σύξυλους. Αν τη βρήκες ελπίζω να της έδωσες ένα μεγάλο φιλί από μένα, τώρα δε θα ντρέπεσαι να δίνεις φιλιά, είσαι κοπέλα πια.
Είμαι λίγο λυπημένη σήμερα που σου γράφω γιατί ο θείος και η γιαγιά μου βρήκαν πάλι τα νεογέννητα γατάκια που είχα βρει και είχα κρύψει στην αυλή και μου τα πέταξαν. Εγώ τότε ανέβηκα στο ντιβάνι και χοροπηδούσα και φώναζα «σκατά σκατά σκατά σκατά» και τότε η γιαγιά μου έβαλε πιπέρι στο στόμα, πολύ λίγο ούτε που το κατάλαβα όμως για να την εκδικηθώ άρχισα να τσιρίζω πως καίγομαι και η γιαγιά τρόμαξε πολύ και μου έφερνε νερά και μετά έκλαιγε όλη μέρα, τόσο που τη λυπήθηκα και ξεθύμωσα.
Ελπίζω τώρα που μεγάλωσες και κανονίζεις εσύ τη ζωή σου, να έχεις όσα ζωάκια αγαπάς, και σκύλο και γατάκια και ότι άλλο θες. Να πάρεις κι ένα κατσικάκι ,είναι πολύ παιχνιδιάρικα και χοροπηδάνε συνέχεια ευτυχισμένα. Τις προάλλες πηγαίνοντας στο σχολείο είδα σε ένα μπαλκόνι έναν κύριο μου είχε αγκαλιά ένα μαϊμουδάκι ντυμένο με ανθρώπινα ρούχα. Ξετρελάθηκα και είπα αμέσως στη μαμά πως θέλω κι εγωωωωω αλλά μου είπε ψυχρά κι απότομα «ξέχνα το». Το βούλωσα κι εγώ αλλά μου χάλασε η μέρα, αυτή η μαμά έχει την ικανότητα να μου χαλάει τα σχέδια συνεχώς.
Τις προάλλες στο σχολείο μας έβαλαν να γράψουμε έκθεση με θέμα «τι θα γίνω όταν μεγαλώσω» κι εγώ έγραψα πως θέλω να γίνω νοικοκυρά να έχω ένα σπιτάκι με αυλή και να έχω μπαξέ με λουλούδια και λάχανα και να έχω και ζωάκια, πρόβατα, κατσίκες , κότες και να ζω ευτυχισμένη και τότε η δασκάλα κάλεσε τη μαμά και με φώναξαν να μου μιλήσουν και να μου πουν πως πρέπει να κάνω ένα πιο κατάλληλο επάγγελμα για μένα και να μορφωθώ.
Ούτε κομμώτρια με αφήνουν να γίνω, που τόσο μου άρεσε το κομμωτήριο με τις μυρωδιές και τις κάσκες, θα αναγκαστώ μάλλον να σπουδάσω, ελπίζω τουλάχιστον να με αφήσουν να κάνω μια δουλειά που να βοηθάω ζωάκια παρατημένα ή έστω ανθρώπους.
Εύχομαι να μην είσαι πια ντροπαλή, τουλάχιστον όσο εγώ, να μη ντρέπεσαι να μιλήσεις και να μπορείς να λες «όχι» δυνατά όταν σε αναγκάζουν οι γονείς να χορέψεις με ένα αγόρι που δε θες. Ειδικά όταν είναι ροκ εντ ρολ που το σιχαίνεσαι και ούτε που ξέρεις πως στα σκατά χορεύεται. Να μην αφήνεις κανένα να σου κάνει κουμάντο και να σου λέει τι να κάνεις, ακούς;
Αλήθεια παντρεύτηκες άραγε; Βρήκες τον πρίγκιπα σου; Σ΄ αγαπάει; Έγινες όμορφη νύφη, σαν πριγκίπισσα; Αχ πόσο θα ήθελα να τα μάθω όλα αυτά! Έκανες πολλά παιδιά; Τα αγαπούσαμε πάντα τα παιδιά και θέλαμε συνεχώς να είμαστε μαζί τους. Έκανες λοιπόν τη μεγάλη οικογένεια που ονειρευόμασταν; Εύχομαι αν έκανες παιδιά να είσαι πολλές ώρες μαζί τους, να ζείτε μαζί και να μη τα αφήνεις όλη τη βδομάδα στη γιαγιά και να τα βλέπεις μόνο σαββατοκύριακο όπως έκανε η δική μας μαμά. Θυμάσαι πόσο χαιρόμουν όταν έβλεπα τη μαμά και το μπαμπά να φτάνουν στην αυλή του σπιτιού; Από τη χαρά μου έτρεχα γύρω γύρω την αυλή και δε πήγαινα να τους αγκαλιάσω. Έτσι συμπέρανα πως έχω κάποια σχέση με τα σκυλιά γιατί κι εκείνα έτσι κάνουν όταν χαίρονται πολύ.
Ελπίζω να έχεις φίλες κολλητές που να περνάτε ώρες μαζί και να μη θέλουν να φεύγουν από το σπίτι σου σε μια ώρα, όπως έκανε η φίλη μας η Ζωζώ και αναγκάστηκα να την κλειδώσω μέσα στο σπίτι κι εκείνη η χαζή άρχισε να κλαίει και ήρθε η γιαγιά και της άνοιξε και με μάλωσε μετά πως δεν κρατάμε κανένα με το ζόρι. Αυτό μου έγινε μάθημα και με έκανε να ντραπώ.
Ελπίζω και εύχομαι να μη κάνεις ποτέ πια πράγματα για τα οποία ντρέπεσαι και να ζεις χαρούμενα . Και μη ξεχάσεις ποτέ να γελάς ! Αυτό πάντα μας το έλεγε η μαμά. Σ’ αφήνω τώρα όμως γιατί σκοτείνιασε και βλέπω τη γιαγιά από το παραθυράκι της κουζίνας που τελείωσε με το τηγάνισμα , ώρα να πάω να φάω τις πατατούλες μου. Γιατί δε τηγανίζεις κι εσύ καμία; Σίγουρα θα ευχαριστηθείς!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε η Νατάσα Τόλιου, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
