Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Όχι για να μου δείξουν το μέλλον, αφού μέλλον δεν υπάρχει.
Το μέλλον δεν είναι τίποτα άλλο από πιθανότητες. Κάτι μπορεί να συμβεί και κάτι άλλο όχι. Κάτι θα συμβεί και κάτι άλλο όχι.
Αλλά μπορεί να μη συμβεί και τίποτα απολύτως.
Μέχρι να πραγματωθεί η κάθε πιθανότητα δεν υπάρχει.
Ούτε το παρελθόν υπάρχει, αφού αυτό έχει ήδη τελειώσει, με τον ένα και μοναδικό τρόπο που πραγματώθηκε.
Ανάμεσα σε αυτές τις δύο ανύπαρχτες χρονικές καταστάσεις είναι συμπιεσμένο αυτό που προσπαθούμε να αντιληφθούμε ως παρόν.
Αυτό το «τώρα», που ακριβώς μόλις το προφέρεις ή το σκέφτεσαι έχει γίνει ήδη παρελθόν, έχει τελειώσει.
~~
Ως άνθρωποι είμαστε βιολογικά –ίσως και μιμιδιακά- καθορισμένοι να ζούμε μέσα σε έναν απόλυτα
γραμμικό χρόνο, με αρχή, μέση και τέλος.
Είμαστε παγιδευμένοι σε έναν λαβύρινθο που αποτελείται από μία και μοναδική ευθεία. Σε έναν κυλιόμενο διάδρομο, όπου πάντα τρέχουμε και πάντα βρισκόμαστε στο ίδιο ακριβώς σημείο.
~~~~~~~~~~~~~~~
Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Όχι με τον ψυχαναλυτικό τρόπο, γυρεύοντας φαλλικά σύμβολα και απωθημένες επιθυμίες, οιδιπόδεια συμπλέγματα και πατροκτονικές ενορμήσεις, σε κάθε παντόφλα-σπηλιά-κατσαρίδα-μπαστούνι που ονειρεύομαι.
Ο Φρόιντ φανέρωσε στην σεμνότυφη κοινωνία του 19ου αιώνα την πρωτοκαθεδρία της σεξουαλικότητας –και η κοινωνία του 21ου ακόμα να την αποδεχτεί.
Αυτό που δεν αντιλήφθηκε ο πατριάρχης της ψυχανάλυσης είναι ότι το σεξ παύει να είναι τυραννικό όταν το απολαμβάνεις.
Γιατί, δυστυχώς, ο Φρόιντ δεν το απολάμβανε.
~~~~~~~~~~~~~~
Ας βγω για λίγο από τη λεωφόρο του νοήματος της ζωής, ακολουθώντας μια παρακαμπτήριο που έχει ένδειξη: «Σεξουαλική Απελευθέρωση. Προσοχή! Κίνδυνος εντερικών διαταραχών!»
Ο Βίλχελμ Ράιχ, ο απόλυτος υπέρμαχος του οργασμού και του ελεύθερου έρωτα, είχε καταδείξει με μια παραβολή τους κινδύνους της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Φανταστείτε ‘την ως ένα τεράστιο τραπέζι, γεμάτο με τα πιο νόστιμα, εξωτικά, πικάντικα εδέσματα. Όλα σε απόλυτη δαψίλεια (πού τη θυμήθηκα αυτή την λέξη;)
Όποιος βρίσκεται μπροστά σε αυτό το τραπέζι μαθαίνει ότι έχει το δικαίωμα να φάει όσο και ό,τι θέλει, χωρίς κανένα περιορισμό.
Ο στερημένος άνθρωπος, σε αυτήν την περίπτωση, θα πέσει με τα μούτρα στα φαγητά και θα τρώει μέχρι που να τον πάνε στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου.
Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να φάει, είτε για λόγους φυσιολογίας είτε για λόγους ηθικής, θα μισήσει όλους εκείνους που τρώνε. Στη χειρότερη περίπτωση θα γίνει κάτι σαν τον Αδόλφο, ο οποίος, όπως φανέρωσαν τα γράμματα του παθολόγου του πρόσφατα, ήταν σεξουαλικά ανίκανος.
Ο απελευθερωμένος άνθρωπος, σαν βρεθεί σε αυτό το λουκούλλειο γεύμα, θα φάει ό,τι του αρέσει και ό,τι θέλει, και θα το απολαύσει χωρίς να επιδίδεται σε νευρωτικές ακρότητες, αλείφοντας –για παράδειγμα- τον παστό μπακαλιάρο με μαρμελάδα και τρώγοντας σοκολάτα με πατσά, αφού καταβροχθίσει 69 χωριάτικα λουκάνικα.
Αυτά με την παρακαμπτήριο της σεξουαλικής απελευθέρωσης, βλέπω ότι ο δρόμος μας ξαναβγάζει στη λεωφόρο του νοήματος της ζωής. Ας μην χάσουμε την έξοδο.
~~~~~~~~~~~~~
Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Όχι τα «όνειρα της ημέρας», όταν φαντασιώνομαι με ανοιχτά τα μάτια και κλειστό το μυαλό. Τα ενύπνια όνειρα μπορούν να σου φανερώσουν πολύ περισσότερα από κάθε αναζήτηση σε εγρήγορση.
Γιατί τότε, όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλος λειτουργεί χωρίς περιορισμούς.
Όταν κοιμόμαστε –και ειδικά όταν βρισκόμαστε στη φάση του παράδοξου ύπνου (REM)- ο εγκέφαλος κάνει μια γρήγορη αρχειοθέτηση. Επιλέγει ποιες εικόνες-σκέψεις-λέξεις θα αποθηκεύσει ως αναμνήσεις και ποιες θα πετάξει στον κάδο των αχρήστων –ήτοι ασυνείδητο, προκειμένου να αφήσει χώρο για νέες εμπειρίες.
Αυτό, τουλάχιστον, καταδεικνύουν οι τελευταίες έρευνες για τον εγκέφαλο και την ενύπνια δραστηριότητα.
Όμως ο εγκέφαλος έχει ένα προτέρημα –θα μπορούσε να είναι και ελάττωμα: Δεν ανέχεται την έλλειψη νοήματος.
Έτσι, καθώς ενεργοποιούνται εκατομμύρια νευρώνες και αποκτούν νοητική ύπαρξη χιλιάδες 
άσχετες εικόνες-σκέψεις-λέξεις ανά νανοδευτερόλεπτο, ο εγκέφαλος (με ταχύτητα που δεν μπορούμε να επιτύχουμε όταν είμαστε ξύπνιοι και κατακλυζόμαστε από τα εξωτερικά ερεθίσματα) τους δίνει νόημα, τις κάνει μια «ιστορία».
Αυτό είναι το όνειρο: Το νόημα που δίνει ο σχολαστικός εγκέφαλος μας στις άσχετες πληροφορίες που επεξεργάζεται.
Όπως η φύση μισεί το κενό, έτσι και ο νους απεχθάνεται την έλλειψη νοήματος. Μέσα από το χάος της «αρχειοθέτησης» δημιουργεί τάξη, πριν πάθει κάποιο αλλεργικό σοκ (καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε την ελληνική λέξη «κλονισμό») λόγω της αταξίας.
Ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης, ο μεγαλύτερος μυθιστοριογράφος, ο μεγαλύτερος φιλόσοφος, ο μεγαλύτερος παραμυθάς, είναι ο κοιμισμένος μας εγκέφαλος.
Αρκεί να μάθεις να αποδέχεσαι την χαοτική του τάξη.
~~~~~~~~~~~
Εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Πριν πολλά χρόνια είδα στον ύπνο μου τον νεκρό παππού μου και τον ρώτησα για το νόημα της ζωής. Αυτό το όνειρο το περιγράφω στο κείμενο: «Το νόημα της ζωής -όπως μου το φανέρωσε ένας νεκρός.»
Επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν χρόνο για να διαβάσουν ένα κείμενο- μέσα-σε-ένα-κείμενο, θα σας πω το συμπέρασμα του συγκεκριμένου ονείρου:
«Νόημα; Δεν υπάρχει νόημα. Απλώς ζούμε… Απλώς ζούμε.»
Αυτό μου είπε ο νεκρός παππούς του εγκεφάλου μου, σε έναν μεταθανάτιο κόσμο πλασμένο από τον Πιρανέζι.
~~~
Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι που να δω –ή να μπορέσω να θυμηθώ- ένα όνειρο που να συμπληρώνει αυτήν την αγνωστικιστική, ίσως και απαισιόδοξη, αποκάλυψη για το «νόημα της ζωής»
Θα σας καταθέσω, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, τι μου αποκάλυψε ο ενύπνιος –και καθόλου 
«κοιμισμένος»- εγκέφαλος μου για το νόημα της ζωής και για το επέκεινα.
Όμως τώρα που βλέπω την ώρα και το άδειο μου μπουκάλι, αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω αυτό το κείμενο απόψε.
Φάσκω και αντιφάσκω, θα μου πείτε, αλλά: «Ποτέ μην εμπιστεύεσαι έναν συγγραφέα που δεν πέφτει σε αντιφάσεις.» Έναν άνθρωπο μάλλον.
Αύριο το βράδυ θα γράψω για το όνειρο που μου φανέρωσε -κυριολεκτικά- το νόημα της ζωής και μου έδωσε μια ένδειξη για το επέκεινα.
Μέχρι τότε θα πρέπει να συνεχίσετε να ζείτε με τις αυταπάτες σας, τρέχοντας αναίτια στο διάδρομο της ζωής και ψάχνοντας γι’ αυτό το “κάτι” που θα σας κάνει ευτυχισμένους.
Αλληλούια και αμήν –βάλτε και λίγο ωσαννά. Άθεοι, υποκριτές και αδελφοί μου.
Η συνέχεια εδώ Το νόημα της ζωής, ένας άγγελος και μια μαύρη γάτα που δεν υπάρχει
