από την Κατερίνα Τζημοπούλου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο ήλιος έπεφτε αργά σα δάκρυ και τα χρώματα που σκόρπιζε στον δρόμο είχαν γεύση από βανίλια βουτηγμένη σε νερό. Η σκέψη της Ελισσάβετ χάθηκε στην ομορφιά που φανερωνόταν ξεδιάντροπα μπροστά της, τα δάχτυλά της χαλάρωσαν το σφίξιμο στο τιμόνι. Μόλις άρχισαν τα χείλη της να σχεδιάζουν ένα ζωηρό χαμόγελο, το σινιάλο του τροχονόμου της το ‘κοψε.
«Έχετε ιδέα με πόσο πηγαίνετε, κυρία μου; Γιατί έτσι;» ήταν οι ερωτήσεις που συνόδευσαν την αναζήτηση του διπλώματος, της άδειας και της ασφάλειας.
«Πραγματικά δεν έχω ιδέα», ψέλλισε εκείνη, καθώς του τα έδινε.
«Μήπως δε νιώθετε καλά;» συνέχισε ο τροχονόμος λιγότερο αυστηρά κι άρχισε να ελέγχει ότι τα χαρτιά της τουλάχιστον ήταν εντάξει.
«Όχι, καλά είμαι. Απλά, να, χάζευα τα χρώματα στον ουρανό και…»
Εκείνος την κοίταξε σα να ‘ταν σίγουρος ότι κάτι περίεργο συμβαίνει. Για να το επιβεβαιώσει, απομακρύνθηκε για λίγο και γύρισε με τα απαραίτητα.
«Για φυσήξτε λίγο εδώ, παρακαλώ» κι είχε ήδη το ύφος του τροχονόμου που έπεσε μέσα στις προβλέψεις του.
Αμέσως μετά, η Ελισσάβετ έσκυψε το κεφάλι σαν παιδί που έκανε ζημιά. Ο τροχονόμος έδειχνε σοκαρισμένος κι ικανοποιημένος ταυτόχρονα.
«Τώρα εγώ, τι να πω; Μα είναι δυνατόν, κυρία μου; Πετύχατε την κατώτερη πιθανή ένδειξη που ‘χω δει. Έτσι εξηγείται που πηγαίνατε με εβδομήντα χιλιόμετρα σε περιοχή για εκατόν σαράντα. Μα ούτε για το αγχοτέστ δεν ταραχτήκατε;»
«Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σας πω. Δεν ξέρω πώς έγινε. Ξέρετε πόσο τσιτωμένα ήταν τα νεύρα μου, όταν έφυγα απ’ το σπίτι; Αλλά είδα τα χρώματα στον ουρανό…» και πάλι δεν ολοκλήρωσε τι ήθελε να πει, γιατί ο τροχονόμος την κοιτούσε έξαλλος πια.
«Και; Ήταν όμορφα και ηρεμήσατε; Δεν πάμε καλά! Σε λίγο θα μου πείτε ότι η ζωή είναι ωραία!»
«Να ξαναφυσήξω τώρα που με ειρωνεύεστε, μήπως και τα πάω καλύτερα;» πρότεινε η Ελισσάβετ και τον μαλάκωσε λίγο.
«Σκεφτείτε, σας παρακαλώ, ότι θα πεθάνουμε όλοι μια μέρα, μήπως και χτυπήσει κόκκινο και ξεμπερδεύουμε» της πρότεινε και κράτησε παρακλητικά το αγχοτέστ στα χέρια του σα να της έκανε πρόταση γάμου. Εκείνη παρατήρησε το ύφος του και δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί.
Είχε καιρό να γελάσει έτσι. Τελικά έφαγε πρόστιμο και αφαίρεση διπλώματος για ένα μήνα, αλλά παρέμεινε ήρεμη και χαμογελαστή για περισσότερο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
το μικροδιήγημα έγραψε η Κατερίνα Τζημοπούλου
