από τον Γελωτοποιό
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Μισομεθυσμένος από φως, ο λαός αυτός γέννησε ένα σύμπαν από ουράνιες και γήινες μορφές, αθάνατες και θνητές, με την ιστορία τους, τα δράματά τους, τα πάθη και τους δεσμούς τους, τους τόσο πολύπλοκους». – Ισμαήλ Κανταρέ, «Αισχύλος»
Ο σπουδαίος Αλβανός συγγραφέας, Ισμαήλ Κανταρέ, καταδεικνύει πως η τέχνη δεν είναι κάτι που αφορά μόνο την τέχνη και τους καλλιτέχνες (αυτό λέγεται εστετισμός).
Οι άνθρωποι αφομοιώνουν κι εξελίσσουν τις “παραστάσεις” που προσλαμβάνουν, η τέχνη γίνεται μέρος της καθημερινότητάς τους.
Η τέχνη είναι η τροφή της ψυχής μας.
Οπότε, αν τρέφεσαι με όμορφη τέχνη δημιουργούνται πιο δυνατοί άνθρωποι, πιο ισχυρή κοινωνία – που μπορεί να τα βάλει με αυτοκρατορίες.
Αν τρέφεσαι με σκουπίδια (και θεάματα) κάνεις την ψυχή σου σκουπιδοτενεκέ κι η κοινωνία γίνεται χωματερή ανταγωνισμού, που καταρρέει στην πρώτη απειλή.
Στην αρχαία Αθήνα μαζεύονταν χιλιάδες άνθρωποι να παρακολουθήσουν τις καινούριες τραγωδίες του Αισχύλου –κι εκείνον τον νεαρό που κάνει όλο αυθαιρεσίες, τον Ευριπίδη.
Δεν έβλεπαν μονομάχους να σφάζονται στο Κολοσσαίο, ούτε ποδοσφαιριστές, έβλεπαν θέατρο.
Φανταστείτε δέκα χιλιάδες ανθρώπους, που μόλις έχουν παρακολουθήσει την τριλογία Ορέστεια, του Αισχύλου, να βγαίνουν απ’ το αμφιθέατρο, συζητώντας για την εκδίκηση, τη μητροκτονία, τον πόλεμο.
Αυτό παθαίνουμε κι εμείς, όταν πηγαίνουμε σε μια συναυλία, σε μια παράσταση, σ’ ένα σινεμά, όταν διαβάζουμε λογοτεχνία, όταν ακούμε μουσική. Τρέφουμε την ψυχή μας, επικοινωνούμε, ταυτιζόμαστε, γνωριζόμαστε.
Η τέχνη δημιουργεί θεσμούς (δεσμούς ήθελα να γράψω, καταλάθος έγραψα θεσμούς, αλλά δεν είναι λάθος, οι θεσμοί είναι δεσμοί).
Η τέχνη δεν είναι πατατάκια και ποπ-κορν. Είναι η τροφή της ψυχής μας.
ΥΓ: Μόνο μια φορά βρέθηκα σε παράσταση στην Επίδαυρο. Ήταν μια «κανονική» παράσταση, χωρίς προβοκατόρικες υπερβολές στη σκηνοθεσία. Δεν χρειάζονταν. Μόνο το τοπίο, ο χώρος, τα αστέρια κι η σελήνη, σε έβαζαν να σκέφτεσαι αυτούς τους ανθρώπους που προηγήθηκαν κι έκαναν τόσο σπουδαία θαύματα.
Αυτός είναι ένας ιερός τόπος.
