Η Λέι είχε το πρόβλημα από γεννησιμιού της. Αλλά οι γονείς της το κατάλαβαν μόνο όταν έμαθε να μιλάει.
Στην αρχή πίστεψαν, ίσως γιατί αυτό ήθελαν να πιστέψουν, ότι η Λέι ήταν ξεχωριστό παιδί, ιδιαίτερο, ένα από εκείνα τα «παιδιά των υπερήχων», όπως έλεγαν τα παιδιά με ασυνήθιστες ικανότητες.
Νόμισαν ότι το κορίτσι τους είχε το χάρισμα της μαντείας, αφού φώναζε τη γιαγιά της πριν ακουστούν τα βήματα της στην αυλή και –όταν έμαθε να μετράει- ήξερε πριν απ’ όλους πόσα κουτάβια είχε γεννήσει η σκύλα τους.
Όμως το ταλέντο της πρόγνωσης συνοδευόταν από ανικανότητα εκμάθησης των βασικών οσμών και ήχων, ενώ στο σχολείο αδυνατούσε να ανταποκριθεί στα μαθήματα και δεν έμαθε ποτέ να γράφει ή να διαβάζει.
Δυστυχώς οι γονείς της δεν την έστειλαν εγκαίρως στους γιατρούς, οι οποίοι πιθανότατα θα μπορούσαν να αποτρέψουν την επιδείνωση της κατάστασης.
Ώσπου η Λέι ξεκίνησε να μιλάει για όντα που δεν υπήρχαν. Υποστήριζε ότι άκουγε τα άηχα αντικείμενα και ότι μύριζε τα άοσμα υλικά, ότι μπορούσε να αγγίξει άυλα πράγματα, όπως τον αέρα που αναπνέαν.
Συχνά σύγκρινε πράγματα μ’ εντελώς διαφορετικές ιδιότητες, όπως τα πορτοκάλια με τα καρότα.
«Μοιάζουν», έλεγε κλαίγοντας που κανείς δεν την καταλάβαινε, αλλά δεν μπορούσε να εξηγήσει σε τι έμοιαζαν.
Όταν συνήθισε να κοιμάται τις ώρες της δροσιάς και να ξαγρυπνάει όλη την ώρα της ζέστης, συνήθεια που συνέπεσε με έντονους πονοκεφάλους και ασυναρτησίες για βαμβακερά πράγματα που κρεμόντουσαν πάνω από τα κεφάλια τους, οι γονείς της το πήραν απόφαση και την πήγαν στο συμβούλιο των Γερόντων.
Εκείνοι εξέταζαν το παιδί για πολλές ώρες και τελικά αποφάνθηκαν ότι έπασχε από μια σπάνια αρρώστια, μια γενετική μετάλλαξη που παρουσιαζόταν μια φορά στο εκατομμύριο.
Επέπληξαν τους γονείς της για την ολιγωρία τους και αποσύρθηκαν για να αποφασίσουν τι έπρεπε να κάνουν. Οι Γέροντες συμφώνησαν ότι ένα άτομο με τέτοιες ικανότητες, θα ήταν επικίνδυνο για την κοινότητα και για τον εαυτό του. Έπρεπε να τη θεραπεύσουν, για να τη βοηθήσουν να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.
Η επέμβαση ήταν απλή. Την επομένη η Λέι γύρισε στο σπίτι της απόλυτα υγιής.
Και τυφλή. Όπως όλοι οι άλλοι.
