Όχι, αυτό δεν είναι ένα κείμενο για τον σχεδόν εξωγήινο David Bowie. Είναι ένα κείμενο για τους ανθρώπους, για τη Γη και για την πιο ισχυρή δύναμη στον πλανήτη.
Είναι κι ένα μήνυμα για τους πραγματικούς εξωγήινους: Μην έρθετε στη Γη! Εκτός κι αν…
~~
Αφορμή μια ταινία που είδα χθες, The Space between us. Ένας έφηβος που έχει μεγαλώσει στον Άρη έρχεται στη Γη, για να βρει τον πατέρα του. Ενώ τον κυνηγούν ερωτεύεται ένα κορίτσι.
Η ταινία είναι απλοϊκή, όμορφη αλλά απλοϊκή. Πιο ταιριαστή για έφηβους. Σαν την είδα θυμήθηκα μια άλλη ταινία, του Κάρπεντερ, απ’ το 1984, το Starman.
Εκεί -όσοι θυμάστε γεννηθήκατε στον προηγούμενο αιώνα- εξωγήινος είναι ο Τζεφ Μπρίτζες, πριν τον Βασιλιά της Μοναξιάς και τον Dude του Μεγάλου Λεμπόφκσι.
Ο Τζεφ Μπρίτζες έρχεται στη Γη, παίρνει τη μορφή ενός νεκρού άντρα, και προσπαθεί να επιβιώσει τρεις μέρες για να καταφέρει να γυρίσει στον πλανήτη του, ενώ τον κυνηγά όλο το FBI. Στη διαδρομή ερωτεύεται τη χήρα -και ανασταίνει ένα ελάφι, θύμα κυνηγού.
~~
Πηγαίνοντας πιο πίσω θυμήθηκα την cult ταινία: “Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη”. Εκεί πρωταγωνιστεί ο ανδρόγυνος Bowie.
O Νεύτωνας, όπως είναι το γήινο όνομα του, έρχεται στον πλανήτη μας με αποστολή να πάει νερό στον πλανήτη του που πεθαίνει.
Γίνεται πλούσιος, εκμεταλλευόμενος κάποιες εφευρέσεις, αλλά σύντομα ανακαλύπτουν ότι είναι εξωγήινος, τον κυνηγούν, τον χώνουν σ’ ένα εργαστήριο και κάνουν πειράματα πάνω του, τον διαλύουν. Όμως προλαβαίνει να κάνει σχέση με μια γυναίκα, πολύ πιο σαρκική και kinky απ’ ό,τι οι προηγούμενοι εξωγήινοι.
~~{}~~
Πηγαίνω προς Χαλκιδική, πρωί Τρίτης, για δουλειά. Στον ουρανό έχει δυο σύννεφα. Από κάτω λόφοι, χωράφια και δέντρα. Λίγο μετά, σε μια στροφή, φαίνεται για πρώτη φορά η θάλασσα.
Δεν βλέπω κάτι καινούριο ούτε κάτι εξωτικό. Όμως είναι θέαμα μεγαλειώδες, αν έχεις τα μάτια να το δεις και να το εκτιμήσεις.
Ζούμε σ’ έναν υπέροχο πλανήτη, ένα θαύμα. Αυτά που έφτιαξαν οι άνθρωποι είναι σημαντικά. Οι τέχνες, οι επιστήμες, οι φιλοσοφίες. Όμως όταν βλέπεις τον πλανήτη μας, όταν καταλαβαίνεις πού ζεις, τότε όλα τ’ άλλα ξεθωριάζουν.
Ο παράδεισος της ζωής είναι η Γη.
Κι η κόλαση της Γης είναι οι άνθρωποι.
~~
Και στις τρεις ταινίες το πρόβλημα των εξωγήινων είναι οι άνθρωποι που τους καταδιώκουν. Γιατί τους καταδιώκουν; Γιατί είναι alien, ξένοι.
Οι σάπιενς εξόντωσαν απ’ το ξεκίνημα τους τη μεγαπανίδα, κάθε ηπείρου όπου βρέθηκαν. Εξόντωσαν και τους άλλους χόμο. Έπειτα ξεκίνησαν να αλληλοεξοντώνονται, για θρησκευτικούς-φυλετικούς-οικονομικούς-ιδεολογικούς λόγους.
Τώρα πια εξοντώνουν κάθε είδος, μαζί και τον εαυτό τους. Μόλις σήμερα επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι έχουμε τρία χρόνια για να αποτρέψουμε την ολοκληρωτική καταστροφή μας, λόγω της υπερθέρμανσης και της αλλαγής κλίματος.
Και σήμερα είναι απλώς Τετάρτη, για τους ανθρώπους. Μια ακόμα Τετάρτη.
Ενώ βρισκόμαστε στα πρόθυρα της καταστροφής, βαυκαλιζόμαστε με την επικαιρότητα.
Ίσως αυτό να είναι το δεύτερο χειρότερο χαρακτηριστικό μας: Πόσο κοντόφθαλμοι γινόμαστε.
~~
Κάθε εξωγήινος που θα έρθει στη Γη πρέπει να γνωρίζει ότι θα κυνηγηθεί. Εμείς δεν ανεχόμαστε ούτε εκείνους του είδους μας, πώς θα μπορούσαμε ν’ αντέξουμε τους ξένους, τους τόσο ξένους;
Γιατί να έρθει κάποιος; Γιατί να γίνει ανθρώπινος;
Ο παράδεισος της ζωής είναι η Γη.
Κι η κόλαση της Γης είναι οι άνθρωποι.
Μέχρι που να ερωτευτεί κάποιον.
~~
Ο έφηβος στην πρώτη ταινία που ανέφερα βλέπει ξανά και ξανά, όσο βρίσκεται ακόμα στον Άρη, την ταινία του Βιμ Βέντερς “Wings of Desire”.
Εκεί πρωταγωνιστής είναι ένας άγγελος, που εγκαταλείπει την αγγελική φύση του, αφήνει τα φτερά του, επειδή ερωτεύεται μια γυναίκα, ερωτεύεται έναν άνθρωπο.
Κι όλοι οι εξωγήινοι των ταινιών κάποια ερωτεύτηκαν.
~~
Οι εμμονές των καλλιτεχνών φανερώνουν την ανθρώπινη φύση. Ο ξένος, εξωγήινος-άγγελος- πρόσφυγας, που πέφτει στη γη, κυνηγιέται απ’ τους ντόπιους, διώκεται απ’ την εξουσία.
Αλλά πριν πεθάνει, πριν δολοφονηθεί, πριν φύγει, πριν χαθεί, απολαμβάνει το ύψιστο προνόμιο του έρωτα.
Μπορεί να είναι ένας ακόμα συλλογικός μύθος, μια φαντασίωση στην οποία θέλουμε να πιστεύουμε.
Όμως είναι, ο έρωτας, ένας μύθος πιο συλλογικός από κάθε άλλον.
Ο έρωτας είναι η πιο ισχυρή δύναμη που υπάρχει. Πιο δυνατή απ’ τη βαρύτητα, τον πόλεμο και την οικονομία, τις φυλετικές διαφορές, την επιστήμη, τη θρησκεία, τις ιδεολογίες, κάθετι που μας χωρίζει -και μας ενώνει.
Ο έρωτας πείθει αγγέλους κι εξωγήινους, θεούς και θνητούς, τους πείθει ότι άξιζε που έζησαν, όσο έζησαν, αφού ερωτεύτηκαν.
Ο έρωτας είναι η αρχή των πάντων. Είναι κι ένα όμορφο τέλος -για κάθε τέλος.
