Είναι κάποιες μέρες που όλα πάνε στραβά. Δεν μπορεί, θα σας έχει τύχει κι εσάς.
Εκείνες τις μέρες το νιώθεις απ’ το πρωί ότι δεν πρέπει να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Κάτι σου λέει: “Κοιμήσου. Σκεπάσου ξανά και κοιμήσου.”
Λίγοι όμως ακούνε τι τους λέει η διαίσθηση τους. Άλλωστε έχουμε και δουλειές να κάνουμε.
Και μόλις αφήνεις τον ονειρικό κόσμο για να εισχωρήσεις στην πραγματικότητα αρχίζουν τα προβλήματα. Τα πρώτα είναι μικρής σημασίας και δεν τους δίνεις σημασία. Έχει τελειώσει ο καφές, το παιδί σου δεν θέλει να πάει σχολείο, ο σκύλος έχει κατουρήσει μέσα, κι άλλα τέτοια ασήμαντα που τα προσπερνάς σφυρίζοντας αδιάφορα.
Καθώς όμως η μέρα περνάει τα προβλήματα συσσωρεύονται. Αναποδιές που δεν περίμενες να συμβούν -όχι τουλάχιστον σήμερα.
Έργα στο δρόμο σε ακινητοποιούν -ή πηγαίνεις πρώτη-φρένο πρώτη-φρένο. Βάζεις το ραδιόφωνο πιο δυνατά για να ξεχαστείς. Έπειτα δεν βρίσκεις πάρκινγκ, γυρνάς μισή ώρα το τετράγωνο, αλλά το καταπίνεις κι αυτό στωικά.
Κι έπειτα αρχίζουν τα χειρότερα. Μια συνεργασία που περίμενες με ανυπομονησία πηγαίνει κατά διαόλου. Σε παίρνουν τηλέφωνο απ’ το σχολείο, να πας να πάρεις το παιδί σου γιατί ξερνάει (κάτι ήξερε που δεν ήθελε να πάει). Σε ειδοποιούν ότι κάποιος σε τράκαρε παρκαρισμένο-κι έφυγε.
“Εντάξει”, λες, “θα φτιάξει το θέμα.”
Και μετά σκάνε οι βόμβες. Καθώς μασάς ένα κουλούρι σου σπάει το δόντι, το μπροστινό βεβαίως. Ή πέφτεις στο σκαλί και σπας τον αγκώνα σου. Ή σου ‘ρχεται η εφορία και πρέπει να πληρώσεις περισσότερα απ’ όσα έχεις.
Μέχρι να φτάσεις στο σπίτι όλο και περισσότερες αναποδιές συσσωρεύονται. Δεν αναφέρομαι σε τραγικές καταστάσεις, πυρηνικό πόλεμο και ιατρικές εξετάσεις -όταν ο γιατρός ξεροβήχει και σε κοιτάει σφίγγοντας τα χείλη πριν αρχίσει να μιλάει.
Όχι, είναι μια πληθώρα μικρών άσχημων συμπτώσεων, που -λες και περιμέναν τις προηγούμενες για να συμβούν κι αυτές- έρχονται παρελαύνοντας.
~~
Σίγουρα κάποιος ορθολογιστής θα σου πει ότι είναι τυχαία περιστατικά, κι ότι η αρχική -τυχαία- κακή σου διάθεση τους δίνει υπέρμετρη σημασία. Θα πει ότι εσύ τα “δημιουργείς”.
Όμως πώς κατάφερα να κάψω την πλακέτα του λέβητα φυσικού αερίου με τη δύναμη της κακοτυχίας μου; -και κοστίζει 192 ευρώ, μόνο το ανταλλακτικό, χωρίς τα εργατικά.
Όχι! Κάποιες μέρες πάνε στραβά, απ’ την αρχή ως το τέλος.
~~
Και πώς μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε κάτι τέτοιες μέρες;
Πρώτα απ’ όλα, keep calm.
Πάρε μια βαθιά ανάσα και θυμήσου ότι όλα περνάνε. Καλά και άσχημα, όλα τελειώνουν κάποτε. Το είχε πει κι ο Επίκτητος -ή μπορεί να ‘ταν ο Επίκουρος, κάποιος αρχαίος Έλληνας τελοσπάντων.
Έπειτα θυμήσου την ιστορία με τα δύο βέλη, του Βούδα.
Είχε πει ο Σιντάτρα Γκαοτάμα:
“Κάποιες φορές στη ζωή μας πληγώνει κάποιο βέλος. Αυτό είναι αναπόφευκτο.
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς ατυχίες, χωρίς βάσανα, χωρίς πόνο.
Όμως αν εμείς συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τον πόνο που μας προκάλεσε το βέλος, και σκεφτόμαστε μόνο αυτό, τότε είναι σαν να ρίχνουμε στην πληγή, στον εαυτό μας, ένα δεύτερο βέλος.
Το πρώτο βέλος, ο πόνος, δεν είναι επιλογή μας.
Το δεύτερο βέλος, η διαρκής απασχόληση με τον πόνο, είναι επιλογή.”
Ή μπορείς να σκεφτείς λίγο nonsense, σαν τους Monty Python, σαν τους σταυρωμένους που τραγουδάνε:
“I mean, what have you got to lose?
you know, you come from nothing
you’re going back to nothing
what have you lost? Nothing!
Always look on the bright side of life (σφύριγμα)
Έπειτα μπορείς να θυμηθείς, τη Σκάρλετ Ο Χάρα, που πέρασε τα πάνδεινα, εκεί στην Τάρα που μάζευαν οι μαύροι το βαμβάκι, και να πεις:
“Έτσι κι αλλιώς, αύριο είναι μια καινούρια μέρα”.
Ή όπως γράφει, ειρωνικά, κι ο Τσέχωφ: “Κι αν όλα σου πηγαίνουνε στραβά, να χαίρεσαι πάλι και να γελάς γιατί χειρότερα τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι, αυτό μην το ξεχνάς.”
(Η ζωή είναι ωραία -οδηγός ευδαιμονίας από τον Τσέχωφ)
~~
Ό,τι και να γίνει, όσο χάλια και να πάει η μέρα σου, κρατήσου στα πόδια σου, συνέχισε, και σκέψου ότι η μόνη εναλλακτική οδός στη μικρή σου ζωή με τα βάσανα της, είναι ο ατελείωτος θάνατος.
Όπως έγραφε κι ο Μπέκετ:
– Τι κάνει;
– Πονάει.
– Άρα ζει.
Όσο κι αν πονάει κάποιες φορές, είναι καλύτερο απ’ την ανυπαρξία. Και πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για ένα ποτήρι κρασί, ένα φιλί κι ένα ειρωνικό τραγούδι.
It’s like rain on your wedding day
It’s a free ride when you’ve already paid
It’s the good advice that you just didn’t take
Who would’ve thought, it figures
