Αν μπορούσες να επιλέξεις τους άλλους δέκα ανθρώπους που θα έμπαιναν μαζί σου σ’ ένα πυρηνικό καταφύγιο τι θα ήθελες να επαγγέλλονται;
Έστω ότι η ανθρωπότητα θα καταστρεφόταν ολοσχερώς και θα μένατε εσείς οι δέκα για να την φτιάξετε απ’ την αρχή. Τι θα ήθελες να ξέρουν;
~~
Σίγουρα δεν θα χρειάζονταν πολιτικοί ούτε τραπεζίτες ούτε δικηγόροι ούτε λογιστές.
Ένας γιατρός θα ήταν απαραίτητος. (Δεν γράφω “ή μία γιατρός”. Πέντε άντρες και πέντε γυναίκες, αυτός είναι ο μόνος κανόνας, αλλά δεν ασχολούμαστε με το φύλο κάθε επιζήσαντα. Χρησιμοποιούμε το αρσενικό, γιατί αναφερόμαστε γενικά στον άνθρωπο).
Ένας κυνηγός κι ένας γεωργός -για να έχουμε να φάμε. Σεφ δεν χρειάζεται, θα μαγειρεύουμε χωρίς τατουάζ.
Ένας χτίστης-μάστορας θα ήταν πολύ πιο χρήσιμος από έναν αρχιτέκτονα-πολιτικό μηχανικό, που δεν έχει πιάσει ποτέ στη ζωή του σφυρί.
Στρατιώτη (πόσο μάλλον στρατηγό) δεν θέλουμε, αφού δεν θα υπάρχει εχθρός ούτε θα έχουμε την πολυτέλεια να τον επινοήσουμε.
Δεν θέλουμε αστυνομικό, αφού δεν θα υπάρχουν νόμοι -ούτε και Έβερεστ για να τρώει ντόνατς.
Ένας επαγγελματίας αθλητής ίσως και να βοηθούσε, αφού συνήθως έχουν καλύτερη φυσική κατάσταση απ’ τους απλούς θνητούς.
Ένας ηλεκτρολόγος θα ήταν χρήσιμος, γιατί μπορεί να μην είχαμε ρεύμα, αλλά θα λειτουργούσαν οι μπαταρίες.
Κάποιος χειροτεχνίτης, που θα ήξερε να υφαίνει και να πλέκει, να ράβει ρούχα και να φτιάχνει παπουτσια θα ήταν απαραίτητος.
Μαθηματικό δεν θα χρειαζόμασταν, αλλά ένας χημικός θα βοηθούσε πολύ.
Παπά, ιερέα οποιασδήποτε θρησκείας, δεν θα ξέραμε τι να τον κάνουμε. Όσοι πιστεύουν μπορούν να προσεύχονται και μόνοι.
Απ’ τα άλλα επαγγέλματα; Δάσκαλοι μάλλον όχι. Σερβιτόροι σίγουρα όχι. Εφοριακοί και λοιποί (ΙΚΑ, ΕΦΚΑ, ΟΑΕΔ κλπ) θα ήταν μόνο βάρος.
Χρηματιστές και manager και οικονομολόγοι και διαφημιστές, τόσο περιττοί όσο οι πρωθυπουργοί.
~~
Κι απ’ τους καλλιτέχνες; Ίσως να χρειαζόμασταν έναν μουσικό, αν και θα μπορούσαμε να τραγουδάμε μόνοι μας και φάλτσα.
Ένας ηθοποιός, ειδικά αν ήταν κωμικός, θα μας βοηθούσε τις νύχτες που θα καθόμασταν γύρω απ’ τη φωτιά και θα αναπολούσαμε την ανθρωπότητα.
Φωτογράφοι και κινηματογραφιστές θα ήταν παντελώς ανήμποροι, αφού δεν θα υπήρχε τεχνολογία.
Ένας αγγειοπλάστης θα ήταν σημαντικός για την ομάδα. Ο ζωγράφος όχι και τόσο.
Κι ο συγγραφέας, ο λογοτέχνης; Υπάρχει λόγος να βάλουμε έναν συγγραφέα ανάμεσα στους 10 τελευταίους ανθρώπους;
~~
Ίσως να φαίνεται περιττός, όμως ποιος θα γράψει την ιστορία της ανθρωπότητας που χάθηκε και τις ιστορίες της νέας ανθρωπότητας που δημιουργείται;
Χωρίς τον Όμηρο και χωρίς το Έπος του Γκιλγκαμές, χωρίς την Πεντάτευχο και χωρίς τη Μαχαμπαράτα, χωρίς τον Ησίοδο και χωρίς τη Σαπφώ, χωρίς τον Λουκιανό και τον Οβίδιο, χωρίς τον Δάντη και τον Ομάρ Καγιάμ, χωρίς τον Θερβάντες τον Μολιέρο τον Τολστόι τον Μαν τον Προυστ τον Τζόις τον Κάφκα τον Χέμινγουεϊ τον Καβαμπάτα τη Γουλφ τον Γουλφ τον Κέρουακ τη Μέρντοχ τον Ρόμπινς τη Μόρισον χωρίς…
Χωρίς τους συγγραφείς τι θα θυμόμασταν;
Ίσως να είμαι προκατειλημμένος, δεν διαφωνώ. Και σίγουρα η συγγραφή δεν είναι “αληθινό” επάγγελμα. Κι ας δήλωνε ο Αλεξανδρινός στο διαβατήριο του “Επάγγελμα: Ποιητής”.
Ούτως ή άλλως, αν θέλετε ν’ αυξήσετε τις πιθανότητες επιβίωσης μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο θα ήταν καλό να παρακολουθήσετε το Συνεργείο Δημιουργικής Γραφής, που ξεκινάει την πρώτη του Νοέμβρη (στη Θεσσαλονίκη).
“Η τέχνη σώζει ζωές”, έτσι λένε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Για να δηλώσετε συμμετοχή -και να σώσετε τη ζωή σας- ή έστω να πάρετε περισσότερες πληροφορίες στείλτε μήνυμα στο my_sanejoker@yahoo.gr)
