Η πρώτη καταγεγραμμένη συνταγή του κοκτέιλ Gimlet:
½ Plymouth Gin
½ Rose Lime’s Juice Cordial
Κατά προτίμηση σερβίρεται παγωμένο.
Τhe Savoy Cocktail Book, Ηarry Craddock, 1930
Σύμφωνα με τους περισσότερους το Gimlet Cocktail οφείλει το όνομα του στον Sir Thomas Desmond Gimlette, έναν ευφάνταστο και μάλλον καλόψυχο διοικητή του βρετανικού ναυτικού, ο οποίος πρότεινε την ανάμειξη τζιν και χυμού λάιμ για την προστασία του πληρώματος απ’ το σκορβούτο. Στα τέλη του 19ου αιώνα το ποτό-φάρμακο καθιερώθηκε και θέλουμε να ελπίζουμε πως έσωσε πολλές ζωές ή αν μη τι άλλο έκανε τα μακρινά ταξίδια λίγο πιο ευχάριστα.
Μια λιγότερο διαδεδομένη θεωρία αναφέρει πως το κλασικό κοκτέιλ πήρε το όνομά του από την αγγλική λέξη gimlet που σημαίνει χειροκίνητο τρυπάνι και συγκεκριμένα το μικρό αυτό εργαλείο με το οποίο συνήθιζαν να ανοίγουν τρύπες σε βαρέλια με τζιν ή ρούμι.
~~{}~~
Ήταν φριχτό. Τα ουρλιαχτά των πελατών ακόμα βουίζουν στ’ αυτιά μου. Μπλέκονται με τα μπάσα του Barry White που έπαιζε στο repeat μέχρι να φτάσουν οι μπάτσοι και να βρει κάποιος την ψυχραιμία να κλείσει τη μουσική. Ο dj είχε προ πολλού εγκαταλείψει το πόστο του αφήνοντας μια λίμνη – νομίζω, μαλάκα – από κάτουρα. Το στομάχι μου είναι μια μάζα από τεκίλα, αίμα και λύπηση. Για τον Γκάρι αλλά και για το δολοφόνο του. Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοιος θάνατος. Ξέρω πως υπήρχε πολύς κόσμος που για δικούς του λόγους τον ήθελε νεκρό.
Κι όλος αυτός ο κόσμος εκείνη τη γαμημένη νύχτα ήταν μαζεμένος εδώ.
~~{}~~
Βασικοί κανόνες κινησιολογίας του μπαρ:
-
- Ίσιος κορμός. Το κεφάλι ψηλά. Σταθερές κινήσεις.
- Μην αγγίζεις το πρόσωπο, τα μαλλιά ή άλλα μέρη του σώματός σου.
- Τοποθέτησε τα αντικείμενα σε συγκεκριμένες θέσεις γύρω σου, με τέτοιο τρόπο, ώστε να χρειάζεται να κάνεις μέχρι δύο βήματα τη φορά. Ένα τρίτο βήμα θα σε βγάλει απ’ τη ροή.
- Αν χρειάζεται να κινηθείς, ενώ ο συνάδελφός σου είναι σταθερός, πέρνα από πίσω του.
- Αν χρειάζεται να κινηθείτε και οι δύο, κινηθείτε όπως σε έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης.
~~{}~~
Ένας μπάρμαν γνωρίζει πολλά. Περισσότερα συχνά απ’ όσα μπορεί ν’ αντέξει. Ο Γκάρι ήταν ένας από τους πιο τακτικούς και σιχαμερούς πελάτες μας. Και ίσως ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Εδώ και μια πενταετία κάθε Τρίτη και Πέμπτη, στις επτά και μισή, θρονιαζόταν στην αριστερή πλευρά του μπαρ δίπλα στο παράθυρο δημιουργώντας σε όλους μας μια μίξη θαυμασμού και αηδίας.
Μεγαλοστέλεχος σε ναυτιλιακή εταιρία, πάντα περιποιημένος και καλοντυμένος παρόλα τα πεντακόσια κιλά που ζύγιζε. Ανέδυε μια μυρωδιά γιασεμιού και λίπους, που η Κλόντια έλεγε πως βρίσκει καυλωτική, τις εποχές που ακόμα ανεχόταν τα αστεία του για τον κώλο της. Ήμουν σίγουρος γαμώτο πως θα πεθάνει εδώ μέσα αλλά από κάνα εγκεφαλικό ή καμιά αναρρόφηση, όχι σφαγμένος σα ζώο.
Είχε άπειρες γνωριμίες αλλά κανέναν φίλο. Πάντα ερχόταν μόνος, έπιανε κουβέντα με άλλους μπαρόβιους προκαλώντας για πολιτικά ή ποδοσφαιρικά ζητήματα ή την έπεφτε σα γλίτσα σε καμιά γκόμενα. Λάτρης της εξουσίας και των αμαξιών, παντρεμένος μισογύνης και φασίστας. Τύπος που συντηρεί το μπαρ και το υψηλό μεροκάματο μου, όσο κι αν ευχόμουν να μην τον ξαναδώ ποτέ μπροστά μου.
Πάντα ξεκινούσε τη βραδιά του με καναδυό Gimlet και ένα μπωλ ξηρούς καρπούς χωρίς τις σταφίδες, τις οποίες απαιτούσε να του τις αφαιρούμε μία – μία και μιας και τον είχαμε συνηθίσει έτσι, το κάναμε γαμωσταυρίζοντας. Όσο κύλαγε η νύχτα, συνέχιζε με bourbon ή ατελείωτους κουβάδες μαύρη μπύρα κι εμάς να τον παραφυλάμε μην πέσει από κανά σκαμπό, μην πλακωθεί με κανέναν στο ξύλο και μην πεθάνει. Ε, μας ξέφυγε.
~~~~{}~~~~
Διαδικασία παρασκευής πολλών cocktails ταυτόχρονα:
Βγάζεις ποτήρια (όχι αν έχεις παγωμένο ποτήρι) – Ετοιμάζεις γαρνιτούρες – Ετοιμάζεις τους πάγους – Βγάζεις shakers και σκεύη – Ξεκινάς από το κοινό υλικό και βάζεις σε όλα (συνήθως το ξινό)– Συνεχίζεις με τα κοινά υλικά (π.χ. γλυκαντικό) – Προσθέτεις πουρέδες – Το αλκοόλ πάντα τελευταίο (ώστε αν κάνεις λάθος, να πετάξεις τα υπόλοιπα και όχι το αλκοόλ) – Κάνεις shake – Σερβίρεις στα ποτήρια – Προσθέτεις γαρνιτούρες
~~{}~~
Γύρω στις 7.30 μ.μ. – O dj παίζει ♫Baltimore, Nina Simone♫
Μπαίνει ο Νικ και οι άλλοι τρεις πιτσιρικάδες χαρτογιακάδες που σέρνει μαζί του. Μαζί με δυο γκόμενες. Έχω αρχίσει να τους συμπαθώ. Με την άκρη του ματιού του τσεκάρει τη θέση του Γκάρι, αν και ξέρει πως είναι ακόμα στο γραφείο, και μου ρίχνει ένα στραβό χαμόγελο. Ο τύπος έχει πάθει εμμονή με το αφεντικό του. Οι άλλοι τον περιμένουν να διαλέξει τραπέζι και μετά τη θέση του. Με τον καιρό έχει γίνει κάτι σαν αρχηγός.
Η Κλόντια κοπανάει τα ποτήρια στο δίσκο με νεύρα – δεν αντέχω άλλο να δουλεύω με γυναίκες – και κοιτάει επίμονα τον Νικ.
«Τον πήδηξες μωρή;»
«Ούτε καν. Για κάτι τέτοιες είναι» κι εννοεί την – ελπίζω γραμματέα – ξανθιά εικοσάρα που κουβαλάνε μαζί τους.
«Άστο πάω εγώ», βγαίνω απ’ το μπαρ και πλησιάζω το τραπέζι για να τους καβλαντίσω λίγο.
«Τι κοιτάς ρε μαλάκα; Με ξεφτίλισε πάλι» μου κάνει μορφάζοντας σαν να ζητάει να διαλέξω στρατόπεδο, ενώ οι ακόλουθοί του γνέφουν επιβεβαιώνοντας πως ήταν άλλη μια άσχημη μέρα στο γραφείο.
«Και όλα πίσω από την πλάτη μου. Σκάβει το λάκκο μου στην εταιρεία ενώ στο μίτινγκ παρίστανε πως δε με ξέρει» συνεχίζει παρμένος, φτύνοντας τις λέξεις μία μία. «Πρέπει να βγει από τη μέση φίλε και πρέπει να μας βοηθήσεις.»
Χαμογελάω αμήχανα, «δεν είναι η δουλειά μου αυτή παιδιά. Τι να σας φέρω;».
Σήμερα, λες και το ξέρει, ο Γκάρι καθυστερεί να φτάσει.
~~{}~~
Γαστροφυσική. Η νέα επιστήμη του να τρως (και να πίνεις)
Σημειώσεις απ’ το σεμινάριο του Charles Spence, Βαλτιμόρη 2011
-
- Η γευστική εμπειρία αναδεικνύεται απ’ όλες τις αισθήσεις.
- Ο εγκέφαλος μεταφράζει το βάρος του ποτηριού σε καλύτερη ποιότητα ποτού. Δοκίμασε να πιεις ένα Macallan σε πλαστικό ποτήρι κι ένα σε old fashioned tumbler.
- Η γεύση έχει τρία στάδια: Την προσδοκία-την αντίληψη-τη μνήμη. Τι προσδοκίες είχατε άραγε την πρώτη φορά που δοκιμάσατε Campari; (κόκκινο-γλυκό, κίτρινο-ξινό, καφέ-πικρό, λευκό-αλμυρό).
- Ο ήχος ενός γλυκού ποτού που πέφτει στο ποτήρι ακούγεται στρογγυλός. Ο ήχος ενός ξινού ακούγεται απότομος.
- Από τη στιγμή της αναμονής ενός ποτού στο μπαρ, όλες οι αισθήσεις δίνουν σήμα στον κογχομετωπιαίο φλοιό, που εμπλέκεται στη γνωσιακή διαδικασία λήψης αποφάσεων. (Και μας κάνει να επιλέξουμε το αγαπημένο μας μπαρ;)
~~{}~~
Γύρω στις 9.00 μ.μ. – O dj παίζει ♫Die die my darling, the Misfits♫
Την ώρα που ετοιμάζω την τρίτη γύρα για τους υφιστάμενούς του, βλέπω το μαύρο Ford να στρίβει στο στενό. Παρκάρει απέναντι και σβήνει τα φώτα. Μετά από τόσα χρόνια, τα χέρια μου λειτουργούν αυτόματα και αυτό μου επιτρέπει να παρακολουθώ ακριβώς τι γίνεται μέσα κι έξω από το μαγαζί. Ο Γκάρι μιλάει έντονα στο τηλέφωνο εδώ και κανά δεκάλεπτο, κοπανάει τα χέρια στο τιμόνι κι έχει γαμηθεί να κάνει αυτό το γελοίο τικ με το κεφάλι του.
Όταν ανοίγει την πόρτα έχει ήδη αλλάξει η διάθεση του ή τουλάχιστον αυτό παριστάνει. Με το γνωστό σαρκαστικό του χαμογελάκι δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Κινείται επιβλητικά και προσπερνάει επιδεικτικά τους υφιστάμενούς του. Απ΄ τον καθρέφτη βλέπω το Νικ να κοκκινίζει και να ρουφάει μια μανιασμένη τζούρα απ’ το τσιγάρο του. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι του αδειάζουν το σκαμπό να κάτσει, χωρίς καν να το ζητήσει. Έτσι και σήμερα.
«Καλησπέρα. Το γνωστό;»
«Καλησπέρα σας κύριε. Φυσικά» κι απενεργοποιεί το κινητό του με έναν αναστεναγμό θλίψης ενώ αναρωτιέμαι για χιλιοστή φορά πώς είναι δυνατόν να πίνει κανείς μανιωδώς gimlet τον 21ο αιώνα.
«Δύσκολη μέρα; Άργησες», συνεχίζω να κοιτάω μέσα απ’ το καθρέφτη τον Νικ που αν ποτέ πάρει τη θέση του Γκάρι είμαι σίγουρος πως θα γίνει μεγαλύτερο καθίκι. Μέχρι στιγμής ζητιανεύει μια ματιά του για να νιώσει σημαντικός.
«Μου τα ‘χει πρήξει η γυναίκα μου. Σε καμιά ώρα θα την κάνω. Έπαθε κρίση σήμερα. Μάλλον δεν της έφτασε το χιλιάρικο που μου τράβηξε απ’ την κάρτα πρωί πρωί η πουτάνα» και κοιτάει προκλητικά την Κλο. Ξέρει ότι κάτι τέτοιες ατάκες την εκνευρίζουν και τη γουστάρει εκνευρισμένη. Εκείνη του αφαιρεί τις σταφίδες απ’ τους ξηρούς καρπούς με ευλάβεια και μόλις το ακούει, σπρώχνει το μπωλ προς το μέρος μου σαν να λέει «ασχολήσου εσύ με το μαλάκα».
Ο Νικ έχει αρχίσει να την ακούει. Σηκώνεται και σαν να το σχεδίαζε ώρα, πλησιάζει στο μπαρ, στέκεται δίπλα στον Γκάρι και μου παραγγέλνει σφηνάκια. Ο άλλος αδιαφορεί πλήρως, γυρίζει εντελώς την πλάτη του και ανάβει ένα πούρο. Τον λυπάμαι τον μικρό. Μοιάζει με παιδάκι που ζητάει την προσοχή. Τον στέλνω στην τουαλέτα να ξενερώσει. Κοιτάω τον Γκάρι. «Τι ρε μαλάκα; Δέκα χρόνια έρχομαι εδώ, με τα κωλόπαιδα. Έρχονται στο μαγαζί μου. Θα τα γαμήσω αύριο στο γραφείο» κι αφήνει τα τικ του να ξεφύγουν ανεξέλεγκτα για μια στιγμή.
Ο Νικ επιστρέφει. Πίνει σφηνάκια με την παρέα. Οι γκόμενες φεύγουν. Άλλη μια γύρα. Σηκώνεται και πλησιάζει το μπαρ.
«Δυο σφηνάκια Jack για εμένα και τον κύριο προϊστάμενο», λέει παραπατώντας στο ρυθμό κατά τα άλλα της μουσικής.
«Δεν πίνω Jack».
Ο Νικ σηκώνει τη γροθιά του αλλά γρήγορα τον μαζεύουν οι άλλοι. Τον καθίζουν ξανά κάτω. Στα χείλη του Γκάρι εμφανίζεται ένα μικρό μειδίαμα.
~~~{}~~~
Whiskey και Classic Bar
-
- Neat
- On the rocks
- With mixers = soda/cola
- With water. Οι Ιάπωνες το ονομάζουν και misuari. Τεχνική: αναδεύεις σταδιακά το ουίσκι με πάγο και νερό χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο bar spoon πάντα προς την κατεύθυνση των δεικτών του ρολογιού.
~~{}~~
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα – O dj παίζει ♫Waiting for you, Nick Cave♫
Το κινητό του Γκάρι χτυπάει ασταμάτητα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η γυναίκα του τον ψάχνει.
«Σήκωσέ το ή κλείστο» του λέει η Κλόντια που δε φημίζεται για την ψυχραιμία της και πετάει το δίσκο.
«Τι θα γίνει ρε φίλε μ’ αυτό το μαλάκα;» ακούω τη γκρίνια της. Τους βάζω ένα σφηνάκι συμφιλίωσης κι αυτός της λέει πάλι κάτι για την περίοδο. Τον φτύνει-σχεδόν-και πάει να πληρωθεί.
Το έχει γυρίσει πια στις μπύρες όταν στο παραδίπλα σκαμπό τσεκάρει την αλλοπαρμένη τύπισσα με το κόκκινο φόρεμα. Ρουφάει λίγο την κοιλιά του και γέρνει προς το μέρος της επιδεικνύοντας το ρολόι και τα πούρα του.
«Ένα ουίσκι απ’ το πάνω ράφι. Με νερό» κάνει αυτή αυστηρά.
«Ένα Glenlivet θα ήταν μια εξαιρετική επιλογή» δε χάνει ευκαιρία ο χοντρός.
Ο καημένος ο Νικ έχει πια ξεφύγει. Πιο πολύ απ’ όλα θα τον πειράξει αν βγάλει και γκόμενα ο τύπος. Με φωνάζει στο τραπέζι. Ανασηκώνω τους ώμους για να του δείξω πως έχω δουλειά ενώ συνεχίζω να αναδεύω το νερό με το ουίσκι κι ο βλάκας κάνει πως κόβει το λαιμό του μ’ έναν αναδευτήρα. Κλαίει σαν θυμωμένο μωρό. Διαισθάνομαι πως κάτι πρέπει να προλάβω αλλά το μηχάνημα με τις παραγγελίες ξερνάει 3 χαρτάκια το δευτερόλεπτο. Οι φίλοι του προσπαθούν να τον πείσουν να φύγουν και αυτός εκλιπαρεί για μια τελευταία γύρα.
«Θα σε σκοτώσω γαμημένε», διαπερνά τον κόσμο που χορεύει φωνάζοντας, μια αναμαλλιασμένη μιλφάρα με άσπρη γούνα. Απ’ τη μούρη της τρέχουν μύξες και μάσκαρες. Σπρώχνει ένα τυπάκι με ασημένια μπλούζα και ακουμπάει τα βυζιά της στο μπαρ κερδίζοντας έτσι λίγο ύψος.
«Σε περιμένω κάθε νύχτα κι εσύ με ξεφτιλίζεις έτσι» ουρλιάζει πάνω απ’ τη μουσική κι αρχίζει να χτυπά τον Γκάρι. Η Κλο με κοιτάει έντρομη από μακριά. Ο χοντρός ξενερωμένος την πιάνει απ’ το χέρι και τη σέρνει έξω. Η γκόμενα με το κόκκινο φόρεμα πετάει ένα πενηντάρικο και μου ρίχνει μια ματιά συμπόνοιας. Ο Νικ σηκώνει το δείκτη του προς τον Γκάρι που βγαίνει απ’ την πόρτα και πέφτει απ’ την καρέκλα απ’ τα γέλια (ή απ’ τα κλάματα;). Κόσμος σπρώχνει για να πλησιάσει στο μπαρ σα να μη συμβαίνει τίποτα. Το μηχάνημα συνεχίζει να βγάζει χαρτάκια με παραγγελίες. Τα σκίζω και τα φοράω κορδέλα γύρω απ’ το λαιμό μου. Δεν την παλεύω.
~~~{}~~
Η τεκίλα παράγεται από το φυτό Agave tequilana, το οποίο φύεται σε πέντε συγκεκριμένες περιφέρεις του Μεξικού. Η ετήσια κατανάλωση της τεκίλας είναι 230.000.000 λίτρα και ανεβαίνει συνεχώς ενώ η ετήσια συγκομιδή παραμένει σταθερή κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα η τιμή της ολοένα να αυξάνεται. Οι premium τεκίλες είναι φτιαγμένες από 100% μπλε αγαύη, ενώ οι χαμηλότερης τάξης ονομάζονται mixtos κι είναι φτιαγμένες από 51% αγαύη.
Με την κατανάλωση που γίνεται στο μπαρ που δουλεύω, σίγουρα θα έχουμε μερίδιο ευθύνης στην εξαφάνισή της.
~~{}~~
Γύρω στη 1.30 π.μ. – O dj παίζει ♫Let the music play, Barry White♫
Πίνω μονορούφι δυο ποτήρια νερό. Τους έχω σερβίρει όλους. Τσεκάρω την Κλο που μιλάει με το μωρό-Νικ και απορώ πώς δεν του ‘χει κάτσει ακόμα. Ο Γκάρι μπαίνει μέσα σέρνοντας τη γυναίκα του. Αυτή έχει σκουπίσει τα μούτρα της, χαμογελάει σαν τον Τζόκερ κι ακόμα τρέμει απ’ τη σύγχυση. Του σπρώχνει το χέρι. Ο μαλάκας ψάχνει με το βλέμμα τη γκόμενα με το κόκκινο φόρεμα κι όπως περνάει δίπλα απ’ τα παιδιά.
«Κι εσείς εδώ;» λέει χαχανίζοντας. Μου τη φέρνει στο μπαρ και της βάζω μια βότκα. Τίποτα δε μαρτυράει αυτό που θα συμβεί σε δέκα λεπτά.
Παίρνω βαθιά ανάσα. Ρουφάω κάπνα, ξύλο, ιδρώτα και καύλα. Τους φωνάζω όλους να πιούμε μια γύρα τεκίλες (προφανώς mixtos). Ψάχνω την Κλο που είχε πάει στο υπόγειο ν’ ανοίξει ένα βαρέλι. Περιστρέφει στο χέρι της το τρυπανάκι νευρικά και το πετά πάνω στην μπάρα. Δεν το μαζεύω. Θέλω απλά να τελειώνουμε και να φύγω. Ένας καλός μπάρμαν πάντα τοποθετεί τα εργαλεία του στη θέση τους.
Σηκώνουμε τα ποτήρια μας για να τσουγκρίσουμε και σε μία ατελείωτη παύση ο Γκάρι φωνάζει: «Άντε γαμηθείτε όλοι σας». Χουφτώνει τον κώλο της Κλο και κατεβάζει το σφηνάκι του. Εγώ γελάω και σκέφτομαι ότι σε καμιά ώρα θα τρώω μπέργκερ. Όλοι όμως το παίρνουν στραβά. Πολύ στραβά. Συνειδητοποιώ πως είμαι νηφάλιος.
Η Κλο του ρίχνει μια μπουνιά, ο Νικ ξερνάει κι η γυναίκα του φεύγει τρέχοντας.
Η Κλόντια βγαίνει για τσιγάρο.
Γνέφω στην παρέα του Νικ που βγαίνει απ’ την πόρτα. Τους βλέπω που του καλούν ταξί κι απομακρύνονται.
«Καληνύχτα φίλε. Με συγχωρείς αν δημιούργησα κάποια αναστάτωση» λέει ο Γκάρι και φεύγει.
Πάω για κατούρημα επιτέλους. Κατεβαίνω τη σκάλα μετανιωμένος που προσπάθησα να τους συμφιλιώσω. Πάντα είχα την αίσθηση πως γι’ αυτό είναι φτιαγμένα τα μπαρ. Καθώς αδειάζω τη φούσκα μου και σκέφτομαι αν θα βάλω πίκλες στο μπέργκερ ακούω τα απόκοσμα ουρλιαχτά του λουλουδοπώλη. Τρέχω με κατεβασμένο το φερμουάρ γαμώ την τρέλα μου. Δυο κορίτσια χορεύουν αγκαλιασμένα δίπλα στο άδειο πόστο του dj. Ο τύπος με την ασημί μπλούζα προσπαθεί να αναπνεύσει κουλουριασμένος στα σκαλιά. Καταφέρνω να κάνω λίγο χώρο ανάμεσα στα κλάματα και τις φωνές. Ακούγονται σειρήνες από μπατσικά. Σκατά. Σκατά.
Σκατά.
Ο Γκάρι κείτεται νεκρός στο απέναντι πεζοδρόμιο μέσα σε μια λίμνη αίματος. Στο μάτι του έχει καρφωμένο το μικρό χειροκίνητο τρυπάνι του μπαρ μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το διήγημα έγραψε η “It’s all in your head”, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής
Ακούστηκαν τα κομμάτια
