1. Αυτό που βλέπουμε τις νύχτες στον ουρανό δεν είναι τα αστέρια, είναι μία φωτογραφία του παρελθόντος. Το φως που ξεκίνησε κάποτε από εκεί, ίσως και χιλιάδες χρόνια πριν, φτάνει αυτή την στιγμή σε εμάς. Ό,τι βλέπουμε μπορεί να μην υπάρχει πια, να ‘χει σβήσει και εμείς απλά να μην το έχουμε καταλάβει ακόμα. Θα μου πεις εδώ δεν καταλαβαίνουμε πότε σβήνει ο έρωτας, θα καταλαβαίναμε πότε έσβησαν τα αστέρια;
- Τα αστέρια δεν πέφτουν ποτέ. Όποτε βλέπουμε ένα πεφταστέρι, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι απλά σκουπίδια του διαστήματος που καίγονται στην ατμόσφαιρα. Όλες οι ευχές δηλαδή που κάναμε κοιτώντας τον βραδινό ουρανό ήταν σκουπίδια που καίγονται, αν και αυτό δεν μας σταμάτησε ποτέ να ελπίζουμε ότι θα πραγματοποιηθούν. Ακόμα κι όταν το μάθεις, συνεχίζεις να κάνεις ευχές.
- Άστρα μην με μαλώνετε, τραγουδάει ο Μιχάλης Τζουγανάκης στα ακουστικά μου. Λες και ασχολήθηκαν ποτέ τα αστέρια σοβαρά με τα δικά μας προβλήματα. Κλαίμε, γελάμε, πονάμε ή αδιαφορούμε, ό,τι κι αν κάνουμε εκείνα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή. Ας μην τα μπλέκουμε στα δικά μας προβλήματα.
- Ad astra per aspera. Προς τα αστέρια μέσα από δυσκολίες. Λες και υπήρχε περίπτωση ποτέ να φτάσουμε στα αστέρια εύκολα, λες και είναι στην επόμενη στροφή του δρόμου. Εκτός κι αν το ρητό δεν εννοεί τα αστέρια εκεί ψηλά, αλλά τα αστέρια που κρύβουμε μέσα μας. Λες; Μπορεί και να ‘ναι αυτό, χτες που έκλεισα τα μάτια μου για πολύ ώρα, προσπαθώντας να θυμηθώ πότε είδα τελευταία φορά ένα αστέρι να πέφτει, μου φάνηκε ότι είδα αστέρια να αναβοσβήνουν. Μόλις άνοιξα όμως τα μάτια μου είχαν χαθεί.
- Τα αστέρια δεν πεθαίνουν με έναν μόνο τρόπο. Άλλα εκρήγνυνται, άλλα καταρρέουν σε λευκούς νάνους και άλλα μετασχηματίζονται σε μαύρες τρύπες. Μακάρι να ήμουν αστέρι, θα μπορούσα να διαλέξω τι θα γίνω μετά το θάνατό μου. Ωραίο θα ήταν. Αν και δεν ξέρω τι θα διάλεγα, σίγουρα όχι μαύρη τρύπα. Δεν θα ήθελα να γίνω σημείο έλξης των πάντων που υπάρχουν τριγύρω μου. Αν μη τι άλλο δεν αντέχω την πολυκοσμία τώρα που ζω, θα ήταν ανυπόφορο να την ανέχομαι επ’ άπειρον.
- Το όριο μάζας που καθορίζει αν ένα αστέρι, όταν πεθάνει, γίνει ερυθρός γίγαντας, λευκός νάνος ή μαύρη τρύπα, το υπολόγισε πρώτη φορά ένας Ινδός μαθηματικός ταξιδεύοντας με πλοίο από την πατρίδα του στην Αγγλία για σπουδές. Κι εγώ βαριέμαι να λύσω ένα σταυρόλεξο στο καράβι από Πειραιά για Ικαρία. Προτιμώ να κοιμηθώ ή να χαζεύω το πέλαγος. Ίσως την επόμενη φορά που θα μπω σε καράβι να προσπαθήσω κι εγώ να λύσω κάποιο κοσμικό μυστήριο. Όπως το ποιος σκέφτηκε την κατηγορία «ευπώλητα βιβλία».
- Αστέρι φορούσαν οι σερίφηδες στην Άγρια Δύση, νομίζω ότι ακόμα φοράνε σε κάποιες πολιτείες των Η.Π.Α. Δεν κατάλαβα ποτέ τι ήθελαν να δείξουν με αυτό. Ίσως πίστευαν ότι κλέβουν λίγη από την λάμψη των αστεριών και θα ξεχωρίζουν μέσα στην κοινωνία.
- Το αστέρι στα ιταλικά είναι stella. Στέλλα έλεγαν τον πρώτο μου έρωτα, κάπου εκεί στην εφηβεία. Ήταν ένα χλωμό και γλυκό πλάσμα, αλλά δεν ακτινοβολούσε. Ίσως εγώ είδα την λάμψη που δεν ήταν εκεί και έτσι κόλλησα. Πάντα έτσι δεν την πατάμε; Προσέχουμε αυτό που δεν βλέπουν οι άλλοι ή αυτό που δεν υπάρχει και νιώθουμε ότι ανακαλύψαμε το δικό μας, προσωπικό, μυστικό αστέρι. Αλλά σχεδόν πάντα κάνουμε λάθος, γιατί τα αστέρια είναι πάντα πολύ πιο μακριά από όσο νομίζουμε.
- Όποτε σκέφτομαι αστέρια, μου έρχεται στο μυαλό ο Buzz Lightyear και το μότο του «Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα». Τι όμορφο που είναι, θα μπορούσε να είναι το αρχέτυπο όλων των εξερευνητών. Θα μπορούσε να είναι ατάκα που είπε ο Γκάγκαριν βγαίνοντας πρώτη φορά από την ατμόσφαιρα της Γης ή ο Όλντριν πατώντας στη Σελήνη. Σίγουρα μου αρέσει πολύ περισσότερο από αυτό που είπε τελικά. Στο άπειρο λοιπόν, που δεν τελειώνει πουθενά και άρα δεν φτάνεις ποτέ. Μπορεί ο Buzz να είχε διαβάσει Καβάφη και να συμφωνεί κι αυτός ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι.
- Όταν ήμουν μικρός, τα καλοκαίρια, καθόμουν στη βεράντα του εξοχικού, με ένα walkman στα αυτιά, και χάζευα τα αστέρια. Την κρατάω αυτή την ανάμνηση σαν μία από τις πιο όμορφες της ζωής μου. Έχω πολλά χρόνια να το κάνω. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει ότι όσο ζεις σε μεγάλη πόλη δεν βλέπεις τα αστέρια. Άλλος ένας λόγος να πάρω τα βουνά. Όσα περισσότερα αστέρια στον ουρανό, τόσο μεγαλύτερη απόσταση από τον «πολιτισμό».
- Η στιγμή που κάποιος αντιλαμβάνεται τι αντικρίζει όταν κοιτάζει τα αστέρια, είναι η στιγμή που συνειδητοποιεί ότι όλα του τα προβλήματα είναι πολύ μικρά για να τον απασχολούν.
- Μου έχει τύχει αρκετές φορές, όταν είμαι σε μικρά χωριά στα βουνά, να μπερδεύω τα αστέρια με τα φώτα των αντικρινών χωριών. Δεν δοκίμασα ποτέ να τα φτάσω βράδυ, δεν ήμουν σίγουρος προς ποιο από τα δύο τελικά θα ξεκινούσα.
- Με όποιον έχω μιλήσει για γλέντια, και είναι πάνω από 45 χρονών, πάντα μου λένε για τα Αστέρια στη Γλυφάδα και ότι όποιος δεν έχει πάει Σάββατο βράδυ τη δεκαετία των 90s στα Αστέρια, δεν ξέρει τι θα πει γλέντι σε μπουζούκια. Δεν μου αρέσουν τα μπουζούκια, αλλά αν είχα 3 εισιτήρια για ταξίδι στο χρόνο, αυτό θα ήταν σίγουρα το ένα. Απλά και μόνο για να μάθω τι ήχο έχει η αυταπάτη της επίπλαστης ευημερίας.
- Όλους τους διάσημους τραγουδιστές τους λένε αστέρες της μουσικής. Για μένα μόνο ο Freddie Mercury έλαμψε αρκετά ώστε να είναι παντοτινός αστέρας, αν και κάποιοι θα πουν ότι πέθανε πολύ νωρίς. Ας τους πει κάποιος ότι ο Freddie δεν θα πεθάνει ποτέ.
- Οι Nίντζα πετούσαν αστεράκια. Παράξενο. Γιατί δεν πετούσαν μαχαίρια, στιλέτα ή κάτι συνηθισμένο; Θα μου πει βέβαια κάποιος, τι το συνηθισμένο είχε να είσαι Ninja για να έχουν συνηθισμένα και βαρετά όπλα;
- Αν ζητήσω σε κάποιον να μου ζωγραφίσει ένα αστέρι, δεν θα μου ζωγραφίσει ένα αστέρι όπως πραγματικά είναι. Μάλλον θα σχεδιάσει ένα πεντάκτινο ή εξάκτινο αστέρι. Τα αστέρια είναι όμως σφαίρες, σαν τον Ήλιο. Δεν έχει σημασία τελικά πώς είναι ένα αντικείμενο στην πραγματικότητα, παρά μόνο πώς το βλέπουμε εμείς. Μπορεί να ισχύει το ίδιο και για τους ανθρώπους.
- Κλασσική ατάκα πεσίματος ήταν, αρκετά χρόνια πριν, το τι αστέρι είσαι εσύ. Κοσμολογικό κοπλιμέντο, αλλά αν δεν το λέει αστροφυσικός, νομίζω χάνει την αξία του.
- Αστεράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ.
- Αστρική προβολή, αφήνεις λέει το σώμα σου και ταξιδεύεις. Ωραία θα ήταν να υπήρχε μία σχολή να σου μαθαίνει να το κάνεις. Να πηγαίνεις όπου θες, χωρίς το σώμα σου, μόνο με την σκέψη.
- Ο Πάτρικ ο Αστερίας, ο πιο αθώος και ειλικρινής χαρακτήρας σε παιδική σειρά. Και μαζί με τον Rick Sanchez οι πιο συμπαθείς μου.
- Μόνο στον Αστέρα Εξαρχείων θα έπαιρνα διαρκείας, θα ήξερα ότι στην κερκίδα του δεν θα βαριόμουν ποτέ. Ακόμα κι το παιχνίδι ήταν σούπα, θα μπορούσα τουλάχιστον να κάνω μία συζήτηση της προκοπής.
- Η Ανδρομέδα του Θανάση Παπακωνσταντίνου, που στο κέντρο της πίνουν τσίπουρο και των λακέρδα. Κάτι όντα περίεργα και ωραία. Να είχε ένα τραπεζάκι και για μένα εκεί δίπλα.
- Το Άστρο του Πρωινού, πάλι του Θανάση. Αν και εννοεί μάλλον την Αφροδίτη, δηλαδή τον Αυγερινό. Που δεν είναι άστρο αλλά πλανήτης, όμως φαίνεται σαν αστέρι στον ουρανό μας. Δηλαδή τι, δεν είναι όλα τα αστέρια άστρα; Κι όμως, όχι.
- Σοκολάτες Αστήρ, κυρίως πασχαλινά αυγά και λαγουδάκια μου έρχονται στο μυαλό.
- Τα 52 αστέρια της σημαίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ένα για κάθε πολιτεία. Γιατί διάλεξαν αστέρια και όχι κάτι άλλο;
- Αστροφεγγιά, το φως δηλαδή των αστεριών. Δεν ξέρω για τους άλλους, εγώ πάντως δεν βλέπω τίποτα αν δεν έχει φεγγάρι. Μόνο με τα αστέρια δεν οδηγούμαι πουθενά.
- Αστέρια στην παραλία της Τήλου, πέντε μέτρα από την σκηνή και με ένα μπουκάλι ρούμι χωμένο στον πάγο σε ένα φορητό ψυγείο. Ήταν τόσα πολλά εκείνο το βράδυ τα αστέρια.
- Μόλις συνειδητοποίησα ότι αν κοιτάς τον ουρανό από τον Βόρειο Πόλο και από την Ανταρκτική, δεν βλέπεις τα ίδια αστέρια.
- Το αστρόπλοιο Enterprize και ο κυβερνήτης του Captain Kirk που περισσότερο γνωστός έγινε από τα memes που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο Σβάιτσερ για τα αστέρια έγραψε ο Κωνσταντίνος Κυριάκος, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής~~~
Η φωτογραφία είναι του Nickolas Buer, ο Γαλαξίας όπως φαίνεται στην Ατακάμα, Χιλή
