Η κρεβατοκάμαρα είχε παράθυρο στα ανατολικά κι έτσι το φως του πρωινού ήλιου είχε ήδη πλημμυρίσει το δωμάτιο όταν ακούστηκαν οι πρώτες νότες από το ξυπνητήρι. Η Ωδή στη Χαρά από την 9η συμφωνία του Μπετόβεν.
«Φαίη, ξύπνα» παρήγγειλε στον εαυτό της, ενώ το σώμα της ανυπάκουο άπλωνε την άλλη του πλευρά στο ακάλυπτο μέρος του κρεβατιού.
Το ξυπνητήρι συνέχιζε πεισματικά, όμως τώρα η μελωδία εκτελούταν με πορδές. Γύρισε και κοίταξε μέσα από τα σκεπάσματα την οθόνη του κινητού τηλεφώνου.
«Τι ‘ν’ αυτό τώρα;»
Αναγκάστηκε να σηκωθεί για να κλείσει αυτή την άτεχνη φάρσα και δεν είχε πια διάθεση για τα μισόνειρα του μισοϋπνίου. Φρόντισε να αντικαταστήσει το ξυπνητήρι με μία σωστά ενορχηστρωμένη εκτέλεση της συμφωνίας και έβαλε την πρωινή τριπλή δόση καφέ στη μηχανή.
Η συνέχεια γνωστή. Χρονομετρημένη επίσκεψη στην τουαλέτα, πλύσιμο προσώπου με παγωμένο νερό και γρήγορες κινήσεις, σκούπισμα προσώπου με απολαυστική βία, λύσιμο πλεξούδας και ξεπατίκωμα μαλλιών με μερικά τινάγματα.
Για το φινάλε, έξοδος από την τουαλέτα και γλίστρημα στο πλακάκι ως τη μηχανή του καφέ που μόλις έχει στάξει την τελευταία σταγόνα στην κούπα. Γουλιά και ο ήχος κλήσης του τηλεφώνου που πρόλαβε τα «μμμ» της ευχαρίστησης.
«Παρακαλώ;»
«Καλημέρα, με συγχωρείς για τη μέρα και την ώρα, ήθελα να μάθω αν σκοπεύεις να περάσεις σήμερα από το θέατρο»
«Καλημέρα, μπορεί να πάω πιο μετά. Άλλωστε η πρεμιέρα ήταν χθες και πήγε καλά. Συνέβη κάτι; »
«Μάθαμε εκτάκτως ότι θα παρευρεθεί στην αποψινή παράσταση ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θερινού φεστιβάλ Στρασβούργου και θα ήταν καλό να γίνει μία πρώτη επαφή. Είναι από τις παραστάσεις που θέλουμε πολύ να περιοδεύσει έξω.»
«Η Παλυβού δεν θα είναι;»
«Ναι, φυσικά, απλώς ξέρεις πως είναι. Δεν θεωρεί σωστό να κάνει τέτοιου είδους επικοινωνίες η ίδια. Θα σας συνοδεύσει στο κρασί.»
«Καλώς. Εσύ; θα έρθεις;»
«Δεν θα μπορέσω σήμερα. Ευχαριστώ πολύ Φαίη μου. Θα σου στείλω λεπτομέρειες στο μέιλ σου και μιλάμε στο τηλέφωνο για ό,τι χρειαστεί»
Κυριακή. Το άγχος της αυξημένης πίεσης στη δουλειά και η ηθική ψευδαίσθηση της προσωπικής ευθύνης για τη σωστή ροή των εργασιών και την επιτυχία ως προς το αποτέλεσμα, με τα χρόνια είχε αρχίσει να αντικαθίσταται από το άγχος της έλλειψης χρόνου και ξεκούρασης. Άλλη μία Κυριακή με υποχρεώσεις και δεν είχε προλάβει καν να χουζουρέψει. Στην παύση της επεξεργασίας και αποδοχής της ανεπιθύμητης μοίρας, χάζεψε μια τούφα από τα μαλλιά της που είχε έρθει σε πρώτο πλάνο και την έλουζε ο ήλιος. Σχεδόν άσπρισε. Σχεδόν τριάντα πέντε.
~~
Η Μαργαρίτα Ιωάννου ήταν η βοηθός της διευθύντριας του Θεάτρου της Λεωφόρου και είχε μάθει πια στα πενήντα της να αποφεύγει την επιπλέον δουλειά. Για την ακρίβεια είχε μάθει να αποφεύγει όση περισσότερη δουλειά μπορούσε περνώντας την ευγενικά ή και απολυταρχικά σε συναδέλφους, με ευκολότερα θύματα συνήθως τους νεότερους και χαμηλόμισθους.
Στην πραγματικότητα δεν τίθετο ζήτημα ηλικίας τόσο, όσο σχέσης με την Αφέντρα Παλυβού. Τη γνωστή. Όποιος είχε αρκετή μιζέρια και θράσος, μπορούσε να μπει εύκολα στην αυλή της και να ξοδεύει τον εαυτό του στα κοσμικά ξεφορτώνοντας τις αρμοδιότητες του σταδιακά σε άλλους. Σε σημείο που όταν πια δεν έφταναν οι άλλοι ξεκινούσαν προσλήψεις.
Έτσι το Θέατρο της Λεωφόρου στηρίζει το κράτος, δημιουργεί θέσεις εργασίας, και προάγει τον πολιτισμό. Τι να φορολογηθεί; Να φορολογηθείτε εσείς οι αχαΐρευτοι που ξενυχτάτε στα μπαρ και δεν προσφέρετε τίποτα. Μόνο εκμεταλλεύεστε τον αλτρουισμό του κράτους ανάμεσα σε πλήθος παροχών και ευκαιριών.
Όποιος είχε άποψη και διάθεση για ζωή αντιθέτως, ανήκε στους τελευταίους
Η Φαίη πέρασε το πρωινό της με μισερή διάθεση και ντελίβερι, καθώς ακόμα και το μαγείρεμα φάνταζε να προσθέτει κόπο στην καμένη μέρα. Φρόντισε να χωρέσει μια βόλτα με το ποδήλατο για να εισπνεύσει λίγη άνοιξη και αποφάσισε ν’ αποφύγει να απαντήσει σε κλήσεις φίλων που θα είχαν διάθεση για Κυριακάτικες εξορμήσεις. Ωστόσο την πίκρανε όταν τελικά δε χτύπησε το τηλέφωνο.
~~
Κατά τις έξι έφτασε στην είσοδο προσωπικού του θεάτρου. Φόρεσε το καρτελάκι της και τα δύο φύλλα της πόρτας σύρθηκαν κι απομακρύνθηκαν αμέσως το ένα από το άλλο δίνοντάς της πρόσβαση.
«Φαίη Πλύφα, Παραγωγός» κι από κάτω το λογότυπο και το barcode.
«Good afternoon creature. May the inspiration and creativity be with you.» χαιρέτησε η Μπέτυ, το bot της υποδοχής.
Η πολιτική ορθότητα είχε αλλάξει ήδη αρκετά το λόγο και εξαρχής είχε προτίμηση στις προσφωνήσεις. Τα τελευταία δύο χρόνια είχε αντικατασταθεί η ρύθμιση της προσφώνησης humans σε creatures με την αυξανόμενη παρουσία τεχνητής νοημοσύνης σε μηχανές και σε υβρίδια εξελιγμένων, γενετικά τροποποιημένων κατοικίδιων ζώων.
Προχώρησε στον κομψό γυάλινο διάδρομο με τις μεταλλικές γωνίες και τις ψυχρές φωτιστικές ταινίες που πλαισίωναν το δάπεδο και μπήκε στο ασανσέρ. Πάντα ένιωθε βρώμικη όταν έμπαινε σ’ αυτό το χώρο. Τα παπούτσια της προλάβαιναν να μαζέψουν λίγη παραπάνω σκόνη στο δρόμο ως εκεί, που αποκαλύπτονταν ενισχυμένα στον ψυχρό φωτισμό.
Τέντωσε τα χέρια της προς την οροφή και πρόσεξε στον καθρέφτη το αντανακλαστικό σήκωμα του δεξιού μέρους του πάνω χείλους, που της έδινε μια εντύπωση αηδίας. Η πλάτη της ήταν δυνατή και μυώδης και κάπου εκεί, κάποιο νευρικό νήμα είχε εγκλωβιστεί με τρόπο που το τράβηγμα τον ώμων παρέσυρε την έκφραση του προσώπου.
~~
5ος όροφος. Μπαίνοντας στο γραφείο της ξεσκόνισε τα μπορντώ μποτάκια της και τίναξε μερικά χνούδια από το ίσιο μαύρο της φόρεμα. Έπιασε τα μακριά μαλλιά της σε κότσο και κάθισε μπροστά από τον υπολογιστή.
«Welcome Faye. Device is ready to connect.»
Μία μικρή στρογγυλή μεταλλική συσκευή δίπλα στην οθόνη του υπολογιστή άναψε το πράσινο λαμπάκι της και η Φαίη την έπιασε και τη συνέδεσε στην εμφυτευμένη υποδοχή στον δεξιό της κρόταφο.
Άνοιξε την αλληλογραφία της που εμφανίστηκε τρισδιάστατη μπροστά της και άρχισε να διαβάζει το μήνυμα της Μαργαρίτας για τον Ζερόμ Ρις, καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Στρασβούργου.
Πληκτρολόγησε το όνομά του στη μηχανή αναζήτησης και πέρασε μερικά νέα και φωτογραφίες του. Συνεχίζοντας την πλοήγηση σταμάτησε σ’ ένα άρθρο στα γαλλικά, με τίτλο:
“Συνεχίζεται ο δικαστικός αγώνας για τον Ζερόμ Ρις ο οποίος κατηγορείται για πολλαπλά περιστατικά κακοποίησης νέων γυναικών και ανδρών στο εργασιακό του περιβάλλον”.
Πίεσε με το δάχτυλό της τον τίτλο, αλλά το λογισμικό προστασίας της απαγόρευσε την πρόσβαση.
«Τουλάχιστον είναι ωραίος γκόμενος» είπε και αυτόματα προβληματίστηκε με την εγκεφαλική της κατάσταση.
Έσπρωξε στην άκρη τις ιστοσελίδες και την αλληλογραφία και αναζήτησε το παράθυρο της προσομοίωσης, όπου βρήκε ένα μοτίβο ευφορίας για να χαλαρώσει.
Η «επιστροφή του Ορφέα» του Philip Glass άρχισε να ακούγεται σαν να παράγεται οργανικά από τον ίδιο το χώρο. Οι αισθήσεις της Φαίης οξύνθηκαν και γέμισαν από αγαπημένα ερεθίσματα. Στη μύτη θυμάρι, στο πρόσωπο μελτέμι, στο δέρμα θάλασσα.
~~
Την αρτιότητα της εμπειρίας διέκοψαν βήματα από τακούνια που πλησίαζαν. Η Φαίη άνοιξε τα μάτια της που φαίνονταν διάφανα σαν πράσινο διαβρωμένο γυαλί μπίρας από την υγρασία.
Κοίταξε πρώτα τις ψηλές μαύρες γόβες που είχαν σταματήσει έξω από τη τζαμαρία του γραφείου. Συνέχισε στις τέλειες γυμνές γάμπες ώσπου βρήκε το ασημί σαγρέ ύφασμα να αγκαλιάζει τις καλοσχηματισμένες και πλούσιες θηλυκές καμπύλες και να σταματά σε μια αυστηρή λαιμόκοψη. Παρά την πρόοδο της επιστήμης ο λαιμός της δεν μπορούσε να κρύψει απόλυτα τη φθορά της χρήσης. Στο πρόσωπο τα πήγαινε πιο καλά.
Η Αφέντρα της χαμογέλασε και της έδειξε ένα μπουκάλι Bordeaux και δύο ποτήρια που κρατούσε. Επέτρεψε στον εαυτό της να περάσει και ξεκίνησε τη διαδικασία του σερβιρίσματος.
«Είμαι πολύ χαρούμενη που σε βρίσκω εδώ» της είπε «Θα τον λατρέψεις τον Ζερόμ.»
Της πρότεινε το ένα ποτήρι και τσούγκρισε.
«Μισό λεπτό να χαμηλώσω τη μουσική», είπε αμήχανα η Φαίη.
«Δεν χρειάζεται. Πολύ όμορφο. Τι είναι;»
«Ένας ξάδερφος μου, πρωτοεμφανιζόμενος», άφησε τον εαυτό της να πει, χωρίς να είναι σίγουρη αν είχε κάποιο κίνητρο.
«How amazing!» αντέδρασε εκείνη. «Πρέπει οπωσδήποτε να μου τον γνωρίσεις, αγάπη μου. Ακούγεται πολύ ταλαντούχος. Πώς τον λένε;»
«Φίλιππο… Φίλιππο Γυαλά».
Η Αφέντρα την κοίταξε με νόημα και μειδίασε. Την πλησίασε και ακούμπησε στο γραφείο μπροστά της. Άρχισε να διαγράφει κύκλους στα στήθη της Φαίης με το δάχτυλό της .
«Νομίζεις ότι είσαι έξυπνη;» της είπε μ’ έμπειρο νάζι και τράβηξε προς τα κάτω το φόρεμα της, μέχρι να βρει τη ρώγα της και να τη σφίξει στα δάχτυλά της με δύναμη.
Η Φαίη άφησε έναν αναστεναγμό και ένιωσε να την κυριεύει ένα συναίσθημα σεξουαλικής επιθυμίας και βίας. Πέρασε το χέρι της στις τέλειες χοντρές καστανές μπούκλες της διευθύντριας και την τράβηξε κοντά της. Άρχισαν να ανταλλάσσουν υγρά φιλιά με δαγκωματιές και να ξηλώνουν τα ρούχα τους με ανυπομονησία.
Σύντομα βρέθηκαν στο πάτωμα και η Αφέντρα είχε ήδη χώσει το πρόσωπό της ανάμεσα στα πόδια της Φαίης. Μέσα σε μπερδεμένα συναισθήματα έξαψης και λαχανιασμένες ανάσες η Φαίη άρχισε να σφίγγει τα πόδια της γύρω από το λαιμό της ανώτερης της.
«Δεν θα αλλάξεις», ψιθύρισε με μαλακούς λυγμούς, «κανείς σας δεν γίνεται να αλλάξει. Είναι πολύ αργά πια» είπε και σταύρωσε τα πόδια της με δύναμη εγκλωβίζοντας το κεφάλι της Αφέντρας. Έστριψε με δύναμη όλο της το σώμα αριστερά και μετά δεξιά αγκομαχώντας και ακούγοντας τους ήχους από τα σπασίματα στο λαιμό της να γεμίζουν το δωμάτιο.
~~
Δεν πρόλαβε να βιώσει τις στιγμές κενού που θα ακολουθούσαν, καθώς ένα φωτεινό μήνυμα στον υπολογιστή της την ξύπνησε.
Βρισκόταν καθισμένη στην καρέκλα ντυμένη όπως πριν. Το γραφείο ήταν τακτοποιημένο και δεν υπήρχε ίχνος της Αφέντρας ή του κρασιού.
«Oh no Faye! You seem to have used all your violent simulations for this month. We care for you. It is possible that you need some rest. Please choose one of the three options below for your next psychiatric appointment within the next days.»
Ετοιμαζόταν να επιλέξει μπερδεμένη ένα από τα ραντεβού όταν άκουσε τη σειρήνα του ασθενοφόρου από το δρόμο. Πλησίασε στο παράθυρο και κοίταξε κάτω.
Η Αφέντρα ήταν εκεί, ξαπλωμένη στο φορείο και την κοίταζε με ένα ξαφνιασμένο ακίνητο βλέμμα, περιτριγυρισμένη από έναν αξιόλογο αριθμό υπερκινητικού προσωπικού ασφαλείας.
Πρόσεξε το είδωλο της στο τζάμι. Το δεξί μέρος του χείλους της είχε σηκωθεί από τη σωματική της ένταση.
~~
Έκλαψε σα μικρό παιδί εκείνο το βράδυ. Λυπήθηκε.
Λυπήθηκε τους δυνάστες της που ήταν κι αυτοί εγκλωβισμένοι στη δική τους πλάνη και οδηγούνται κι αυτοί μαζί στην καταστροφή που οδηγούν τον κόσμο τους.
Την επόμενη μέρα έκοψε τα μαλλιά της κοντά κι ας μην της πήγαιναν. Πούλησε τα υπάρχοντα της κι αγόρασε ένα ιστιοπλοϊκό. Στη θάλασσα, που είχε μείνει λίγο ακόμα ανέπαφη κι ανεξερεύνητη από εμάς, τους δυνάστες του πλανήτη.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το διήγημα έγραψε η ΕΤ, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Περισσότερες ιστορίες με φόνους μπορείτε να διαβάσετε εδώ Murder Ballads https://sanejoker.info/category/murder-ballads
