Με περιμένω μάταια

0
979

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι 95101af3eb0a1bb0f52c897593eabc71-1024x546.jpg

«Εγώ ο ίδιος στην υπόλοιπη πραγματικότητα που αγνοώ, με περιμένω μάταια.»
Χούλιο Κορτάσαρ,  To Κουτσό

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σημείωση: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν δέχεται απαντήσεις. Για να διορθώσετε ένα πρόβλημα ή να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον λογαριασμό σας, επισκεφθείτε το κέντρο βοήθειας

Αυτό το γράμμα μπορεί να μην το λάβω ποτέ. Πάλι καλά που ακόμα δε σε ξέρω, γιατί αν σε ήξερα μπορεί να σε περίμενα κιόλας.

Κι αυτό τώρα, ίσως είναι μια απόπειρα γνωριμίας; Ίσως.

Δεν θέλω να σου φανώ θρασύς και απότομη, αλλά πες μου αν ερωτεύτηκα, αν αφέθηκα, αν σταμάτησα να φοβάμαι κι αν συγκράτησα να ονειρεύομαι αφού πάτησα αποδοχή στο update της ενηλικίωσης.

Σου γράφω μεθυσμένη. Σκεφτόμουν τις προάλλες πως όσο περισσότερα μεροκάματα μου εξασφαλίζω τόσο περισσότερο πίνω. Αναρωτήθηκα αν έχει κόφτη η κατανάλωση ή αν θα έρχεται πάντα σε αναλογία με το εισόδημά μου.

Πάντως ακόμα δε βρίσκω λόγο να σταματήσει και δεν ξέρω τι να πιστέψω. Μας λένε για το συκώτι, για τον εγκέφαλο για την καρδιά ως όργανα λειτουργικά, που σαπίζουν σαν ξύλα απροστάτευτα στην καταιγίδα.

Δεν μας λένε όμως για το εργαστήριο χημείας που συγκροτούν και τις αχαλίνωτες δυνατότητες που έχουν αν υποδεχτούν νέα υλικά για πειράματα. Αλλιώς θα ξέραμε ότι το ουίσκι έχει και βιβλιοθηκονομικές ικανότητες και μπορεί να ξεχωρίσει από τα αρχεία του μυαλού σου τις καλύτερες ιδέες σου και να στις παραδώσει χωρίς κόπο.

Σε φαντάστηκα χτενισμένη και πιο παχουλή να κάθεσαι σε ήσυχο σαλόνι και να διαβάζεις αυτό το γράμμα με την πλανερή κατανόηση του γονιού, ενώ πια δεν πίνεις, δεν τρως, δεν σκέφτεσαι ανθρώπινα, αλλά σαν ένα κανονικό ανθρωποκατασκεύασμα κι εσύ. Να μη ζεις για σένα, για ιδέες και όντα που σε ενθουσιάζουν αλλά για μια καριέρα, μια οικογένεια μια στείρα απ’ τ’ άλλα κοινωνία.

Αν έχω πέσει μέσα, θυμήσου ότι δεν μου αρέσεις έτσι. Και μη χαμογελάς σαν να ‘χεις περάσει από κει.

Αν πάλι είσαι ακόμα σε αναζήτηση χρυσών αναλογιών και θησαυρών της ισορροπίας τότε μάλλον γίνεσαι κι εσύ εμμονική με τη διαδικασία. Ήδη γνωρίζω ότι αυτό που αναζητώ δεν υπάρχει.

Τι να σου υπενθυμίσω από εδώ; Τι να σου πω που δεν το ξέρεις;

Νομίζω πως θέλω να σε γνωρίσω. Πριν απ’ τα 30 δεν θα ‘χω ήδη δει αρκετά. Το περίστροφο ας μείνει στην τσάντα ή στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου όπου συχνάζει. Αυτό ίσως να είναι μια δήλωση που δεν θα περιμένεις και αξίζει να στη θυμίσω.

Σκέφτηκα να σου γράψω και για τη μαμά και το μπαμπά, αλλά σε λυπάμαι γιατί μπορεί ως τότε να χουν πεθάνει. Μεγάλοι άνθρωποι.

Θα πάρω ένα πιο ασφαλές ρίσκο.

Όσο σου γράφω ο Δημήτρης χτενίζεται μπροστά στον καθρέφτη στον πάνω όροφο. Προσπαθεί να απομονώσει κινητικά τους μυς του κορμού και των χεριών του και σιγοτραγουδάει Δημητριάδη με τις γνωστές κορυφώσεις.

Θα βγει με τους φίλους του αλλά δεν έχει σημασία. Καθένας πρέπει να είναι σε ετοιμότητα.

Ο Νίκος έξω με το bmx κάνει αυτά που κι εσύ θα ήθελες να σου επιτρέπει το σώμα σου αλλά όσο σε ξέρω εγώ τουλάχιστον, δεν μπορείς.

Έχει αυτό το ίσιο λιγδιασμένο μαλλί, μια στρώση από πάστα γαριδάκια στα δόντια που μοιάζει να έχει μονιμοποιηθεί και νύχια μακριά και μαύρα. Όμως παραμένει γλυκούλης και περιζήτητος στα κορίτσια μ’έναν τρόπο.

Ακούω την “Τελευταία Μέρα” των Διάφανων Κρίνων και σκέφτομαι ότι είναι κάπως αντιφατικό τώρα που απευθύνομαι στο μέλλον. Αν δεν καταφέρει να φτάσει το γράμμα αυτό στον παραλήπτη του θα ‘χει και κάτι από τραγική ειρωνεία. Όμως ποιος άραγε να το διαπιστώσει;

Αν πάλι σε φτάσει, υποθέτω πως θα πάρεις το ίδιο cd που ακούω κι εγώ τώρα και θα το βάλεις σε ένα καλύτερο στερεοφωνικό. Δύσκολο να έχεις ξεμείνει με το δικό μου, αφού αμφιβάλλω αν θα λειτουργεί μέχρι του χρόνου. Άλλωστε πώς να ξέρω ότι το χεις γυρίσει στο spotify κι ότι αυτό υπάρχει;

Σε κάθε περίπτωση σου εύχομαι να έχεις μάθει να το παίζεις και στο πιάνο, άρα και να κωλοβαράς λιγότερο.

Νομίζω σου είπα πολλά. Δεν σκέφτομαι το μέλλον. Το ξέρεις κι εσύ. Μπορεί να σκεφτείς «τι μ’έπιασε;» αν ποτέ το βρεις.

Και τώρα γεια, περίμενέ με.

~~

«Εγώ ο ίδιος στην υπόλοιπη πραγματικότητα που αγνοώ, με περιμένω μάταια.»

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το κείμενο έγραψε η Ειρηλένα Τσάμη, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.