Τι είπε ο πρώτος Ινδιάνος που είδε τα καράβια του Κολόμβου;
«Μάγκες, μας ανακάλυψαν!»
Ζωρζ Περέκ, Χορείες Χώρων
~~
Ο Τσέχωφ έγραψε ότι το μεγαλύτερο προσόν ενός συγγραφέα είναι η αυτογνωσία.
Συγνώμη, Αντόν, σε αγαπώ πολύ, αλλά δεν νομίζω ότι είναι προαπαιτούμενο προσόν για να γράψεις, για να κάνεις τέχνη· όλοι μπορούν να κάνουν τέχνη, αρκεί να αφεθούν και να πιστέψουν στον εαυτό τους.
Η αυτογνωσία είναι ένα (ακόμα) απ’ τα κέρδη της συγγραφής, της δημιουργικότητας.
Και είναι κάτι πιο βαθύ ακόμα: Όταν κάνεις τέχνη δεν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, αλλά τον αναδημιουργείς, τον στήνεις πιο ισχυρό.
Ο Κουρτ Βούνεγκατ έλεγε ότι όταν κάνουμε τέχνη, η ψυχή μας μεγαλώνει.
Σίγουρα είναι κάτι καλό.
Η δημιουργικότητα είναι καταλυτική δύναμη για τη ζωή μας, αλλάζει τα πάντα.
Ο εαυτός μας είναι μια ήπειρος που κατοικείται – a priori. Γονίδια, φύλο, οικογένεια, θρησκεία, οικονομική/κοινωνική τάξη, γειτονιά, ποδοσφαιρική ομάδα, πόλη, κράτος, έθνος. Γεννιόμαστε «έτοιμοι προς χρήση» – και κανείς δεν μας ρώτησε τι θέλουμε απ’ αυτά.
Καθώς ζούμε, καθώς μεγαλώνουμε, ανακαλύπτουμε τον Νέο Κόσμο του εαυτού μας. Δεν το κάνουν όλοι· κάποιοι παραμένουν εγκλωβισμένοι σ’ αυτό που τους είπαν ότι πρέπει να είναι, να γίνουν και να παραμείνουν -χωρίς απόκλιση.
Για να γίνουμε άνθρωποι ελεύθεροι, άνθρωποι καινούριοι, έτσι όπως θέλουμε να είμαστε, πρέπει ν’ ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να τον αποδομήσουμε και να τον φτιάξουμε απ’ την αρχή -να ξαναφτιάξουμε το παζλ απ’ τα κομμάτια μας.
Για να γίνουμε άνθρωποι πρέπει να είμαστε εωσφορικοί. Να κάνουμε την ανταρσία ενάντια σε όσα μας δόθηκαν -χωρίς να τα ζητήσουμε.
Φιλία, έρωτας κι αγάπη, αυτοί είναι οι θεμέλιοι λίθοι της ζωής του ανθρώπου. Αλλά αυτό που τον κάνει να προχωρήσει παρακάτω είναι η δημιουργικότητα.
Όταν γράφουμε, όταν κάνουμε τέχνη, όταν δημιουργούμε, χτίζουμε νέους κόσμους, νέες πόλεις, νέες υποδομές στην ήπειρο μας. Χτίζουμε τον εαυτό μας.
Γεννιόμαστε κάπως, κάπου, κάποτε, αλλά μπορούμε να πάμε παρακάτω. Κι αυτός είναι ένας ωραίος στόχος, ένα νόημα· να μη ζήσεις τη ζωή έτσι όπως σου δόθηκε… αλλά έτσι όπως θέλεις.
Η συγγραφή, η τέχνη, είναι ένας τρόπος να χτίσεις τον Νέο Κόσμο του εαυτού σου.
~~
Έβγαλα νυχτερινή βόλτα την Πέρλα, τον κουτσό μας σκύλο. Καθώς γυρνούσαμε σπίτι άκουσα ένα γνωστό ακόρντο, μια φωνή να τραγουδάει: «Remember when you were young, you shone like the sun. Shine on you crazy diamond!»
Πήγα προς το συνεργατικό καφενείο της γειτονιάς, το “Ωραίον Ντεπώ”. Αλλά εκεί έπαιζαν Μάλαμα. Γύρισα πίσω. Ένα αυτοκίνητο πάρκαρε στο δρόμο, άκουγαν κάτι παραδοσιακό. Κοίταξα γύρω, άκουσα γύρω, δεν μπορούσα να καταλάβω από πού ερχόταν.
Γύρισα σπίτι. Σαν άνοιξα την πόρτα άκουσα ξανά τους Floyd. Βγήκα στο μπαλκόνι. Είχα αφήσει τη μουσική να παίζει. Αυτό που άκουγα στη γειτονιά, αυτό που έψαχνα να βρω, ερχόταν από μένα.
Έκατσα, ήπια μια γουλιά κρασί. Είδα ένα ζευγάρι έφηβων να περνάει. Ερωτευμένοι κι αμήχανοι. Remember when you were young, you shone like the sun.
Ωραία είναι να ζεις. Ακόμα πιο όμορφα όταν δημιουργείς.
Το καλύτερο απ’ όλα; Ν’ αναδημιουργείς τον εαυτό σου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οι “The Runaways” ήταν το πρώτο χαρντ ροκ γυναικείο συγκρότημα – 1976 (Joan Jett, Lita Ford, Cherie Currie, Sandy West, Jackie Fox).
