Όταν ο Οιδίποδας κι ο Νάρκισσος επισκέφτηκαν τον Τηλέμαχο
Βρισκόμαστε στην αυλή ενός πέτρινου σπιτιού με ένα τραπέζι στη μέση.
Ο Τηλέμαχος κάθεται στην αυλή κι ατενίζει τη θάλασσα, ώσπου ακούγεται η αυλόπορτα που ανοίγει. Μπαίνει μέσα διστακτικά ένας νέος με τραχιά χαρακτηριστικά.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Καλή σας ημέρα κύριέ μου, έχω χαθεί μπορείτε να βοηθήσετε; Σας ζητώ συγνώμη για την ενόχληση…
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Καλημέρα, καλέ μου άνθρωπε. Δεν ενοχλείς, αντιθέτως, χαρά μου. Πέρνα μέσα να σε φιλέψω κάτι. Έλα κόπιασε μέσα. Έλα. Για μένα είναι τιμή κι ευτυχία η επίσκεψή σου. Κάτσε σε παρακαλώ όπου θαρρείς ότι είσαι άνετα.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Έχεις τρόπους κι ανατροφή εμφανή. Σ΄ ευχαριστώ νέε μου.
Ξαφνικά ανοίγει απότομα η αυλόπορτα και μπαίνει μέσα ένας νέος με ένα λουλούδι στο πέτο κι ένα καθρεφτάκι στο χέρι.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Αουτς! Τι φυτό είναι αυτό καλέ; πα πα πα ! Με έσκισαν τα αγκάθια του. Ήμαρτον!
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Βουκαμβίλια λέγεται. Έχει κάποια αγκάθια, πρόσεχέ τα. Έλα κάτσε να σου φέρω ένα ποτήρι νερό να σου περάσει ο πόνος.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Ω ναι , θα κάτσω, μμμ… Α! θα κάτσω σε αυτή την καρέκλα που νομίζω ότι είναι η πιο αναπαυτική και μου ταιριάζει.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Βούι είσαι μωρέ; Όλες οι καρέκλες ίδιες είναι. Φιλοξενούμενος είσαι.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Κάνεις λάθος. Αυτή η καρέκλα έχει ένα μικρό βαθούλωμα κι είναι αναπαυτική και….
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Κάτσε όπου θέλεις. Χαίρομαι που βρήκες άνετη θέση. Πάω να φέρω το νερό και τους καφέδες.
Ο Τηλέμαχος εμφανίζεται μετά από λίγο με τα κεράσματα
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Ορίστε τα καφεδάκια σας. Στην υγεία σας.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Στην υγειά σου νέε. Δεν συστηθήκαμε όμως. Οιδίποδας λέγομαι του Λάιου και της Ιοκάστης.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Και τι μας ενδιαφέρει ποιανού είσαι; τες πα, Νάρκισσος εγώ παιδιά. Εσύ ομορφάντρα που μας κερνάς;
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Τηλέμαχος. Χάρηκα για την γνωριμία. Ποιος δρόμος σας έφερε από εδώ;
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Για το reunion ήρθα. Αποφοίτησα το 2018 κι ήρθα να δω τι εντύπωση θα κάνω στους συμμαθητές μου. Ανυπομονώ να ακούσω πως με βλέπουν μετά από τρία χρόνια.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Κι εγώ για την τελετή επανένωσης ήρθα. Αποφοίτησα το 1972. Θέλω να δω τους συμμαθητές μου. Να δω τι σπούδασαν, εάν έκαναν οικογένεια και φυσικά να δω ελπίζω κανέναν δάσκαλό μας να του πω τι έκανα στη ζωή μου για να με συγχαρεί.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Πλάκα κάνεις; τι σε νοιάζει τι θα πουν οι δάσκαλοι; Αυτοί άσχετοι ήταν κι άχρηστοι. Άσε που δεν θα χουν φράγκα για να έρθουν έως εδώ. Τώρα που το λες μια δασκάλα θυμάμαι που την έκανε η μάνα μου με τα κρεμμυδάκια. Είχε τολμήσει να με βγάλει έξω γιατί έβγαλα στην αίθουσα να φάω το κρουασάν μου. ΄Ακου εκεί η βλαμμένη. Κι ήρθε η μάνα μου την άλλη μέρα κι έγινε χαμός. Το παιδί πείναγε, της είπε , δεν ενόχλησε κανέναν. Χαχα ακόμη θυμάμαι τον τσακωμό και χαίρομαι.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Και δε γύρισε η δασκάλα να σου δώσει μια ανάποδη μαζί με τη μάνα σου να γυρίσεις είκοσι σβούρες; Δηλαδή εσύ θεωρείς ακόμη ότι είχες δίκιο; Ο Δάσκαλος είναι ιερός , είναι σα πατέρας και μάνα σου! Ό,τι λέει είναι νόμος!
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Πας καλά; Εγώ έκανα ότι ήθελα. Νόμος ήταν η δική μου γνώμη.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Υπερβάλλετε κι οι δύο θα έλεγα.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Μα άμα έκανες ότι ήθελες πώς έμαθες; εργασίες πώς έκανες; αποκλείεται να ‘χες όρεξη να ψάξεις εγκυκλοπαίδειες και πηγές για τις εργασίες σου χωρίς πειθαρχία.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Πας καλά; Εγκυκλοπαίδειες; πηγές; Τι ναι αυτό; Πηγές νερού εννοείς; χαχα ! Καλέ γκουγκλιά! Γκούγκλαρα ή συνήθως η μάνα μου έκανε την εργασία. Σιγά το πράγμα.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Μα αυτό είναι λογοκλοπή . Απαράδεκτο! Ντροπή!
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Πρρρρρρ, χαχαχα !!! Σιγά, γιατί αυτός που τα γραψε στο γκούγκλ που τα βρήκε; Χέστηκα για τις εργασίες εγώ.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Και πώς αποφοίτησες; πώς πέρασες τις εξετάσεις;
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Πας καλά; Ας τολμούσαν να με κόψουν. θα πήγαινε η μάνα μου εκεί και θα γινόταν χαμός! Εξάλλου ήταν αν-τι-παι-δα-γω-γι-κό να κόβεις το μαθητή, το έλεγε κι η υπουργός. Πάντα «πρώτα ο μαθητής» ήταν το σύνθημα καλέ δε θυμάστε; Κι η μανούλα μου, η καλύτερη του κόσμου. Πάντα με υποστήριζε και μου έκανε όλα τα χατίρια. τι πλειμομπίλ, τι κρουασάν και σοκολάτες, τι ιδιαίτερα, τι κολλέγιο μετά, τι ποδήλατα, τι μηχανάκι από τα δεκάξι κι ότι άλλο γούσταρα.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Νάρκισσε, περνούσες καλά την ώρα του μαθήματος; Αναπολείς κάτι από το μάθημα;
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Τράτζικ! Πας καλά; Βαρετά απίστευτα βαρετά! Σιγά μην αναπολώ κιόλας!
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Και στο σχολείο και στο κολλέγιο βαρετά; όλες τις ώρες βαρετά;
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Όλες! Μα όλες! Χάσιμο χρόνου. Άχρηστο το σχολείο.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Και δε βαριόσουν να βαριέσαι όλη μέρα ;
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Τι σχολείο είναι αυτό; Το δικό μου ήταν αυστηρό, αλλά μαθαίναμε. Έτσι και πήγαινες αδιάβαστος τις έτρωγες. Ξύλο από το δάσκαλο, ξύλο κι από τον πατέρα μετά. Αυτοί πάντα τα έβρισκαν και μας κυνηγούσαν κι οι δύο μαζί.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Τράτζικ!! Έλεος !
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Οιδίποδα, θυμάσαι τίποτα από αυτά που έμαθες με ξύλο;
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Βέβαια. Τις προθέσεις ακόμη τις θυμάμαι: εν, εις , εκ, συν, προς, προ, ανά, κατά….
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Δε λέω γι’ αυτά, Οιδίποδα. Στη ζωή σου έμαθες να είσαι ευτυχισμένος; να πατάς στα πόδια σου;
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Καθρεφτάκι μου πες μου έμαθα ή δεν έμαθα; υπάρχει πιο όμορφος από μένα;
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Γιατί; Τα μαθαίνει κανείς αυτά στο σχολείο; Τι λες τώρα; Αλήθεια εσύ σε τι σχολείο πήγαινες, Τηλέμαχε; Πότε αποφοίτησες;
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Εγώ αποφοίτησα το 2043. Τέλειωσα το σχολείο μετά τη επανάσταση των εκπαιδευτικών και μαθητών που ξεκίνησε το 2023 και τέλειωσε το 2026.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Ααα τι σχολείο ήταν; Σας άφηναν να τρώτε κρουασάν και σοκολάτες όποτε θέλατε; σας είχαν έτοιμες τις εργασίες; για πες, για πες.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Για πες ρε παιδάκι μου γιατί πολλά περίεργα ακούω.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Και βέβαια θα σας πω. Ο δάσκαλος στο δικό μου σχολείο ήξερε να μας μετατρέπει κάθε αδιέξοδο ως σημείο εκκίνησης.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Ε; Δεν κατάλαβα. Πού ήξερε ; τι αδιέξοδα λες; Εγώ δεν είχα κανένα. Πάλι θα βαριόμουν.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Αυτό μου έλειπε! Άμα είχα μάθημα και για τα αδιέξοδά μου θα τις έτρωγα όλη μέρα. Ανάθεμα κι αν έβρισκα λύση σε κανένα.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Μην βιάζεστε θα σας εξηγήσω. Ακούστε λίγο χωρίς να σκέφτεστε το δικό σας σχολείο. Στα δικά σας σχολεία αυτά ήταν αδύνατα κι εκτός της τότε εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Στο δικό σου σχολείο, Οιδίποδα, ο δάσκαλος ήταν βασιλιάς και πατέρας, ενώ στο δικό σου, Νάρκισσε, ήταν προλετάριος και μόνος. Στο δικό μου σχολείο όμως, ο δάσκαλος ήξερε να με προτρέψει να εγκαταλείψω τις εφήμερες άμεσες απολαύσεις και τις ψευδαισθήσεις τους και να με κάνει αναζητώ μια άλλη απόλαυση που είναι ικανή να με κάνει να μη βαριέμαι ποτέ, να αγαπώ τον εαυτό μου, να οδεύω προς την ευτυχία. Με έκανε να αναζητώ την ανακάλυψη και τη μάθηση. Δεν με επέκρινε ούτε με αμφισβητούσε ποτέ, ούτε με έκανε να πονώ, αλλά με βοήθησε να ανακαλύψω τον κόσμο και την ευτυχία. Η αίσθηση της ανακάλυψης της γνώσης και της σύνθεσης μιας εργασίας , με έκανε να μην βαριέμαι αλλά να νιώθω μια απίστευτη ευτυχία στο τελείωμα της.
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Μμμμ, δεν το χα φανταστεί ποτέ.
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Εεε; δεν βαριόσουν; αλήθεια τώρα;
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Νομίζω πως πέρασε η ώρα. Η τελετή επανένωσης θα έχει ξεκινήσει . Άντε σηκωθείτε να πάμε! Θέλετε να σας προσφέρω κάτι πριν πάμε;
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Βράζω από θυμό. Δως μου το μαχαίρι! Δώστο μου! Θα τον σκοτώσω τον άθλιο δάσκαλό μου! θα τον ξεκοιλιάσω όσες φορές με χτυπούσε! Να νιώσει όπως ένιωθα ! να δει πως ένιωθα !! να δει τι σημαίνει φόβος !
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ: Δώς μου ένα μπουκάλι ουίσκυ ! δως μου κάτι να μην βαριέμαι ! πως θα αντέξω τόση ώρα εκεί; με τα πόδια θα πάμε;;; δεν θα ρθει να μας πάρει κανείς;;;;
ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ: Πάρτε ένα λουλούδι για τον δικό μου δάσκαλο και μην πάτε στους δικούς σας ! Άντε πάμε !
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η ιδέα του σχολείου Οιδίποδα, Νάρκισσου και Τηλέμαχου, είναι απ’ το βιβλίο «Η ώρα του μαθήματος» του Μassimo Recalcati
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τον διάλογο έγραψε η Νάγια Πιέρρου, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
