(
Είναι νύχτα. Η Jolene έχει απλώσει τα πόδια της στα κάγκελα του μπαλκονιού και το φόρεμά της έχει ανέβει στους μηρούς της. Καπνίζει ένα τσιγάρο υπεροπτικά και αδιάφορα και κοιτάζει τη θάλασσα.
Ακούει ένα θόρυβο και στρίβει αργά το κεφάλι. Είναι η Dolly. Η Jolene κάνει μια ενοχλημένη γκριμάτσα και ξανακοιτάει μπροστά, συνεχίζοντας το τσιγάρο της.)
Jolene: Δεν περίμενα ότι θα ξανάρθεις.
Dolly: Σκέφτηκες καθόλου αυτά που σου ’πα;
Jolene: Δε συνηθίζω να σκέφτομαι αυτά που λένε οι άνθρωποι όταν παραληρούν.
Dolly: Κακώς, τότε λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες.
(Η Jolene γυρνά και την κοιτάζει με μισό χαμόγελο. Και ξαναγυρίζει μπροστά.)
Jolene: Δεν μπορώ να κάνω κάτι για σένα.
(Η Dolly χαμηλώνει το πρόσωπό της με απόγνωση.)
Dolly: Σε παρακαλώ, προσπάθησε να με καταλάβεις.
Jolene: Τι να καταλάβω; Ότι ο άντρας σου με γουστάρει και δε θέλεις να τον χάσεις; Ε, το κατάλαβα. Εγώ τι θες να κάνω;
Dolly: Θα ΄θελα… Θα ΄θελα να προσπαθήσεις να τον αποφεύγεις. Να μην ενδώσεις μόνο και μόνο για να κάνεις την πλάκα σου. Θα ΄θελα να φύγεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ξέρω ότι είσαι περαστική από δω.
(Η Jolene χαμογελάει ειρωνικά.)
Jolene: Πολύ διασκεδάζω με εσάς τα λαϊκά κορίτσια που νομίζετε ότι το χειρότερο που μπορεί να σας συμβεί είναι να γαμήσει ο άντρας σας μια άλλη γυναίκα.
(Η Dolly σηκώνει το κεφάλι της απότομα.)
Jolene: Άσε που δεν είναι άντρας σου, απ΄όσο ξέρω. Είστε παντρεμένοι;
Dolly: Τι σημασία έχει; Είναι ο άντρας μου!
Jolene: Ε, να τον χαίρεσαι! Είναι δικός σου, λοιπόν! Πού είναι το πρόβλημα; (Η Dolly βουρκώνει.)
Dolly: Σ’ έχει ερωτευτεί. Jolene: Πού το ξέρεις; Στο είπε;
Dolly: Το βλέπω.
Jolene: Πώς το βλέπεις δηλαδή;
Dolly: Βλέπω τον τρόπο που σε κοιτάζει. Γνωρίζω το βλέμμα του, τους τρόπους του, τις επιθυμίες του, τα γούστα του. Ξέρω.
Jolene: Χρυσή μου, μπορεί να νομίζεις ότι ξέρεις κάποιον και αυτό να μη σημαίνει απολύτως τίποτα. Οι άνθρωποι αλλάζουν.
Dolly: Μη μου κάνεις μάθημα! Ξέρω πολύ καλά τι λέω! Σε θέλεις, σε γουστάρει, σε βλέπει στα όνειρά του! Είμαι σίγουρη!
Jolene: Περίεργο που είσαι σίγουρη για το υποσυνείδητο κάποιου άλλου. (Η Dolly ξεσπάει σε κλάματα.)
Dolly: Δεν είναι κάποιος άλλος… είναι ο σύντροφός μου… η μεγάλη μου αγάπη… είναι ό,τι σημαντικότερο…
(Η Jolene ξεσπάει σε γέλια.)
Jolene: Πολύ ποιητικό! Εσύ είσαι τρελά καψούρα, γι’ αυτό έχεις πέσει τόσο χαμηλά!
Dolly: Έτσι το βλέπεις;
Jolene: Πώς να το δω! Είσαι αστεία και γραφική που μιλάς σε μια άγνωστη για τους φόβους σου αντί να μιλάς στον άντρα σου! Το κάνουνε πολλές στο σινάφι σου αυτό!
Dolly: Άκουσε να δεις, γαμιολίτσα, εμένα με γνωρίζει όλος ο κόσμος! Είμαι πετυχημένη καλλιτέχνης κι επιχειρηματίας, είμαι ακτιβίστρια, είμαι σύμβολο του σεξ για πολλούς! Δεν είμαι σίγουρη ότι είσαι σε θέση εσύ να με κρίνεις, κατάλαβες;
(Η Jolene γυρίζει απότομα το κεφάλι της και την κοιτάει.)
Jolene: Τότε γιατί είσαι εδώ;
(Η Dolly ξεσπάει πάλι σε κλάματα.)
Dolly: Γιατί δε γίνεται να τον χάσω… γιατί αν δεν είχα τον άντρα μου δε θα έκανα τίποτα από όλα αυτά… Είναι η έμπνευσή μου, είναι η δύναμή μου, από εκείνον ξεκινάνε όλα … Υποφέρω… Από τότε που αντιλήφθηκα τι συμβαίνει δε μπορώ να κοιμηθώ…
Jolene: Αυτό που… αντιλήφθηκες είναι της φαντασίας σου, αυτό καταλαβαίνω εγώ.
Dolly: Μα… δεν έχεις νιώσει ποτέ αυτά που νιώθει κάποιος άλλος; Δεν έχεις έρθει τόσο κοντά με κάποιον που να σκέφτεσαι τις σκέψεις του, να νιώθεις τα συναισθήματά του;
(To αδιάφορο ύφος της Jolene γίνεται ενοχλημένο.)
Jolene: Όχι.
Dolly: Όχι; Ε, να κάτι που έχω εγώ και δεν έχεις εσύ!
Jolene: Και είδαμε σε τι απόγνωση σ’ έχει φτάσει!
Dolly: Η απόγνωση είναι μόνο ένα από τα συναισθήματα που νιώθω ηλίθια! Ξέρεις από συναισθήματα; Πάρε ένα λεξικό και βρες τα όλα, όλα τα έχω νιώσει για τον άντρα μου, όλα!
Jolene: Συγχαρητήρια, θα σου δώσουμε βραβείο! Είσαι η πλούσια, σεξοβόμβα, αναγνωρισμένη καλλιτεχνάρα που έχει βιώσει την απόλυτη αγάπη κι έρχεται εδώ να ικετεύσει μια άγνωστη να μην της πάρει το κελεπούρι!
Dolly: Ναι και δεν ντρέπομαι! Είναι κρίμα όλο αυτό που έχουμε να χαθεί για μια μαλακισμένη κοκκινομάλλα που το παίζει σειρήνα!
Jolene: Και τι είναι ο άντρας σου λοιπόν, το παιχνιδάκι σου που φοβάσαι μη στο πάρουν; Ένα άβουλο πλάσμα που χρειάζεται να παρακαλέσεις για να μη σε αφήσει; Αυτή είναι η μεγάλη σου αγάπη;
Dolly: Δεν είναι άβουλος! Είναι ρομαντικός, ιδεαλιστής κι ονειροπόλος, είναι ελεύθερος και δεν έχει ανασφάλειες όπως εγώ, είναι σίγουρος για τον εαυτό του, δε με θεωρεί ιδιοκτησία του, αν και πολύ θα το ΄θελα! Μόνο μ’ αγαπάει, μ’ αγαπάει πολύ και το ξέρω, θα έκανε τα πάντα για να είμαι καλά εγώ, εκτός από το να θυσιάσει τον εαυτό του. Είμαι η αγάπη της ζωής του!
(Η Jolene φωνάζει δυνατά.)
Jolene: Και τότε γιατί είσαι εδώ!
Dolly: Γιατί ξέρω ότι μαγεύεται από οτιδήποτε πανέμορφο και καμία σύμβαση δε θα τον εμπόδιζε να το ζήσει… Κι εσύ δεν είσαι απλά όμορφη Jolene… εσύ είσαι σαν ξωτικό του παραμυθιού… σχεδόν εξωπραγματική, γαμώ την πουτάνα μου.
(Η Jolene κουνάει το κεφάλι δεξιά αριστερά, σαν να είναι απελπισμένη.)
Jolene: Γιατί δε μιλάς στον ίδιο;
Dolly: Και τι να του πω; Να μη σ’ ερωτευτεί; Tα συναισθήματα μερικές φορές απλά συμβαίνουν. O έρωτας απλά συμβαίνει. Κι εκείνος δεν είναι από αυτούς που θα κάνουν πως δεν τον είδαν. Όλα αυτά που πάνω του λατρεύω, όλα τώρα τα μισώ.
Jolene: Τότε θα πρέπει κάθε φόρα που του αρέσει κάποια να σε παρατάει, αυτό μου λες;
Dolly: Τι λες; Σου μιλάω για έρωτα, δε σου μιλάω για παιχνίδια ούτε για καύλες! Σου μιλώ για έρωτα, ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
(Η Jolene αρχίζει να ουρλιάζει.)
Jolene: Όχι! Δεν ξέρω τι σημαίνει έρωτας και δεν ξέρω τι σημαίνει αγάπη! Και ναι, τα ΄χω δει στο λεξικό, τα ΄χω δει και σε ταινίες αλλά δε τα ΄χω νιώσει ποτέ και ξέρεις γιατί; Γιατί όλοι έχετε ανάγκη από ένα άπιαστο όνειρο, μια καλοφτιαγμένη καρικατούρα που να σας θυμίζει πόσο λίγοι είστε και πόσο ιδανικοί είναι όλοι οι άλλοι, γουστάρετε να μιζεριάζετε ενώ έχετε τα πάντα, είστε θλιβερά πλάσματα με τόσο μεγάλο εγωισμό που αντί να θαυμάζετε, ζηλεύετε, ζηλεύετε ό,τι έχει ο άλλος που νομίζετε ότι δεν έχετε εσείς και ζείτε μέσα στο κεφάλι σας, σαμποτάροντας τον ίδιο σας τον εαυτό, πνιγμένοι στις γελοίες ηθικολογίες σας και πάντα ψάχνετε κάποιον να σας δώσει έμπνευση, να σας θυμίσει γιατί η ζωή είναι ωραία, να σας ξυπνήσει το πάθος και να μπει σε όλα εκείνα τα κουτάκια που έχετε στο μυαλό σας, να αλλάζει όπως θέλετε εσείς για να συνεχίσει να χωράει στα γαμημένα τα κουτάκια σας και να μείνει εκεί κλειδωμένος για πάντα!
(Της φεύγει ένας λυγμός.)
Όσοι με πλησιάζουν, θεωρούν ότι είμαι μια έννοια κι όχι άνθρωπος. Και προβάλουν επάνω μου τόσα πολλά σκατά, που πολύ σύντομα απογοητεύονται και μετά αράζουν ικανοποιημένοι στις Ντόλες και τις Νταίζες τους κι εγώ μένω πιο μόνη από όσο ήμουν πριν κι εσείς ερωτεύεστε και τρώτε χυλόπιτες και κλαίτε και γελάτε κι αντί να το αποδέχεστε και να χαίρεστε για αυτό, ζηλεύετε ένα φάντασμα! Υποφέρετε για κάτι που δεν υπάρχει! Εσύ καταλαβαίνεις τι σου λέω;
(Η Jolene τρέμει και το πρόσωπό της έχει γεμίσει οργισμένα δάκρυα, μοιάζει περισσότερο με Μαινάδα πλέον, παρά με Σειρήνα.)
Dolly: Νομίζω πως ναι.
(Η Jolene κάνει ένα βήμα πίσω και προσπαθεί να συμμαζέψει τις μύξες της, το τρέμουλο και τα νεύρα της. Παίρνει σαρκαστικό ύφος.)
Jolene: Έγινα αρκετά άσχημη τώρα ώστε να πάψεις να ανησυχείς;
Dolly: Κορίτσι μου, είσαι πιο όμορφη από ποτέ.
Αγκαλιάζονται.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
To ντουέτο έγραψε η Νέλλη Σωτηρίου, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
