1) Στο αυτοκίνητο ανακατευόμουν μικρός. Θυμάμαι ακόμα τη μυρωδιά στο πίσω κάθισμα του Πόλσκι του παππού μου, μύριζε ψαρίλα και βενζίνη.
2) Μετά από ερωτικές απογοητεύσεις το αμάξι είναι το πρώτο που θα την πληρώσει. Πρώτον θα μείνει άπλυτο για μήνες. Έπειτα θα γεμίσει σημάδια, λίγο κίτρινη μπογιά από το κολονάκι που έξυσα γιατί δεν με ένοιαζε, ένα σπασιματάκι ο καθρέπτης που ξέχασα να κλείσω, ένας σπασμένος υαλοκαθαριστήρας γιατί κάποιον θύμωσα παρκάροντας σα γάιδαρος -για να χτυπήσω το κουδούνι της ξημερώματα.
3) Είναι αεροδυναμικό, με καμπύλες και αεροτομές, έχει το γουάου που είχαν τα αυτοκίνητα των κινούμενων σχεδίων που έβλεπες τα Σάββατα το πρωί, και είναι μπλε, το αγαπημένο σου χρώμα. Πατάς το γκάζι κι είναι ελαφρύ, προχωρά σα να το φύσηξε ο αέρας, αλλά ο ήχος είναι γεμάτος και αντρικός.
4) Τρελαίνομαι για μεγάλα πορτ μπαγκάζ και πάντα αστειεύομαι ότι χωράει και τρία πτώματα. Όμως δεν είναι ακριβώς αστείο, κάθε φορά που το κοιτάω αυτό σκέφτομαι, πόσα πτώματα θα μπορούσαν να στοιβαχτούν εκεί και τρομάζω, θεούλη μου σχώρα με.
5) Δεν είμαι ακόμα γέρος, όμως έρχεται πιο γρήγορα από όσο περιμένεις. Ξέρεις, δεν θα έχουμε το πρόβλημα που είχαν οι γέροι μας, που τους παίρνουνε το αμάξι με το ζόρι, μη φάνε κανέναν λάχανο. Στο δικό μας το μέλλον τα αυτοκίνητα θα είναι αυτοοδηγούμενα, εμείς θα απλά θα καθόμαστε μέσα και θα δίνουμε οδηγίες, πήγαινε με σύνταγμα , στρίψε εδώ, πρόσεχε, μη τρέχεις καλέ, πού πας, θα μας σκοτώσεις, σταμάτα να κατέβω απαπαπαπα
6) Αν ποτέ γίνω πολιτικός και με τοποθετήσουν σε θέση ευθύνης και τύχει αυτή η θέση να είναι υπουργός και μάλιστα στο χειρότερο υπουργείο αυτό της προστασίας του πολίτη με τους μπάτσους, ξέρω τι πρέπει να κάνω. Το 100% των σωμάτων ασφαλείας στην τροχαία. Όλοι να κόβουν κλήσεις, να σταματάνε τους μεθυσμένους, και να παίρνουν με γερανούς αυτοκίνητα, χαμός. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια.
Α) Ασφαλείς και για περπάτημα δρόμοι
Β) Ικανοποιημένο αίσθημα ασφάλειας της ζωής και της περιουσίας
Γ) λιγότερη αστυνομική βία. Μπαμ, προμπλεμ σολβντ. Πού είπαμε στρίβω φιλαράκι;
7) Η ορολογία των μηχανολογικών όρων των αυτοκινήτων στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρα γαλλικής προέλευσης. Σασμαν, καρμπυρατέρ, πόρτ μπαγκάζ κοκ. Το ίδιο συμβαίνει και στο σινεμά. Μοντάζ, ντεκουπάζ, μπλονζέ. Τι κοσμική σύμπτωση είναι αυτή όπου γρασαρισμένοι φαναρτζήδες και μυρωδάτοι κουλτουριάρηδες μιλούν μια γλώσσα που δεν ξέρουν, σε μια χώρα που δεν παράγει ούτε σινεμά, ούτε αυτοκίνητα. Σε λα βι.
8) Αυ το κί νη το.
Οδηγώ με το βλέμμα στο κίνητο
Το στόμα σου διπλα μου αμίλητο
Τρακάρω στη στροφή και φίνιτο
9) Οδηγούσε μεθυσμένος κι ενώ το γνώριζε δεν μπορούσε να σταματήσει τον εαυτό του. Τα φώτα του δρόμου αναβόσβηναν σα φωτορυθμικά, η μηχανή μούγκριζε γλυκά και το μυαλό του θολό φαντασιωνόταν το αμάξι να απογειώνεται απαλά και να βγαίνει από την ατμόσφαιρα, να στροβιλίζεται ανάμεσα στους γαλαξίες. Κάθε στροφή ήταν μια μαύρη τρύπα που η βαρύτητα της τον ρουφούσε και τον εκτόξευε σαν σφεντόνα προς την επόμενη στροφή. Μέσα σε δευτερόλεπτα ένα σύμπλεγμα αστεροειδών εμφανίστηκε μπροστά του ενεργοποίησε τις ασπίδες και ξεκίνησε μανούβρες αποφυγής. Τα συστήματα πρόσκρουσης άναψαν κόκκινα και το σύστημα πλοήγησης βγήκε οφλάην. Βρέθηκε να αιωρείται στο κρύο σύμπαν ανάμεσα στους λευκούς νάνους και τους κόκκινους γίγαντες.
10) Ο φίλος μου ο Χ κουβάλαγε ίσα με μισό κιλό φούντα στο Φίατ Πουντο (αυτό που είχε πάει δάνειο να το αγοράσει αλλά δεν είχε δίπλωμα ούτε και λεφτά να αποπληρώσει το δάνειο, οπότε δύο χρόνια μετά η τράπεζα του το πήρε πίσω σμπαραλιασμένο πλέον). Ανέβαινε ένα στενό του Ψειρή ανάποδα φυσικά και ένας Δελτάς του έκανε σήμανα σταματήσει. Εκείνος έβαλε όπισθεν έπεσε πάνω σε δυο παρκαρισμένα, έκανε αναστροφή σε ένα άδειο πάρκινγκ και βγήκε στην Ερμού με τις μπάντες πριν ο Μαλλιάς που καθόταν δίπλα του του πει ότι δεν ήταν Δελτας απλά ένα ντελιβερι.
11) Οι άντρες λέει οδηγούν καλύτερα από τις γυναίκες γιατί κάτι στον αντρικό εγκέφαλο ευνοεί τη μηχανιστική σκέψη ενώ στον γυναικείο ευνοείται το συναισθηματικό μέρος. Όχι άλλες πίπες θεέ μου, τι μαλακίες έχουμε σκεφτεί για να διαχωρίσουμε τους κόσμους μας, για να υποβιβάσουμε τον άλλο, για να παραμένουμε μόνοι.
12) Πόσο μαγικά έμοιαζαν τα αυτοκίνητα όταν ήμουν μικρός, τώρα δεν τους δίνω καμία αξία. Τα παπούτσια μου πιο σημαντικά τα θεωρώ.
13) Πες ότι υπάρχει ένα ξόρκι που δίνει ζωή σε άψυχα αντικείμενα και πες ότι το χρησιμοποιούσα για να ζωντανέψω το αμάξι μου τι διαφορά θα είχε από ένα κακοποιημένο γαϊδουράκι στα στενά της Σαντορίνης;
14) Να βάλω κατοστάρα που έχω σε προσφορά με ρωτάει ο βενζινάς. Ναι φίλε, μισό λεπτό να βάλω ενέχυρο το σπίτι μου
15) Στο ντουλαπάκι του σέατ έχω κάτω από την άδεια και το μάνιουαλ του αυτοκινήτου έχω ένα μαχαίρι για παν ενδεχόμενο. Συμβουλή του Γιώργου. Ποτέ δεν ξέρεις σε τι τρελό θα πέσεις καμιά μέρα μου ελεγε. Στο τιμόνι οι άνθρωποι γίνονται κτήνη. Η αλήθεια είναι ότι γυάλιζε το μάτι του.
16) Μεγάλη εφεύρεση τα ντράιβ θρου. Μεγαλύτερη τα ντραιβ ίν. Για τα ντράιβ μπάι θα σου πω όταν γυρίσω από το Αμέρικα.
17) Πώς μου λείπει η μουσούδα σου πάνω στο μοχλό ταχυτήτων. Και οι τρίχες να σηκώνονται σύννεφο όταν άνοιγα τα παράθυρα με μεγάλη ταχύτητα. Και πάντα ήξερες ότι φτάνουμε όταν έβγαινα από την αττική οδό, σήκωνες αυτιά και μύριζες τη γειτονιά μας. Ναι, κούκλε μου, φτάσαμε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το κείμενο έγραψε ο Κώστας Μπούκλας, στο πλαίσιο του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής.
Η φωτογραφία είναι του Ρόμπερτ Φρανκ (1952, Couple/Paris)
