από την Ιωάννα Περλίγκα
~~~~~~~~~~~~~~~
“I leave no trace of wings in the air,
but I am glad I have had my flight.”
Fireflies, Rabindranath Tagore
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Σέρνομαι στο κρεβάτι, κάμπια χορτασμένη από όνειρα ληθαργικά μαζί κι αγωνιώδη. Το κουκούλι του ύπνου έχει γεύση κολλώδη, μπεσαμέλ καμωμένη από κάσιους.
Το δεξί πόδι μου ψάχνει δροσερές ρωγμές στα σεντόνια – για λίγο η υγρασία διαπερνά τους πόρους του δέρματος και ποτίζει ξύλινα παρτέρια με χρωματιστές, βουνίσιες ανεμώνες.
Γυρίζω μπρούμυτα – οι πτυχές του μαξιλαριού χαράσσουν ρυάκια στο πρόσωπό μου γεμάτα πληροφορίες που θ’ αποκρυπτογραφήσω καθώς θα με περιεργάζομαι σε λίγο στον καθρέπτη. Το στόμα μου μισάνοιχτο, αποζητά καθησύχαση – επίγευση φρεσκοψημμένου ψωμιού σε χωριάτικο ξυλόφουρνο.
Ρουθουνίζω νωχελικά καθώς αντιλαμβάνομαι ιώδη νότα κορυφής να ξετυλίγει καρδιά από βιολετί λίγο πριν ανακουφιστεί στη βάση από γαιώδες ταμπά – συνέργεια που με περιβάλλει σα χρονοκάψουλα και διαστέλλει το χρόνο σε μια άκρως πραγματική, κι όμως δυσάρεστα παροδική αίσθηση «αρκετού».
Εντάξει. Σκληρό, μα πρέπει ν’ ανοίξω τα μάτια.
Ψαχουλεύω στο δάπεδο το διακόπτη του φωτιστικού. Νιώθω τα μέλη μου βαριά σαν ήχο εκκλησιαστικού οργάνου.
Από κάπου μέσα μου χρειάζεται ν’ ανασύρω ενθουσιασμό οξύρρυγχο, να τρυπήσω το κουκούλι του τετριμμένου και να βγάλω φτερά μελωδικά, πολύχρωμα και λεπτοφυή – μια πεταλούδα που θα προσπαθήσει να ζήσει τη μέρα της σα να ‘ναι η τελευταία.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Φωτογραφία: “On an invisible horizon, under a dark sky, a fragile butterfly dances with happiness defying a sandstorm, enjoying her freedom.” – Cristina García Rodero
