21 Μαρτίου 2018
Θέμα: “Ποια εποχή μου αρέσει πιο πολύ”
Η κυρία μας είπε να γράψουμε έκθεση για την άνοιξη, γιατί χθες μπήκες η άνοιξη. Εγώ την είπα ότι δεν μπήκε η άνοιξη, γιατί κάνει κρύο και βρέχει κι έχει συννεφιά. Η κυρία είπε ότι μπήκε η άνοιξη μερολοριακά, μερολογιακά.
Ο Κώστας πίσω μου, που κάνει όλο αστεία κι έχει πολλή πλάκα, είπε στην κυρία αν η άνοιξη μπήκε με ρολό κιμά στο γιακά. Γελάσαμε, αλλά η κυρία δεν γέλασε.
Μας είπε ότι μπήκε η άνοιξη, ότι πάντα τότε μπαίνει η άνοιξη, γιατί το λέει το ημερολόγιο. Κι εγώ της είπα ότι αν χιονίζει πάλι μπαίνει η άνοιξη; Η κυρία είπε ναι. Μετά της είπα αν έχει ανεμοστρόβιλους και παγετώνες όπως στην εποχή των παγετώνων πάλι μπαίνει η άνοιξη;
Η κυρία δεν είπε, αλλά είδα ότι εκνευρίστηκε. Γιατί όταν εκνευρίζεται γυρνάει και σβήνει τον πίνακα και να μην έχει τίποτα ο πίνακας πάλι τον σβήνει.
Έγραψε στον πίνακα το θέμα της έκθεσης και μας είπε να τη γράψουμε στο σπίτι. Έτσι είπε και μετά είπε κάτι άλλο. Γι’ αυτό θα γράψω την έκθεση.
Απ’ όλες τις εποχές η πιο αγαπημένη μου είναι πρώτο το καλοκαίρι. Γιατί τρώμε παγωτά, γιατί δεν έχει σχολείο, και γιατί πηγαίνουμε στη θάλασσα. Δεν καθόμαστε πολλές μέρες στη θάλασσα, αλλά ο μπαμπάς δεν θέλει να του λέμε ότι καθόμαστε λίγες γιατί εκνευρίζεται.
Η πιο αγαπημένη μου δεύτερη δεν είναι η άνοιξη, είναι ο χειμώνας. Δεν μου αρέσει όλος ο χειμώνας, μόνο τα Χριστούγεννα. Αλλά η άνοιξη δεν έχει Χριστούγεννα, γιαυτό είναι δεύτερη ο χειμώνας.
Τρίτη είναι το φθινόπωρο γιατί έχω τα γενέθλια μου. Τα γενέθλια μου είναι τον Οκτώβρη και τώρα θα γίνω δέκα χρονών.
Τελευταία που μου αρέσει είναι η άνοιξη. Μου αρέσουν τα λουλούδια κι οι πεταλούδες κι οι πασχαλίτσες, αλλά μένουμε στην πόλη. Έτσι δεν μου αρέσει η άνοιξη.
Αν υπήρχε και άλλη εποχή η άνοιξη θα έβγαινε πέμπτη. Κι αν υπήρχε κι άλλη θα έβγαινε έκτη.
Αλλά μου αρέσει λίγο το Πάσχα. Όχι πολύ γιατί λυπάμαι τα κατσικάκια και γιατί δεν μου αρέσει να τρώω κατσικάκια.
Αυτές είναι οι εποχές που μου αρέσουν, κανονικά όχι μερολογιακά.
(Ο μπαμπάς που τον ρώτησα είπε η αγαπημένη του εποχή είναι η πρώτη του μήνα. Πάντα έτσι εκνευρίζεται όταν τελειώνουν τα λεφτά του.)
Μαρία Πολιτάκου
~~~{}~~~
Πρώτη μέρα της άνοιξης κι αρχίδια καπαμά. Πρώτη μέρα του μήνα που τέλειωσαν τα λεφτά θα πρεπε να λέγεται.
Για να τα βγάζουμε πέρα θα πρεπε να πληρωνόμαστε την πρώτη και στις είκοσι. Κι ανοιχτήκαμε λιγάκι, τι ανοιχτήκαμε, δυο ρούχα πήραμε, γιατί λέμε μπήκε η άνοιξη. Και έλεγαν πριν δέκα μέρες στην πολυκατοικία να βάλουμε πετρέλαιο ή να μη βάλουμε.
Είστε με τα καλά σας; τους λέω. Τι πετρέλαιο, αφού μπήκε η άνοιξη.
Ωραία τα ‘πα. Ξεπαγιάσαμε πάλι.
Αλλά δεν είναι το κρύο που με πειράζει, αυτό -που θα πάει;- αυτό θα τελειώσει, άνοιξη μπήκε, κοντεύει Πάσχα.
Τα λεφτά που τελειώσαν με πειράζουν. Περισσεύουν δέκα μέρες απ’ τον μήνα πάντα. Κι είναι τότε που πας στο σούπερ και μετράς ένα ένα τι παίρνεις, μη γίνουμε και ρεζίλι στα ταμεία.
Η μικρή έγραφε έκθεση και με ρώτησε ποια εποχή προτιμάω. Τι να της πεις; Παιδί είναι, πού να καταλάβει; Ωραία είναι να ‘σαι παιδί, ούτε προβλήματα ούτε ξέρεις τι σου γίνεται.
Κορόιδευα τον πατέρα μου κι εγώ, το θυμάμαι. Μόνο τον κορόιδευα; Είχα βρει που έκρυβε τα λεφτά και πήγαινα και βούταγα για ν’ αγοράζω κασέτες. Κάποια φορά το κατάλαβε ότι έλειπαν λεφτά και μ’ άρχισε στις ανάποδες. Πήρε τις κασέτες και πήγαμε στο δισκάδικο μαζί. Τον ανάγκασε να τις πάρει πίσω και να δώσει τα λεφτά. Πολλή ντροπή.
Τώρα που τα θυμάμαι τον καταλαβαίνω. Τι τράβηξε κι αυτός μ’ εμένα που έμπλεξε. Καλό κωλόπαιδο.
Μήπως να πάω να τον δω λιγάκι. Να του πάω καμιά τουλούμπα που τ’ αρέσουν. Δεν καταλαβαίνει και πολλά στο γηροκομείο Εδέμ, αλλά τα γλυκά τα τρώει.
Να πάω αύριο. Να τελειώσω το διακανονισμό στην εφορία και να πάω. Έχω και το συνεργείο, να περάσω να του πω ότι θα τον πληρώσω τον Απρίλη. Κι η κάρτα θέλει λεφτά. Κι ο τέτοιος…
Γεωργία, του ηλεκτρολόγου τι του χρωστάμε;
~~~{}~~~
Γηροκομείο “Εδέμ”
Μπήκε η άνοιξη χθες. Το είδα στο φεγγάρι. Το ‘πα στη μικρή νοσοκόμα, τη μελαχρινή, και γελούσε. Επειδή είχε συννεφιά νόμιζε ότι δεν φαίνεται το φεγγάρι. Ήρθε μετά, όταν έφερε το βραδινό, και με ρωτούσε πώς το ήξερα. Το άκουσε στην τηλεόραση η μικρή. Εμένα δε με πίστεψε, την τηλεόραση την πίστεψε.
Της είπα μια παροιμία που λένε στην Αφρική: Όταν πεθαίνει ένας γέρος πεθαίνει μια βιβλιοθήκη. Γελούσε πάλι. Δε με πίστεψε ότι ήμουν στο Κονγκό.
Ο γέρος είναι τιποτένιο πράμα, πεταμένο ρούχο σε μπαστούνι. Κανείς δεν του δίνει σημασία. Επειδή δεν με βαστάνε τα πόδια μου κι επειδή ξεχνάω κάποια, νομίζουν ότι είμαι, δεν ξέρω, κάτι πιο κάτω από άνθρωπο.
Αλλά όταν δεν μπορείς να κατουρήσεις πόσο άνθρωπος είσαι πια; Όσο άνθρωπο σε θεωρούν.
Βάζω το ραδιοφωνάκι να παίζει. Χθες παίζανε τη Συμφωνία του Νέου Κόσμου, το τέταρτο μέρος ειδικά είναι απίστευτο. Σαν χθες ήταν που την άκουγα στην Πράγα, το…
Πάνε πολλά χρόνια.
Η μουσική είναι το πιο ζωντανό κομμάτι του μυαλού μου ακόμα. Αλλά δεν θυμάμαι πια τους μαέστρους και τους σολίστες. Μόνο τη μουσική, χωρίς σχόλια.
Μέρα με τη μέρα σβήνουν οι λεπτομέρειες. Δεν ξέρω τι χρονιά είναι, δεν ξέρω. Αλλά καταλαβαίνω ότι μπήκε η άνοιξη. Τα χρόνια και τις ημερομηνίες τα φτιάχνουν οι άνθρωποι, όχι τον ήλιο, όχι το φεγγάρι, όχι τις εποχές.
Έχω περάσει τρεις φορές την εαρινή ισημερία σ’ αυτό το καταραμένο κρεβάτι. Την πρώτη φορά έπαιζε Σοπέν. Τη δεύτερη Στραβίνσκι, πιο ταιριαστό, την Ιεροτελεστία της Άνοιξης. Χθες Ντβόρζακ. Του χρόνου θα ήθελα να παίζει Σοστακόβιτς.
Η τέχνη είναι ένα σημάδι στον χρόνο. Τα παιδιά μου δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Ειδικά ο μεγαλύτερος, ο πρωτότοκος. Ήταν πολύ κανονικός, απ’ τα γεννοφάσκια του. Έκλαιγε μονότονα και φάλτσα. Έλεγα στη…
Της έλεγα να του κλείσει το στόμα να μην τον ακούω. Και μετά μεγάλωσε και τον βρήκα ν’ ακούει κάτι θορύβους. Τον πήγα πίσω με τις κασέτες του.
Η κόρη του ήταν πιο μελωδική. Μωρό… Έχει πάρει από μένα αυτή. Λίγο την είδα, μετά άρχισε η αρρώστια. Δε θυμάμαι πώς ήταν, μόνο που είχα βάλει Μάλερ κι άκουγε. Είχε ανοίξει τα μάτια της κι άκουγε. Πώς τη λένε; Η εγγονή μου είναι, τη λένε… Μαρία;
Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες πια. Σαν ν’ αδειάζει το κεφάλι μου. Όλοι περιμένουν να πεθάνω, γιατροί και νοσοκόμοι. Αν δεν είχα τη μουσική ίσως να το ‘χα κάνει ήδη.
Αλλά θέλω ν’ ακούσω τι θα παίξει μετά.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η φωτογραφία είναι της Inge Van Heerde
