(από τον Γελωτοποιό)
~~~~~~~~~~~~
Νομίζω ότι η αυτογνωσία είναι απ’ τα σημαντικότερα προτερήματα κάθε ανθρώπου. Ή μήπως είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να πάθεις;
Τι προτιμάμε; Να μάθουμε όλη την αλήθεια για τον εαυτό μας ή να ζούμε σε μια καλοφτιαγμένη αυταπάτη; Είναι σαν τα δυο χάπια του Matrix.
Για να είσαι ο εαυτός σου πρέπει πρώτα να μάθεις ποιος είσαι – και να το αποδεχτείς.
Και η χειρότερη/καλύτερη ερώτηση είναι: Μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε ποιοι είμαστε;
Τι ξέρει το ψάρι για το νερό που μέσα του κολυμπάει όλη του τη ζωή; Τι γνωρίζουμε εμείς για την κοινωνία που μέσα της ζούμε;
Ένα κορίτσι που μεγαλώνει σε μια κοινωνία όπου το γυναικείο σώμα πρέπει να κρύβεται, η παρθενιά να φυλάσσεται, θα το θεωρήσει θέσφατο, και θα επιλέξει «ελεύθερα» να το κάνει.
Ένα αγόρι που μεγαλώνει σε μια κοινωνία όπου τα όπλα (ή το ποδόσφαιρο, το ξεπαρθένιασμα στο πορνείο) είναι χαρακτηριστικό αρρενωπότητας, θα το θεωρήσει αναπόδραστο, και θα επιλέξει «ελεύθερα» να το κάνει.
Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση: Πότε αρχίζουμε να επιλέγουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε;
Ίσως κάποιοι άνθρωποι να μην το κάνουν ποτέ.
(Αλλά μήπως πρέπει να σκεφτούμε μήπως είμαστε κι εμείς ανάμεσα σ’ αυτούς τους «κάποιους ανθρώπους»;)
Αλήθεια, σκεφτείτε το… Πόσα επιλέξατε; Πότε καταλάβατε τι θέλετε να κάνετε στη ζωή σας; Πόσα δώσατε σ’ αυτό; Μήπως δεν είχε σημασία τελικά, μήπως ήταν χάσιμο χρόνου;
Δεν ρωτάω, αναρωτιέμαι. Τι είναι σημαντικό στη ζωή μας; Τι θα κρατούσαμε μέχρι το τέλος;
Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σύντομο ψυχολογικό τεστ αυτογνωσίας:
1) Υπάρχει κάποιος-κάποια-κάτι για τον οποίο θα έδινες τη ζωή σου σήμερα; Χωρίς παραδείσους κι ανταμοιβές. Θα πέθαινες για κάποιον;
2) Αν πέθαινες σήμερα, γιατί θα ήσουν περήφανος;
3) Ποια είναι η καλύτερη στιγμή που μπορείς να θυμηθείς, όπου ήσουν σε απόλυτη ευτυχία;
4) Αν ξαναζούσες τη ζωή σου, σε ποια ηλικία θα γυρνούσες;
Και η πιο σημαντική ερώτηση:
5) Πόσο συχνά είσαι ευτυχισμένος;
